24.6.13

Summer Island Movie Festival 2013 Samos








Η Κινηματογραφική Λέσχη Σάμου διοργανώνει  τον μήνα Ιούλιο το SIMF 2013. Είναι ένα φεστιβάλ  που περιλαμβάνει προβολές ταινιών μικρού μήκους, ντοκυμαντέρ, ταινίες φιξιόν, animation,σεμινάρια και συναυλίες μουσικής. Στον υπαίθριο χώρο της πρώην Μαυρογενείου σχολής στο Μαλαγάρι της πόλης της Σάμου και για 8 ημέρες το summer island movie festival για δεύτερη χρονιά και με την υποστήριξη πολλών φίλων σκηνοθετών, μουσικών,simfiστών.. είναι γεγονός. Σας στέλνομε συνημμένα το πρόγραμμα του φεστιβάλ την αφίσα  και το ανάλογο flayer προς ενημέρωσή σας. Σημειώστε ότι η είσοδος είναι δωρεάν σε όλες τις προβολές ταινιών και συναυλιών. Παρακαλούμε προωθήστε το στους φίλους σας.
Πληροφορίες 1) contactsimfo@gmail.com 2) στο facebook Κινηματογραφική Λέσχη Σάμου και summer island movie festival και στο simf2013-programme.blogspot.no/.Υπεύθυνος επικοινωνίας Κώστας Φραγκούλης τηλέφωνο 6977/446064, email fragulee@gmail.com

22.3.13

Hamlet

Άμλετ
Καρλόβασι Παρασκευή 22/3, Σάμος Σάββατο 23/3/2013

Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 1964
Πρεμιέρα: 24-06-1964 (Σοβιετική Ένωση)
Διάρκεια: 140΄
Διανομή: Studio
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Χώρα προέλευσης: Σοβιετική Ένωση
Γλώσσα: Ρώσικα
Σκηνοθεσία: Grigori Kozintsev
Σενάριο: Grigori Kozintsev William Shakespeare
Πρωταγωνιστούν: Innokenti Smoktunovsky
Mikhail Nazvanov
Elza Radzina

Διακρίσεις
Ειδικό βραβείο επιτροπής Φεστιβάλ Βενετίας, 1964.
Βραβείο Sutherland Trophy Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο 1964
2 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα
(Καλύτερης Ταινίας-Καλύτερου Ξενόγλωσσου Ηθοποιού). 

Περίληψη

Αν υπήρχε ένας, ανάμεσα στις δεκάδες ως τώρα μεταφορές του σαιξπηρικού
έργου στη μεγάλη οθόνη, ο οποίος να στέκεται "ισότιμα" απέναντι στον Λόρενς
Ολίβιε, αυτός δεν είναι άλλος από τον «Άμλετ» του Κόζιντσεφ - και φυσικά του
αξεπέραστου, για πολλούς κορυφαίου ηθοποιού, Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.
Ο "Άμλετ" (1964) του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ θεωρείται η καλύτερη κινηματογρα-
φική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ. Συμμετείχαν οι κορυφές των
τεχνών και των γραμμάτων της εποχής. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μετάφραση
ήταν του Μπόρις Πάστερνακ και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Κάποιοι
κριτικοί κατατάσσουν την ταινία στις δέκα καλύτερες στην ιστορία του κινημα-
τογράφου. Η μνημειακή ερμηνεία του Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι στον πρωταγωνι-
στικό ρόλο σηματοδότησε την ιστορία της υποκριτικής του 20ου αιώνα.
Ο σοβιετικός σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο, ερμη-
νεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστο-
ρική όσο και υπαρξιακή οπτική. Ο Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι υπήρξε, κατά
γενική ομολογία, ο μεγαλύτερος Άμλετ όλων των εποχών. Ο ηθοποιός που υπο-
χρέωσε τον έτερο μεγάλο Άμλετ, τον Λόρενς Ολίβιε, να υποκλιθεί στην
ανωτερότητά του. Ο κινηματογραφικός ΑΜΛΕΤ του Κόζιντσεφ ολοκληρώθηκε το
1963 και προβλήθηκε το 1964, μετά από οκτάχρονη επεξεργασία του σενα-
ρίου. Τα γυρίσματα διήρκεσαν δύο χρόνια. Η σοβιετική εκδοχή του διάσημου
σαιξπηρικού έργου αποτέλεσε την εθνική συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης στον
εορτασμό των 400 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα.

Ο σκηνοθέτης

Κοζίντσεφ, Γκριγκόρι Μιχαήλοβιτς (Grigorij Mikhailovich Kozintsev, Κίεβο 1905
– Λένινγκραντ. Ρώσος σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σε πολύ
νεαρή ηλικία ίδρυσε στο Λένινγκραντ, μαζί με τον Λεονίντ Τράουμπεργκ, μια
πρωτοποριακή θεατρική ομάδα, τη FEΚS, με την οποία παρουσίασε το 1922
μια φουτουριστική διασκευή του “Γάμου” του Γκόγκολ. Αργότερα, αφοσιώ-
θηκαν και οι δύο στον κινηματογράφο, όπου στις πρώτες τους ταινίες εφάρμοσαν
με ακρίβεια τις ιδέες που ενέπνευσαν τη δημιουργία της FEΚS. Σταδιακά, όμως,
εγκατέλειψαν τις ιδέες αυτές, γεγονός καταφανές στις μεταγενέστερες ταινίες τους
(για παράδειγμα, “Το παλτό” 1926 “S.V.D.” 1927) όπου πλέον προσέγγιζαν
τη σχολή των φορμαλιστών του Λένινγκραντ. Μετά την εμφάνιση του ομιλούν-
τος κινηματογράφου, ο Κ. και ο Τράουμπεργκ προσαρμόστηκαν στον ρε-
αλιστικό προσανατολισμό της σοβιετικής κινηματογραφίας δημιουργώντας, μεταξύ
άλλων, τη λεγόμενη «τριλογία του Μαξίμ». Θεωρείται ένα από τα σημαντι-
κότερα έργα του σοβιετικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1930 και
πραγματεύεται τη βιογραφία ενός εργάτη του Λένινγκραντ

