16.12.09

Vratné lahve -Empties -Ζωή σε Ανακύκλωση

Πολλά μεσολάβησαν τις προηγούμενες μέρες που δυστυχώς δεν προλάβαμε να σας ενημερώσουμε με ανάρτησή μας λόγω απουσίας της διαχειρίστριας του blog. Τη περασμένη εβδομάδα αφενός έγιναν κανονικά οι προβολές μας σε Καρλόβασι και Βαθύ της ταινίας της Γαλλίδας σκηνοθέτιδας Sylvie Verheyde "Με λένε Στέλλα" και αφετέρου είχαμε στο νησί μας το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Αυτή την εβδομάδα κλείνουμε τις προβολές μας για το 2009 με την ταινία "Ζωή σε ανακύκλωση" που σας παρουσιάζουμε παρακάτω. Θα είμαστε πάλι μαζί από τις 8 Ιανουαρίου 2010 με το δεύτερο κύκλο των προβολών μας.

Παρασκευή 18/12 Καρλόβασι 9.00μμ
Σάββατο 19/12 και Κυριακή 20/12 Βαθύ ώρα 8.30 μμ



Director:Jan Sverák
Writers:Zdenek Sverák (story)Zdenek Sverák (screenplay)
Release Date:24 April 2008 Genre:Comedy | Drama Runtime:100 min Country:Czech Republic | UK Language:Czech | German Color:Color
Filming Locations:Czech Republic Distribution: AUDIO VISUAL ENTERPRISES S.A.

Cast:

Josef Tkaloun
Úlisný
Daughter
Rezác
Tkalounová
Man with a cell phone
Headmaster
Tomík
Deputy headmaster Landa
Lamková
Subrt
Rezác jr.
Karel
Wasserbauer
Teacher Ptácková

Ο Γιόζεφ, ένας εξηνταπεντάχρονος δάσκαλος σε σχολείο της Πράγας, υποβάλλει την παραίτησή του μη μπορώντας να αποδεχτεί την ανάρμοστη συμπεριφορά των νέων μαθητών. Παρά την ηλικία του όμως ο Γιόζεφ διαθέτει χιούμορ και άφθονη ενέργεια και του είναι αδύνατον να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του κλεισμένος στο σπίτι με τη σύζυγο του. Έτσι γίνεται υπάλληλος σούπερ μάρκετ. Εκεί όπου οι άλλοι αγοράζουν μαζικά αυτός αναθεωρεί ότι έχει ξοδέψει μέχρι τώρα...

Μετά τα «Δημοτικό Σχολείο» και «Ο Μικρός Κόλια» (Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, 1997) ο Γιαν Σβέρακ έρχεται να ολοκληρώσει την τριλογία του με την ταινία «Ζωή Σε Ανακύκλωση», μια ευαίσθητη κωμωδία σχετικά με την τρίτη ηλικία και τον επαναπροσδιορισμό της θέσης του ατόμου μέσα στην κοινωνία. Όταν το 2003 ο Ζντένεκ Σβέρακ ξεκίνησε να δουλεύει το σενάριο του «Ζωή Σε Ανακύκλωση» ο γιος του Γιαν βρισκόταν σταθερά δίπλα του, παρακολουθώντας τον με την κάμερα. Στόχος του ήταν να αποτυπώσει τη δημιουργική πορεία του πατέρα του με το ντοκιμαντέρ «Tatinek» (Μπαμπάς) του οποίου το τέλος θα ταυτιζόταν με την αρχή των γυρισμάτων του «Ζωή Σε Ανακύκλωση». Όμως στην πορεία η σχέση πατέρα και γιου πέρασε μια έντονη προσωπική και επαγγελματική κρίση και το ντοκιμαντέρ έκλεινε με τον πατέρα - σεναριογράφο να αποχωρίζεται την ομάδα του «Ζωή Σε Ανακύκλωση» υπογραμμίζοντας την καλλιτεχνική τους διαφωνία. Παρ' όλα αυτά ο Ζντένεκ Σβέρακ συνέχισε να δουλεύει επάνω στο σενάριο και μετά από ένα χρόνο βρήκε τη χρυσή τομή, οδηγώντας τον ήρωά του σε πιο αισιόδοξα μονοπάτια χάρη στην καθοριστική σχέση που χτίζει με τη σύζυγό του. Έτσι τελικά γυρίστηκε η ταινία που έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του τσέχικου box office.