15.3.13

Metropolis

Μητρόπολη (DVD)
Καρλόβασι  Παρασκευή 15/3
Σάμος Σάββατο 16/3

Είδος: Δράμα, επιστημονικής φαντασίας
Παραγωγής: 1927
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 04-04-1927
Διάρκεια: 153΄
Διανομή: New Star
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Χώρα προέλευσης: Γερμανία
Γλώσσα: (βουβή)
Σκηνοθεσία: Fritz Lang
Σενάριο: Thea von Harbou (νουβέλα)
Πρωταγωνιστούν: Brigitte Helm  Alfred Abel Gustav Fröhlich

Η ταινία
Το 1923 γεννιέται η ασαφής και ακαθό-
ριστη ακόμη επιθυμία στον Fritz Lang
να δημιουργήσει μια ταινία σαν το Metropolis.
Η ιδέα δεν παίρνει συγκεκρι-
μένη μορφή παρά μόνο έναν χρόνο
αργότερα, το 1924, όταν ο Lang με τον
παραγωγό Erich Pommer ταξιδεύουν
στην Αμερική για να στηρίξουν και να
προωθήσουν το γερμανικό αριστούργημα
της μεγαλύτερης γερμανικής κινηματο-
γραφικής εταιρίας, UFA, Niebelungen.
Από το πλοίο ακόμη ο Lang γοητεύεται
από την αμερικανική μεγαλούπολη Νέα
Υόρκη. Τα φώτα, οι δρόμοι, αλλά κυρίως
οι επιβλητικοί ουρανοξύστες, έμβλημα
της Αμερικής, τα εξαιρετικής αισθητικής
κτίσματα, οι πρωτοποριακές μορφές δί-
νουν στον Lang την έμπνευση που χρει-
αζόταν. Για έναν ευρωπαίο δεν ήταν
συνηθισμένο θέαμα οι ουρανοξύστες που
τότε μόνο στην Αμερική μπορούσε κανείς
να δει (αν και στην προηγούμενη ταινία
του Spiders 2 υπάρχουν ουρανοξύστες
στην ταινία). Ο ίδιος εξομολογείται: «…
κοίταξα τους δρόμους, τα αστραφτερά
φώτα και τα ψηλά κτίρια – εκεί συνέλαβα
το Metropolis». Η επαφή τους με τα χολι-
γουντιανά στούντιο θα ολοκλήρωνε την
εικόνα τεχνολογικής και αισθητικής υπε-
ροχής που απέπνεε η Αμερική. Ο Lang
δεν μπορεί παρά να σκεφτεί: «έπρεπε το
επόμενο έργο μου να ανταγωνίζεται σε
μέγεθος και περιωπή την αμερικανική
τεχνοτροπία». Πάντως σημειωτέον ότι η
ταινία βασίζεται στη νουβέλα της Thea
Von Harbou, την οποία ο Lang συμβου-
λευόταν κατά την παραγωγή. Παρά τα
όσα έχουν ακουστεί για την ταινία, είναι
σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι αυτή δεν
είναι προσανατολισμένη στην προφητεία.
Σκοπός του σκηνοθέτη δεν είναι να απο-
δώσει στο σελιλόιντ τον οραματισμό του
για το μέλλον, αλλά περισσότερο να πα-
ραγάγει ένα εξπρεσιονιστικό μείγμα μον-
τέρνας τέχνης, φουτουρισμού, γοτθικής
τεχνοτροπίας, μεσαιωνικών καταβολών
ακόμη και θρησκευτικού αποκρυφι-
σμού. Ως τέτοια πρέπει να ιδωθεί. Στο ξε-
κίνημα ξεκαθαρίζεται εξάλλου: «Η ταινία
αυτή δεν είναι ούτε για το σήμερα ούτε
για το μέλλον. Δεν μιλάει για ένα συγκε-
κριμένο μέρος. Δεν υπηρετεί καμία
τάση, κόμμα ή τάξη. Έχει μια ιδέα που
βασίζεται σε κάτι συγκεκριμένο. Ο μεσο-
λαβητής ανάμεσα στον εγκέφαλο και
τους μυς πρέπει να είναι η καρδιά».
Κριτική
Φαντάζομαι έναν εφιαλτικό κινηματογρα-
φικό κόσμο χωρίς τους εφιαλτικούς κι-
νηματογραφικούς κόσμους του Dark
City - Σκοτεινή Πόλη, της Απόδρασης
από το Λος Άντζελες, του Blade Runner,
του Gattaca, και μελαγχολώ. Είναι αυτές
οι στιγμές που δημιουργίες όπως το Metropolis
του Fritz Lang αποκτούν μια
διάσταση μυθική, σχεδόν ιερή, ως μή-
τρες γέννησης ολάκερων κόσμων που
έχουν χαράξει τη δική τους, ξεχωριστή
πορεία στους λαβύρινθους της μνήμης
και της ψυχής. Το Metropolis ωστόσο
στέκεται πάνω από την υπόστασή του ως
αφετηρία σημαντικών στιγμών της κινη-
ματογραφικής μας ηδονής: Ένα επί-
τευγμα της τέχνης του φακού, που
κατόρθωσε να χτίσει σε πενιχρές τεχνο-
λογικές εποχές ένα οικοδόμημα φουτου-
ριστικής αισθητικής πρωτοποριακό αλλά
και χρονικά ανθεκτικό. Αναπαριστώντας
μια μηχανοποιημένη και ατομικά απο-
μονωμένη εποχή διαχωρισμένη στους
προνομιούχους της επιφάνειας και τους
σκλάβους ενός υπόγειου, απόκοσμου
σύμπαντος, ο Lang βυθίζει την κάμερά
του στις εφιαλτικές του παραισθήσεις.
Σχεδόν προφητικά επιστήμη και τεχνο-
λογία βαφτίζονται οι μεγαλύτερες απειλές
του μελλοντικού κόσμου, στον οποίο κοι-
νωνικός διαχωρισμός και μηχανιστική
λογική πληρώνουν τον πυρήνα του.