Χωρίς αμφιβολία ο ακρογωνιαίος λίθος της ταινίας είναι ο Ζντένεκ Σβέρακ που ως σεναριογράφος αλλά και πρωταγωνιστής καταφέρνει να φέρει τους ήρωες στα μέτρα του. Βλέποντας ολοκληρωμένα την τριλογία («Δημοτικό Σχολείο», «Ο Μικρός Κόλια» και «Ζωή Σε Ανακύκλωση») είναι δύσκολο να μην παρατηρήσουμε κάποια κοινά στοιχεία. Ο σκηνοθέτης περιγράφει σε αυτή ολόκληρη την εμπειρία ζωής του πατέρα του: Το «Δημοτικό Σχολείο» ασχολείται με τα παιδικά του χρόνια, το «Ο Μικρός Κόλια» πραγματεύεται την ενήλικη ζωή του και το «Ζωή Σε Ανακύκλωση» παρουσιάζει τις εμπειρίες του από την τρίτη ηλικία. Αναζητώντας απαντήσεις σε βασικά υπαρξιακά ερωτήματα που συνδέονται με το πέρασμα του χρόνου ο ήρωας προσπαθεί να συμβιβαστεί με την ηλικία του, το πέρασμα των χρόνων, τις συνέπειες στην ψυχή και στο σώμα και την αναπόφευκτη πραγματικότητα του θανάτου. Η Ντανιέλα Κολάροβα κάνει και αυτή τη μεγάλη επιστροφή, είχε υποδυθεί και πάλι τη σύζυγο του Ζντένεκ Σβέρακ πριν από τριάντα χρόνια στην κωμωδία «Na Samote U Lesa» του Γίρι Μένζελ. Αν και ο ρόλος της είναι εμπνευσμένος από την αληθινή σύζυγο του Ζντένεκ και μητέρα του Γιαν η προηγούμενη συνεργασία των δύο πρωταγωνιστών συνεπάγεται μια ιδιαίτερη εξοικείωση που αποτυπώνεται στην οθόνη. Η παρουσία της είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ιστορίας και την πορεία του βασικού ήρωα που αρνείται να παραδοθεί διεκδικώντας αυτά που μπορεί και επιθυμεί. Όσο βαρύγδουπα, στενάχωρα και μελαγχολικά να σας ακούγονται όλα αυτά που έχουν για θέμα ένα ζευγάρι στην σύνταξη δεν είναι καθόλου έτσι. Ο Ζβέρακ έχει συνδυάσει την τρυφερότητα με την γνώση, το καθημερινό με το πονηρό, το αστείο με το σοβαρό, το μελαγχολικό με το γλυκό και ο συνδυασμός του «πιάνει», ακόμα και αν ανησυχεί κανείς πρόωρα για το πρώτο συντάξιμο έτος!

                                                                                                                                    www.movieworld.gr



1.12.09

Ασε το Κακό να μπει


Låt den rätte komma in- Let the Right one in

Παρασκευή 4/12 Καρλόβασι 9.00 μμ
Σάββατο 5 και Κυριακή 6/12/09 Βαθύ 8.30 μμ
Director:Tomas Alfredson
Writers:John Ajvide Lindqvist (novel)John Ajvide Lindqvist (screenplay)
Release Date:19 March 2009 Genre:Drama | Horror | Romance | Thriller
Runtime:115 min Country:Sweden Language:Swedish Color:Color
 Filming locations :Blackeberg, Stockholm, Sweden-Örnäset, Luleå, Norrbottens län, Sweden Distribution : Seven Films

Cast

Jocke
Gösta (as Karl Robert Lindgren)
Morgan (as Anders Peedu)
Erik
Larry (as Paul Olofsson)
Yvonne
Magister Avila
Lacke
Conny
Andreas


Martin


Σουηδία, 1981. Ο Όσκαρ είναι ένα παιδί που πηγαίνει σχολείο και πιάνει φιλίες με την γειτόνισσά του Έλι η οποία μοιάζει με φυσιολογικό δωδεκάχρονο κορίτσι μα στην πραγματικότητα είναι βαμπίρ. Όταν ο πατέρας της που έχει αναλάβει να φροντίζει τα θύματά της, συλλαμβάνεται από την αστυνομία οι φίλοι ενός μεθυσμένου παιδιού που εκείνη είχε σκοτώσει στο παρελθόν αποφασίζουν να την ξεσκεπάσουν...

Το «Άσε Το Κακό Να Μπει» είναι μια ιστορία τρόμου με βαμπίρ...Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί μεγαλύτερο ψέμα στην εφετινή κινηματογραφική σοδειά. Είναι τόσο παραπλανητικός και άστοχος αυτός ο χαρακτηρισμός όσο το να προσπαθούσαμε να τοποθετήσουμε το σουηδικό αυτό αριστούργημα post ρομαντισμού στο ίδιο κινηματογραφικό genre με το «Twilight», ακόμα και εάν διαθέτουν τον ίδιο θεματικό πυρήνα. Το «Let The Right One In» προσπερνά επιδέξια τον χολιγουντιανό σκόπελο και έχοντας ως φόντο μια ιστορία με βαμπίρ αναπτύσσει επιδέξια μια ερωτική ιστορία, ύμνο στην αγάπη που δεν κοιτά ζώντες και νεκρούς, στην αγάπη που εξυψώνει τον «φαινομενικά» νεκρό σε πιο ζωντανό και από αυτόν που ρέει ακόμα αίμα μέσα του. Αλλά με την επίφαση του τρόμου αποκρυπτογραφεί και άλλα πολλά...Πρώτο και καλύτερο τον αιώνιο πρώτο έρωτα, αυτόν που υφίσταται στο διηνεκές. Κατά δεύτερο ξεκλειδώνει - ή τουλάχιστον μας δίνει το διαβατήριο για εκεί...- το δωμάτιο με το πιο ανεξήγητο περιεχόμενο στην εποχή μας, τις ανθρώπινες σχέσεις. Τρίτο μπορεί να ειδωθεί ως ένα σκοτεινό παραμύθι τρόμου, μια μελέτη για τη μοναξιά, μια κατάθεση με μπόλικη γενναιοδωρία ψυχής για την σεξουαλικότητα. Είναι πράγματι πολυεπίπεδο το απόκοσμο αυτό fairytale. Μια ασύλληπτη δημιουργία που μεταλλάσσει το αισθηματικό σε ουμανιστικό υπαρξιακό μανιφέστο, προκαλώντας και συνδυάζοντας συγχρόνως τη διαφορετικότητα με την αταξία.
Η εφευρετικότητα του σεναριογράφου και συγγραφέα Τζον Λίνκβιστ που διασκεύασε ένα δικό του βιβλίο είναι αληθινά μοναδική. Ένα αλληγορικό αμάλγαμα αχαλίνωτης φαντασίας (που θα τη ζήλευε ο Τιμ Μπάρτον), τρυφερού love story και τρόμου σε μια αφηγηματική ισορροπία που δεν τρικλίζει ούτε μία στιγμή. Πραγματικό υπόδειγμα - μάθημα ανάπτυξης σεναρίου, δομημένου στην εντέλεια. Και μια αισθητική προσέγγιση που αγγίζει το τέλειο, με όπλο τον μινιμαλισμό. Πάρτε για παράδειγμα την εξονυχιστική αναπαράσταση - με εντυπωσιακή φωτογραφία - του σκανδιναβικού παγωμένου λευκού της ημέρας σε αντίστιξη με το πηχτό σκοτάδι. Ή τα παγωμένα traveling - μάρτυρες μιας κοινωνίας κλεισμένης στο καβούκι της που καταλήγουν σε κοντινά κάδρα των πρωταγωνιστών. Απ' τη μια το ξανθό πρόσωπο του Όσκαρ, απ' την άλλη - και στον αντίποδα - η κατατονική, μελαχρινή περσόνα της Έλι. Με σκηνές - κινηματογραφικούς πίνακες τεράστιας αισθητικής αξίας που μένουν χαραγμένες στη μνήμη για πολύ καιρό μετά τη θέαση του φιλμ. Τέτοια είναι η σεκάνς τέλους μέσα στην πισίνα που δείχνει πόσο μακριά είναι διατεθειμένοι να φτάσουν ο ένας για τον άλλον ή οι εμπνευσμένες σκηνές με το κύβο του Ρούμπικ και το αυγό Φαμπερζέ. Το εκπληκτικό μουσικό score, μνημείο λειτουργικότητας και λυρισμού, συμβάλλει στην όλη ατμόσφαιρα...