Βρεττός Λιάπης, Cine.gr



7.3.13

Υπηρέτησα τον Βασιλιά της Αγγλίας

Καρλόβασι  Παρασκευή 8/3
Σάμος  Σάββατο 9/3

Είδος: Κωμωδία, δράμα, αισθηματικό
Παραγωγής: 2006
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-12-2007
Διάρκεια: 120΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Τσεχία, Σλοβακία
Γλώσσα: Τσέχικα, Γερμανικά, Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Κορεάτικα
Σκηνοθεσία: Jirí Menzel
Σενάριο: Bohumil Hrabal Jirí Menzel
Πρωταγωνιστούν:
Bohumil Hrabal
Jirí Menzel
Ivan Barnev
Oldrich Kaiser
Julia Jentsch
Marián Labuda
Milan Lasica
Zuzana Fialová
Martin Huba

Υπόθεση
Η πορεία προς την κορυφή του μικρού Γιάν Ντίτες (Ιβάν Μπαρνέφ) από
γκαρσόνι σε ξενοδόχο, ξεκινά σε μια μικρή πόλη κοντά στα σύνορα Τσεχίας
και Γερμανίας. Εκεί ο φιλόδοξος νεαρός άντρας, ένιωσε για πρώτη φορά την
ηδονή ενός εύπορου τρόπου ζωής και βίωσε τις πρώτες ερωτικές περιπέτειες.
Λίγο αργότερα λαμβάνει μια αξιόλογη θέση σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο
κοντά στη Πράγα, όπου έρχεται σε επαφή με την αφρόκρεμα της τσέχικης
υψηλής κοινωνίας, της δεκαετίας του ’30. Ο εξωφρενικός τρόπος ζωής και
διασκέδασης των ανθρώπων αυτών εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες του
και ύστερα από μερικές σημαντικές γνωριμίες, ξεκινά μια καινούργια δουλειά
σ’ένα από τα πλέον κομψά ξενοδοχεία, που βρίσκεται αυτή τη φορά στο κέντρο
της Πράγας. Με την Συνθήκη του Μονάχου, η τύχη του Γιάν αρχίζει να αλλάζει.
Είναι ερωτευμένος με την Λίζα, μια νεαρή γερμανίδα ναζί ακτιβίστρια. Πριν
συνειδητοποιήσει καλά-καλά ότι βρίσκεται στην λάθος πλευρά, οι Γερμανοί
έχουν καταλάβει την Τσεχοσλοβακία και η καριέρα του απογειώνεται. Αναγκάζεται
να αποδείξει την «Άρια» καταγωγή του, παντρεύεται τη Lisa και αρχίζει να δου-
λεύει για τους Γερμανούς. Το όνειρο για το δικό του ξενοδοχείο έρχεται όλο και
πιο κοντά. Το κόστος όμως...

Κριτικές
Μια ταινία που διατρέχει την ιστορία του έθνους της Τσεχοσλοβακίας μέσα από
την οδύσσεια ενός ανθρώπου που είχε μπόλικη τύχη. Κι όχι μόνο… Με την ται-
νία αυτή ο έμπειρος ηθοποιός και δεινός σκηνοθέτης Γίρι Μενζέλ (είχε γυρίσει τη
δεκαετία του 1960 τον “Άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν”), ένας από
τους καλύτερους δημιουργούς της χώρας, παρουσιάζει έναν Βέγγο ή έναν
Λουί Ντε Φινές στο πιο σοβαρό του, ο οποίος μέσα από άλλοτε συγκροτημένες
μα, κυρίως, εντελώς τυχαίες επιλογές έβρισκε πάντοτε την άκρη του. Και με
τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα κατάφερνε μια χαρά. Η ταινία διατρέχει την περίοδο
μέχρι και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτελεί, στα σίγουρα,
μια από τις καλύτερες παραγωγές του σύγχρονου τσεχικού κινηματογράφου.
Είναι απολαυστική, κι ο πρωταγωνιστής της Όλντριχ Κάιζερ είναι απλώς εξαιρετι-
κός. Μια κομεντί με πολιτικό, κοινωνικό και κυρίως ανθρωποκεντρικό μήνυμα.
Νέστορας Πουλάκος

Η τελευταία ταινία του Γίρι Μένζελ που προβλήθηκε και στο φετινό Φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης, ενώ ο ίδιος ήταν κι ο Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, είναι
ένα μίγμα σουρεαλισμού, κωμωδίας και ιστορικής αλήθειας. Η μυθιστορηματική
γραμμική αφήγηση του ήρωα την εποχή προ και μετά τον Β' Π.Π. δεν απέχει και
πολύ από την πραγματικότητα, οι καταστάσεις που μπερδεύεται είναι ίσως
ακραίες αλλά όχι "φανταστικές" και θυμίζουν το χιούμορ που βγαίνει αυθεντικά
όπως στους αδερφούς Μαρξ αλλά και τον Τσάρλι Τσάπλιν (αναφορές στα ΦΩΤΑ
ΤΗΣ ΡΑΜΠΑΣ, αλλά και στο ΣΟΥΠΑ ΑΠΟ ΠΑΠΙΑ) με αβίαστο γέλιο, χωρίς
προκαταλήψεις, ενώ το πολιτικό σχόλιο είναι πάντα παρόν. Η σάτιρα είναι ένας
τρόπος να εκφραστούν και να ειπωθούν καυτές αλήθειες που έρχονται σε σύγ-
κρουση με το κατεστημένο και ανατρέπουν τις συμβατικότητες με τον πιο
ευχάριστο και κατανοητό τρόπο. Αυτό το πετυχαίνει απόλυτα η ταινία του Μέν-
τζελ.
Δημήτρης Παπαμίχος


27.2.13

L'Exercice de l'Etat

Ο Υπουργός

Είδος: πολιτικό "θριλερ"
Παραγωγής: 2011
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-04-2012
Διάρκεια: 115΄
Διανομή: Strada Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Γαλλία, Βέλγιο
Γλώσσα: Γαλλικά
Σκηνοθεσία: Pierre Schöller
Σενάριο: Pierre Schöller
Πρωταγωνιστούν:
Olivier Gourmet
Michel Blanc
Zabou Breitman

Διακρίσεις
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής 13ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου,
3 Βραβεία Σεζάρ.

Περίληψη
Ο Γάλλος Υπουργός Μεταφορών Bertrand Saint-Jean δέχεται ένα τηλεφώνημα
μέσα στη νύχτα από τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου. Τα νέα δεν
είναι ευχάριστα αφού ένα λεωφορείο έχει πέσει σε μια χαράδρα. Ως πολι-
τικά αρμόδιος θα πρέπει να βρεθεί στον τόπο του συμβάντος, παρότι δεν τον εν-
θουσιάζει η ιδέα. Κάπως έτσι ένας κρατικός λειτουργός, ένας υπουργός μπαίνει
στον κόσμο των καθημερινών ανθρώπων, έναν κόσμο όλο και πιο πολύπλοκο και
εχθρικό. Βιασύνη, σύγκρουση εξουσιών, χάος, οικονομική κρίση... Ένας ιδεαλι-
στής υπουργός θα βρεθεί απέναντι στην καταιγιστική πολιτική καθημερινότητα
που τον φέρνει αντιμέτωπο με ίντριγκες, σκάνδαλα, διεφθαρμένους και καιροσκό-
πους αντιπάλους.

Η ταινία

To πολιτικό θρίλερ υψηλής οξυδέρκειας που ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο εισι-
τήρια στη Γαλλία και έγινε εξώφυλλο στην Liberation απασχολώντας την κοινή
γνώμη, αλλά και τις καλύτερες εντυπώσεις στην ελληνική του πρεμιέρα, στο
πλαίσιο του13ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Ο Pierre Schoeller
στην δεύτερη ταινία του (υπογράφει σενάριο, σκηνοθεσία και μουσική!) προ-
σπαθεί να δείξει την αναπόφευκτη σύγκρουση στην οποία έρχεται η ανθρώ-
πινη πλευρά ενός Υπουργού. Η ταινία ξεκινά με μία ονειρική μεταφορά, μίας
γυναίκας που σέρνεται προς το ανοιχτό στόμα ενός κροκόδειλου. Ο εφιάλτης, επί
της ουσίας, για τον Υπουργό, είναι σκηνοθετικά επηρεασμένος από το concept
μιας φωτογράφισης του μεγάλου φωτογράφου Χέλμουτ Νιούτον, ενός από τους
πιο εκκεντρικούς, πολυσυζητημένους και καινοτόμους, σύγχρονους φωτογρά-
φους, ο οποίος είχε συνεργαστεί με μεγάλα περιοδικά μόδας και είχε κάνει
ιδιαίτερη αίσθηση με τις γυμνές και ημίγυμνες φωτογραφίσεις του. Με αυτή την
παρομοίωση λοιπόν, ο σκηνοθέτης προοικονομεί στον θεατή, την περιπέτεια του
πολιτικού του πρωταγωνιστή. Ο Pierre Schoeller δε θα μπορούσε να απεικονί-
σει με καλύτερο, πιο σύγχρονο και άμεσο τρόπο την μικρο-κοινωνία της πο-
λιτικής. Μέσα από το πορτρέτο του υπουργού σκιαγραφείται μια νέα «φυλή»
ανθρώπων μέσα στην πολιτική ζωή και κατ' επέκταση στην κοινωνία, όπου κά-
ποιοι προσπαθούν να αντισταθούν και ΔΕΝ κυριεύονται από τη μανία διαιώνι-
σης της καριέρας τους, η οποία χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των πολιτικών.
Πρόκειται για την αντίσταση σε μία πλεκτάνη που το ίδιο το πολιτικό σκηνικό
στήνει στους εμπλεκόμενους, και περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στην ται-
νία, μέσα από μια σειρά από χειραψίες, συναντήσεις σε αίθουσες συνεδριάσεων,
ομιλίες και μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα και μυστικές συνομιλίες στο πίσω
κάθισμα του υπουργικού αμαξιού, που τελικά οδηγούν σε μία ηθική κάθοδο,
όπου όλα γίνονται πίσω απ' τις κουρτίνες. Μέσα απ' την ηθική κατάπτωση
εκείνων που ασκούν την εξουσία ο σκηνοθέτης αποδομεί τα κλισέ και την «πολι-
τική» των πολιτικών, αποδίδοντας τελικά ένα σεβασμό σ' εκείνους που αντιστέκον-
ται, καθώς η ταινία δεν περιγράφει το πώς ένας απλός άνθρωπος οδηγείται στο
τέλμα από ματαιοδοξία ή από απλή δίψα για την εξουσία, αλλά το πώς η ίδια η
εξουσία τρώει τη σάρκα της και αν τελικά μπορεί κάποιος να ξεφύγει από το στόμα
του... κροκόδειλου.

21.2.13

Amnesty

Αμνηστία
Σάμος   Σάββατο 23/2
 Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 2011
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-09-2011
Διάρκεια: 83΄
Διανομή: One Ftom the Heart
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Αλβανία, Ελλάδα, Γαλλία
Γλώσσα:Αλβανικά
Σκηνοθεσία: Buyar Alimani
Σενάριο: Buyar Alimani
Πρωταγωνιστούν: Luli Bitri, Karafil Shena, Klevis Bega

 Διακρίσεις:
Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κινηματογραφικών Αιθουσών

Τέχνης (CICAE) στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2011, όπου
έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα Forum. Συμμετείχε, 

μεταξύ άλλων, στα Φεστιβάλ του Σεράγεβο, του Μόντρεαλ, 
του Βανκούβερ, του Σικάγο και της Ιερουσαλήμ, ενώ βραβεύθηκε
και στο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στο Λέτσε της Ιταλίας

(Special Jury Prize, βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών FIPRESCI,
Cineuropa Prize).

Περίληψη
Ένας καινούργιος νόμος επιτρέπει για πρώτη φορά την ερωτική 

επαφή ανάμεσα σε συζύγους στις φυλακές των Τιράνων.
Η Elsa ταξιδεύει από το μακρινό Πόγκραντετς μια φορά 

τον μήνα για να συναντήσει τον άντρα της στην φυλακή. Ο
Spetim επίσης επισκέπτεται την φυλακή για να δει την γυναίκα του. 