Και όλα αυτά δίχως ο Τόμας Άλφρεντσον να πληγώνει τον βαμπιρικό μύθο ούτε με μια σεκάνς. Μερικά από τα γνωστά κλισέ υπάρχουν, χωρίς όμως τις γραφικότητες με τα σκόρδα, παλούκια κ. λπ. Η σύγκριση του «Άσε Το Κακό Να Μπει» με άλλα φιλμ παρόμοιας μυθολογίας τα βγάζει όλα νοκ άουτ από τον πρώτο γύρο και κάνει το πρόσφατο «Twilight» να μοιάζει με κακογραμμένη άσκηση πρωτοετούς φοιτητή κινηματογραφικής σχολής!
Δεν αρκεί όμως μόνον η αισθητική για να πιάσεις άριστες επιδόσεις...Απαιτείται και ιδεολογική συνέπεια, προσανατολισμός, σεναριακό βάθος. Τα έχει όλα αυτά το φιλμ. Ο Σουηδός μιλά για το κακό το οποίο μπορεί να το ξορκίζουμε αλλά στις ημέρες μας υφίσταται όσο ποτέ. Ζει και βασιλεύει, φωλιάζει στο υποσυνείδητό μας, σέρνεται...Ενσωματώνεται στην ψυχή ενός δωδεκάχρονου αθώου κοριτσιού, της Έλι. Αφού μπορεί το κακό να διεισδύσει και στην άγραφη ψυχή ενός παιδιού τότε μπορεί να πάει παντού. Γιατί; Μα διότι η δυτική κοινωνία μπορεί να έχει κάνει άλματα σε πολλούς τομείς αλλά έχει χάσει κάτι από την ανθρωπιά της. Εχει απωλέσει την ανθρώπινη επαφή και την επικοινωνία (οι σωματικές επαφές είναι ελάχιστες στο φιλμ). «Νεκροφάνεια» παντού, περιφερόμενα ζόμπι, υποψήφιοι φορείς του κακού...Εκεί ακριβώς ο δημιουργός κάνει το μεγάλο μπαμ. Ο παραμελημένος και καταπιεσμένος από σχολείο και οικογένεια Όσκαρ συνάπτει μια «ιδιαίτερη» σχέση με την συνομήλική του Έλι που είναι βαμπίρ. Θα μπορούσε - όπως εύστοχα υπονοείται στην αρχική σκηνή - να μην υπάρχει καν η Έλι, να είναι μόνο στη φαντασία μας. Το υποσυνείδητο του Όσκαρ που εκπροσωπεί το καλό είναι η Έλι, το alter ego του, το είδωλο του στον καθρέφτη, η «Neverland» που θέλει να επισκεφτεί. Και η επιθυμία του γίνεται πράξη...Όλα διττά διατείνεται ο σκηνοθέτης, το καλό και το κακό συνυπάρχουν από την αρχή σε κάθε άνθρωπο. Η ύπνωση της κοινωνίας είναι που αφυπνίζει το κακό. Όλοι νεκροζώντανοι είμαστε, όπως ο Όσκαρ και η Έλι. Όλα τα δίπολα παρατίθενται, αγόρι - κορίτσι, ξανθός - μελαχρινή, ζωντανός - νεκρή. Επίτευγμα μέγιστο...Επαγωγικά μπορούμε να καταλήξουμε και σε ένα συμπέρασμα αρκούντως ανατριχιαστικό, ο πατέρας της Έλι σκοτώνει για να δώσει τροφή στο παιδί του ενώ αντίθετα οι γονείς του Όσκαρ είναι αδιάφοροι για αυτόν. Στη φαντασία του θα ήθελε να έχει τον πατέρα της Έλι γι' αυτό φλερτάρει με την ιδέα του βαμπίρ. Θέλει υποσυνείδητα να αλλάξει κουστούμι, να βγάλει το καλό και έτσι απλά να βάλει το κακό για να μπορέσει να νιώσει τη στοργή που ποτέ δεν ένιωσε. Ως και ψυχαναλύσεις φροϋδικού τύπου επιχειρεί αυτό το φιλμ. Έτσι συμβαίνει πάντα με την σπουδαία τέχνη...