Έξω από τους τοίχους των φυλακών οι δύο σύζυγοι
ερωτεύονται, αλλά έρχονται αντιμέτωποι με το οικογενειακό,

αλλά και το κοινωνικό τους περιβάλλον. Όταν η κυβέρνηση της 
Αλβανίας αποφασίζει να δώσει αμνηστία σε 200 φυλακισμένους
- μεταξύ των οποίων είναι και οι σύντροφοί τους η Elsa και ο 
Spetim αναγκάζονται να επιστρέψουν στην κοινωνικά αποδεκτή 
οικογενειακή ζωή τους, δηλαδή στη μοναξιά. 
Μέχρι που ένα τραγικό γεγονός θα τους φέρει και πάλι μαζί.

Σκηνοθετικό σημείωμα
Η Έλσα και ο Σπετίμ κουβαλάνε τις ιστορίες πολλών ανθρώπων 

που γνώρισα στην πατρίδα μου. Οι ήρωες προέρχονται από
το βαθύ περιθώριό της, εκεί όπου οι άνθρωποι αγαπούν, πονάνε, 

ταξιδεύουν. Και οι δύο τους έχουν κάθε λόγο να μην
είναι μαζί και όλους τους λόγους να είναι μαζί. Η γυναίκα 

προσπαθεί να αναγεννηθεί μέσα από τον έρωτα και ο άντρας να
βρει τον χαμένο του εαυτό. Αναζητούν καθαρές σταγόνες σε 

μια λάσπη ζωής που τους πνίγει. Η παλιά Αλβανία συγκρούεται 
με την καινούργια. Το ηθικό παλεύει με το πάθος και το τίμημα είναι
βαρύ. Όλα αυτά σε μια Αλβανία η οποία προσπαθεί να βρει το 

πρόσωπό της στον δρόμο προς την Ευρώπη.

Κριτικές

"Γεννημένος στην Αλβανία αλλά κινηματογραφικά μεγαλωμένος 

στη χώρα μας, ο 42χρονος Μπουγιάρ Αλιμανίμας συστήνεται ως ένας 
αφηγηματικά στιβαρός δημιουργός, με διεισδυτική κοινωνική
ματιά. Η δραματικά απλή, μα σκηνοθετικά ακριβής "Αμνηστία" του 

είναι το χρονικό μιας διπλής (συλλογικής και υπαρξιακής) τραγωδίας,
η πρώτη ελληνοαλβανική ταινία που συμμετείχε, και μάλιστα βραβεύτηκε, 
στο φεστιβάλ Βερολίνου.
Αθηνόραμα


14.2.13

Ajami

Σταυροδρόμια Ζωής
Καρλόβασι Παρασκευή 15/2, Σάμος Σάββατο 16/2/2013
Είδος: Κοινωνική
Παραγωγής: 2009
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-02-2010
Διάρκεια: 124΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Γερμανία, Ισραήλ
Γλώσσα: Αραβικά, Εβραϊκά
Σκηνοθεσία: Scandar Copti, Yaron Shani
Σενάριο: Scandar Copti, Yaron Shani
Πρωταγωνιστούν: Fouad Habash, Nisrine Rihan, Elias Saba

Διακρίσεις
Χρυσός Αλέξανδρος, βραβείο σεναρίου, βραβείου κοινού,
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 2010.

Περίληψη
Η γειτονιά Ajami στην Jaffa χαρακτηρίζεται από το έντονο πολυπολιτισμικό
στοιχείο, που πολλές φορές οδηγεί σε συγκρούσεις ανάμεσα σε Εβραίους,
 Άραβες και Χριστιανούς. Κινούμενη μπρος και πίσω στο χρόνο και μέσα
από τα μάτια διαφόρων χαρακτήρων, γινόμαστε μάρτυρες του πόσο τελικά
αδύνατη είναι πραγματικά η κατάσταση. Η τραγική ευθραυστότητα της
ανθρώπινης ύπαρξης μελετάται στην περιφραγμένη κοινότητα Ajami,
όπου οι εχθροί πρέπει να ζουν σαν γείτονες. Κανένας άλλος τόπος δεν
μπορεί να εκφράσει καλύτερα τη δραματική σύγκρουση διαφορετικών κόσμων.

Η ταινία
Μια μικρή ευχάριστη έκπληξη, που είναι αποτέλεσμα συνεργασίας του
 Παλαιστινίου Σκάνταρ Κόπτι και του Ισραηλινού Γιαρόν Σανί.
Το σινεμά λειτούργησε σαν γέφυρα φιλίας για τους δύο σκηνοθέτες,
όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους ήρωες της ταινίας. Η ζωή, που
αποτυπώνεται με την αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ στις εικόνες,
είναι αμείλικτη και καταστροφικά παράλογη. Ο αυθεντικός τίτλος
του φιλμ, «Αjami», είναι και το όνομα μιας γειτονιάς στη Γιάφα του Ισραήλ,
στην οποία ζουν εβραίοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί. Ο Κόπτι και ο Σανί
πλέκουν στιγμιότυπα από τέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Στην πρώτη, ένας
μουσουλμάνος καφετζής πυροβολεί θανάσιμα έναν γκάνγκστερ, επίσης
μουσουλμάνο, που του πρόσφερε προστασία. Το αποτέλεσμα: τα δύο ανίψια
του γίνονται στόχος εκδίκησης. Στη δεύτερη, ένας νεαρός Παλαιστίνιος
από τα Κατεχόμενα εργάζεται παράνομα για να εξασφαλίσει τα νοσήλια
της μητέρας του. Στην τρίτη, ένας Παλαιστίνιος σχεδιάζει να μετακομίσει
στο σπίτι της εβραίας φίλης του. Στην τέταρτη ιστορία, ένας Ισραηλινός
αστυνομικός αναζητεί τους δολοφόνους του στρατιώτη αδελφού του.
Τα «Σταυροδρόμια ζωής» ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Κριτική
Εντυπωσιακή ταινία. Μέσα από την πολυχρωματική παρουσίαση χαρακτήρων
τόσο στα παλαιστινιακά εδάφη, όσο και στα ισραηλινά, με άραβες και εβραίους,
έχουμε ένα γεμάτο ένταση μοτίβο, διαρκώς μεταλλασσόμενο πάνω στην σύγ-
χρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της περιοχής. Δοσμένο
με ένα εξαιρετικό μοντάζ, πολύ δυνατές ερμηνείες και ένα σενάριο , που πλάι
στη μοντέρνα μανιέρα της αφήγησης και της σκηνοθεσίας, απογειώνεται σταδιακά!
Ούτε στιγμή δεν σ’ αφήνει να επαναπαυτείς, ούτε στιγμή δεν υπάρχει χρόνος για
εφησυχασμό. Αντίθετα μια πραγματικότητα, συσσωρευμένου μίσους, δακρύων
και υπόγειων σκοτεινών διαδρομών οδηγεί αργά αλλά σταθερά ένα-έναν τους
ήρωες αυτού του ψηφιδωτού προς την αδιέξοδα «καταραμένη» κατάληξή τους.
Από το πρώτο σκληρό πλάνο (ενός φόνου), μέχρι την πανοραμική τελική
σύλληψη της γενικότερης απόγνωσης, από το ατομικό στο συλλογικό. Από-
γνωση δυο λαών, ενός τόπου διχασμένου από τα πρώην και νυν παιδιά του. Μι-
κρές προσωπικές ιστορίες που συντρίβονται μπροστά στη γεωπολιτική
κατάσταση που επικρατεί. Ένα λιτό κομψοτέχνημα!
Γιάννης Ραουζαίος


30.1.13

I soliti ignoti/Big deal on Madonna street

Ο Κλέψας του Κλέψαντος
Καρλόβασι Παρασκευή 1/2/2013, Σάμος   Σάββατο 2/2/2013

Είδος: Κωμωδία
Παραγωγής: 1958
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-11-1960
Διάρκεια: 106΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Χώρα προέλευσης: Ιταλία
Γλώσσα: Ιταλικά
Σκηνοθεσία: Mario Monicelli
Σενάριο: Agenore Incrocci  Furio Scarpelli Suso Cecchi d'Amico Mario Monicelli
Πρωταγωνιστούν: Vittorio Gassman  Renato Salvatori Memmo Carotenuto
Rossana Rory  Carla Gravina


Περίληψη
 
Μια συμμορία μικροαπατεώνων, που δρα στα λαϊκά περίχωρα της Ρώμης,
προετοιμάζεται για ένα μεγάλο κόλπο, τη ληστεία ενός ενεχυροδανειστηρίου.
Είναι, όμως, τόσο γκαφατζήδες που φεύγουν με μοναδική λεία μια κατσαρόλα
με μακαρονάδα! Η ταινία που έδωσε νέα ώθηση στην ιταλική κωμωδία.


Η ταινία

 
Η τραγελαφική απόπειρα του Cosimo να κλέψει ένα αυτοκίνητο τον οδηγεί πίσω
από τα κάγκελα της φυλακής. Μολονότι η ποινή που του επιβάλλεται είναι ολιγό-
μηνη, ο Cosimo πρέπει πάση θυσία να βγει, αφού έχει στο μυαλό του το σχέδιο
για την τέλεια ληστεία. Τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας προσλαμβάνουν τον
Peppe, έναν αποτυχημένο μποξέρ, προκειμένου να τον αντικαταστήσει στη φυ-
λακή. Η αστυνομία, όμως, υποπτεύεται την απάτη κι έτσι και ο δεύτερος άντρας
βρίσκεται φυλακισμένος. Γρήγορα όμως ο Peppe θα εξασφαλίσει όχι μόνο την
ελευθερία του αλλά και το περιβόητο μυστικό. Με ένα σχέδιο που μοιάζει τέλειο
και την συμμορία στις διαταγές του, ο Peppe θα αναλάβει καθήκοντα αρχηγού
και θα τους οδηγήσει μέχρι την ημέρα του μεγάλου κόλπου. Φυσικά, τίποτα δεν
πρόκειται να πάει σωστά. Ένα κωμικοτραγικό ειδύλλιο, ένας οξύθυμος αδερ-
φός και ένας λάθος τοίχος θα μετατρέψουν την μεγάλη ληστεία σε ένα
άνευ προηγουμένου φιάσκο.
Σίγουρα δεν πρόκειται για την "πιο αστεία κωμωδία όλων των εποχών", όπως
τα taglines της εποχής υπόσχονταν. Παρόλα αυτά, το λιγότερο διάσημο "Soliti
Ignoti" του Mario Monicelli κρύβει μικρούς θησαυρούς που αξίζει να αναζητη-
θούν. Ακολουθώντας τα χνάρια του γαλλικού "Rififi" -σαφούς πηγής έμπνευ

σης για το ευρωπαϊκό σινεμά της δεκαετίας του πενήντα και όχι μόνο- ο Monicelli
αντικαθιστά το ιδιαίτερο γαλλικό στυλ των ταινιών δράσης με την εξίσου
ιδιαίτερη ιταλική ανατρεπτικότητα, αναζητώντας στον μύθο της τέλειας ληστείας,
τα υλικά για την ιλαρότερη κωμωδία του ιταλικού σινεμά. Και πράγματι, καταφέρ-
νει να αντιστρέψει πλήρως τους κανόνες. Ενώ στο "Rififi" ο δρόμος μέχρι την ολο-
κλήρωση του σχεδίου κρύβει εμπόδια και ανατροπές, στην περίπτωση του
"Soliti Ignoti" γνωρίζουμε εξ αρχής πως το μεγάλο σχέδιο δεν είναι παρά η
αφορμή για να αρχίσει ο φακός να απαριθμεί αναποδιές και απρόοπτα. Η εμ-
φάνιση προβλημάτων δεν ξαφνιάζει, ούτε προκαλεί αγωνία. Ακόμα κι όταν η μεθο-
δευμένη εισβολή τους διακόπτεται από τον καβγά ενός παθιασμένου ζευγαριού ή
το χρηματοκιβώτιο παραμένει άφαντο, οι τρομεροί μικροαπατεώνες βρίσκουν τον
χρόνο να τσακωθούν, να δοκιμάσουν το σπιτικό φαγητό του θύματος ή και να
ερωτευθούν. Περισσότερο από μία ταινία απροόπτων, το "Soliti Ignoti" είναι μία
ταινία προσώπων. Συγκεντρώνοντας μερικά από τα ηχηρότερα ονόματα του Ιτα-
λικού σινεμά της εποχής, ο Monicelli συνθέτει την ιδιόρρυθμη ομάδα των περι-
βόητων ληστών του. Στην κορυφή της ομάδας, ο Vittorio Gassman αποτελεί
την πιο απροσδόκητη επιλογή. Παίζοντας συνήθως ρόλους κακών και παίρνοντας
μέρος κυρίως σε περιπέτειες, η επιλογή του Gassman για τον κωμικό ρόλο του
Peppe φάνηκε εξωφρενική στην παραγωγή, η οποία τον απέρριψε περισσότε-
ρες από μία φορές. Η επιμονή, ωστόσο, του Monicelli και η πίστη του στην ικα-
νότητα του Gassman να παίξει κωμωδία, κατάφεραν να τον συμπεριλάβουν στη
διανομή.

24.1.13

Jodaeiye Nader az Simin/Α Separation

Ένας Χωρισμός
 Καρλόβασι    Παρασκευή 25/1/13
Σάμος   Σάββατο 26/1/13

Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 2011
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-09-2011
Διάρκεια: 123΄
Διανομή: Strada Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Ιράν
Γλώσσα: Περσικά
Σκηνοθεσία: Asghar Farhadi
Σενάριο: Asghar Farhadi
Πρωταγωνιστούν:
Peyman Moadi
Leila Hatami
Sareh Bayat

Διακρίσεις
Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας,
Βραβεία της Ακαδημίας, 2012.
Χρυσή Άρκτο για καλύτερη ταινία, Αρ-
γυρή Άρκτο Γυναικείας Ερμηνείας και
Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας 61ο
Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου.

Περίληψη
Μετά από 14 χρόνια έγγαμου βίου, ηΣιμίν και ο Ναντέρ θέλουν να χωρίσουν.
Ζουν στην Τεχεράνη με την 11χρονη κόρη τους και τον ηλικιωμένο πατέρα
του Ναντέρ, που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Οταν μια μέρα η Σιμίν αποφασίζει να με-
ταναστεύσουν σε μία χώρα που δίνει περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες,
βρίσκεται αντιμέτωπη με τον Ναντέρ, που θέλει να μείνει στο Ιράν για να προ-
σέχει τον πατέρα του. Το πολυβραβευμένο φιλμ του Ασγκάρ Φαραντί, που
κέρδισε μεταξύ άλλων και την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, είναι το
συγκλονιστικό πορτρέτο μιας θρυμματιμένης σχέσης, που ξετυλίγεται ταυτό-
χρονα ως ενδοσκόπηση στις πατριαρχικές και θρησκευτικές εξουσια-
στικές δομές του σύγχρονου Ιράν.

Η ταινία

Η Σιμίν θέλει να φύγει. Ο Ναντέρ είναι δέσμιος του άρρωστου πατέρα του και δε
θέλει να τον αφήσει μόνο. Έτσι χωρίζοναι, και η κόρη τους, ελπίζοντας να γυρί-
σει γρήγορα η μητέρα της, μένει προσωρινά με τον Ναντέρ. Ανήμπορος να
φροντίσει τον γέρο πατέρα του, ο Ναντέρ προσλαμβάνει μία γυναίκα για να τον
περιποιείται. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι αυτή η γυναίκα δούλευε χωρίς την
άδεια του συζύγου της και ότι ήταν έγκυος. Ή μήπως το ’ξερε; Χωρίς να το κα-
ταλάβει ο Ναντέρ αιχμαλωτίζεται σε έναν ιστό από ψέματα και κοινωνικές αντιδι-
κίες που καταστρέφουν τη ζωή, τα όνειρά του αλλά και την εικόνα του στα μάτια
της κόρης του. Από μια καραμπινάτη αλληγορία, ανάμεσα στο νέο Ιράν που
βλέπει ορίζοντα και θέλει να δραπετεύσει από τα στεγανά (η Σιμίν) και την παρα-
δοσιακή Περσία, ο σκηνοθέτης στήνει, στην καλύτερη του ταινία, ένα διάλογο
υπαρκτό και κρουστό, ένα οικουμενικό στόρι με τρομερό ενδιαφέρον και πλοκή,
χωρίς φτιασίδια και κόλπα, σε μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονιάς.
Μη νομίσετε πως τα δυο αυτά πρόσωπα του δράματος αντιστοιχούν σε μια μανι-
χαϊστική λογική του άσπρου με το μαύρο: η Σιμίν δεν είναι μια τρελή γυ-
ναίκα που θέλει διαζύγιο από καπρίτσιο, αλλά διαφωνεί ως προς την προοπτική
της κόρης της σε μια κοινωνία όπου δε βλέπει μέλλον. Και ο Ναντέρ είναι ένας
αξιοσέβαστος άνδρας που διδάσκει το καλό στην κόρη του και έχει κάθε λόγο
να θέλει να μείνει πίσω, αφού οφείλει να σταθεί δίπλα στον άρρωστο πατέρα του.
Έχει οπλιστεί με τη μνήμη που ο γέρος γονιός του χάνει και σε αυτήν του την
προσπάθεια, υπερβάλλει στο ζήλο του για το θέμα της αλήθειας, που πρεσβεύει
όλη του τη ζωή. Η εκδίκηση της τύχης είναι ότι αναγκάζεται να πει ψέματα για
να σώσει τον εαυτό του, καθώς ξέρει ότι το δίκιο του δεν θα το βρει αν πει τα
πράγματα όπως είναι, σε μια αντιδικία με μια γυναίκα που προσλαμβάνει για
να τον βοηθήσει. Το γραφείο του ανακριτή, μέσω των πολλαπλών ακροάσεων,
στήνεται σαν ένα δικαστήριο της Ιστορίας, όπου η παράδοση έρχεται αντιμέ-
τωπη με το νομικό σύστημα και η αλήθεια αδυνατεί να πρυτανεύσει της
κοινής λογικής, όπου το γράμμα και το πνεύμα συχνά συγκρούονται με απρό-
οπτες συνέπειες. Το θέμα της ταινίας είναι τελικά ο εγκλωβισμός σε ένα ατέρ-
μονο πανηγύρι από σοβαρά επιχειρήματα, που ωστόσο δεν έχουν νόημα, όταν
λείπει η πραγματική επιθυμία για κοινή  επίλυση των διαφορών.



18.1.13

Flammen & Citronen

Μέρες Θυμού
Καρλόβασι Παρασκευή 18/1/13
Σάμος Σάββατο 19/1/13

Είδος: Δράμα, ιστορικό
Παραγωγής: 2008
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-02-2009
Διάρκεια: 130΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Δανία, Νορβηγία, Γερμανία
Γλώσσα: Δανέζικα, Γερμανικά
Σκηνοθεσία: Ole Christian Madsen
Σενάριο: Lars Andersen
Ole Christian Madsen
Πρωταγωνιστούν:
Thure Lindhardt
Mads Mikkelsen
Stine Stengade

Περίληψη
Κοπεγχάγη 1944. Ο πόλεμος πλησιάζει προς το τέλος του και ο ταλαιπωρημένος
λαός της Δανίας ελπίζει σε μια ταχεία λήξη. Παράλληλα δυο νεαροί μαχητές
της ελευθερίας με τα ψευδώνυμα "Flame" και "Citron" , με γενναιότητα
βάζουν τις ζωές τους σε κίνδυνο, αφού αποτελούν τον επιχειρησιακό τομέα της
μυστικής αντιστασιακής οργάνωσης "Holger Danske". Η μεγαλύτερη εισπρακτική
επιτυχία όλων των τελευταίων ετών στη Δανία που έχει βασιστεί πάνω σε πραγ-
ματικά γεγονότα και κυρίως σε λεπτομερείς μαρτυρίες συναγωνιστών των
αληθινών ηρώων, είναι μια ταινία που ερευνά τα βάθη της ανθρώπινης ψυχολο-
γίας σε εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις. Οι δύο αχώριστοι σύντροφοι αμφισβη-
τούν και αμφισβητούνται από την οργάνωσή τους. Καχυποψίες και σκοτεινές
δολοπλοκίες. Ποιοι θα επιβιώσουν; Πού ξεκινά η αλήθεια και πού τελειώνει το
ψέμα; Το τίμημα της ελευθερίας είναι εκμεταλλεύσιμο προϊόν. Το ιδιοποιούνται
οι κίβδηλοι, το ανυψώνουν οι γνήσιοι.

Κριτικές
Ανάμεσα στις μέτριες ταινίες που πλαισιώνουν την έξοδο του «Gran Torino» στις
αίθουσες, περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η δανική παραγωγή «Μέρες θυμού».
Κυρίως εξαιτίας του θέματος και των ερμηνειών. Οι ταινίες με θέμα τον Β' Παγ-
κόσμιο Πόλεμο δεν είναι σπάνιες, όμως κάποιες ιστορίες εξακολουθούν να παρα-
μένουν εντελώς άγνωστες. Μία από αυτές είναι η ιστορία της δανικής αντίστασης
στη ναζιστική Γερμανία. Χώρα γειτονική η Δανία, υπήρξε από τους πρώτους στό-
χους της Γερμανίας και κατακτήθηκε γρήγορα. Ομως από την αρχή υπήρξε
ένα πολύ ισχυρό κίνημα αντίστασης, το οποίο φρόντιζε να «εξαφανίσει» όσους
συμπαθούσαν ή συνεργάζονταν με τους κατακτητές. Κεντρικές μορφές της αντί-
στασης ήταν ένα δίδυμο εκτελεστών, που γρήγορα και αποτελεσματικά δολοφο-
νούσε τους συνεργάτες των Γερμανών. Δεν υπήρχαν πάντα περίπλοκα σχέδια
δράσης. Αρκούσε μια ερώτηση επιβεβαίωσης για την ταυτότητα του θύματος και
ένας πυροβολισμός. Ο ένας από το δίδυμο ήταν ο εκτελεστής, ο άλλος ο οδη-
γός. Στην εξέλιξη της δράσης τους, όμως, τα προβλήματα άρχισαν να προκύπτουν
όταν δεν ήξεραν πια ποιον μπορούσαν να εμπιστευτούν και ποιον όχι. Οι «Μέρες
θυμού» είναι μία από τις πιο ακριβές παραγωγές που έχουν γυριστεί ποτέ στη
Δανία και έκανε ρεκόρ εισιτηρίων. Παρά τις καλές στιγμές της όμως, πάσχει και
από τη φιλοδοξία της.

Παναγιώτης Παναγόπουλος


Ο αριθμός των ταινιών για το β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τους ναζί κοντεύει να
ξεπεράσει τα θύματα του ολοκαυτώματος. Το θέμα είναι ανεξάντλητο και ανά-
μεσα σε πολλές σούπες προκύπτουν και αξιόλογα φιλμ, όπως αυτή η κινηματο-
γραφική μεταφορά της ιστορίας των δύο ομώνυμων ηρώων της αντιστασιακής Δα-
νίας. Η μεγαλύτερη παραγωγή στην ιστορία του Δανέζικου σινεμά είναι
σκηνοθετημένη από ένα ακόμα παιδί του Dogme 95 και προτάσσει την ονομαστική
αξία του Mads Mikkelsen, του μεγαλύτερου δανού star σήμερα. Το φιλμ εξελίσ-
σεται σε ψυχολογική μελέτη των δύο πρωταγωνιστών που χάνουν την καθημε-
ρινή υπόστασή τους ενώ διαβαίνουν ένα μονοπάτι γεμάτο βία και εκδίκηση. Η εν-
δοσκοπική διάθεση σίγουρα γίνεται too much σε ορισμένες στιγμές οι καλοστη-
μένες σκηνές δράσης, ωστόσο, αποζημιώνουν την υπομονή του θεατή.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης



10.1.13

The Meaning of Life

Το Νόημα της Ζωής
 Καρλόβασι
Παρασκευή 11/1/2013

Σάμος
Σάββατο 12/1/2013

Είδος: Κωμωδία
Παραγωγής: 1983
Πρεμιέρα: 31-03-1983 (USA)
Διάρκεια: 107΄
Διανομή:New Star
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Μεγάλη Βρετανία
Γλώσσα: Αγγλικά
Σκηνοθεσία: Terry Jones
Σενάριο: Graham Chapman, John Cleese ,Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin
Πρωταγωνιστούν: Terry Gilliam, John Cleese, Eric Idl
Διακρίσεις
Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής,
φεστιβάλ Καννών, 1983.

Περίληψη
Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Μήπωςείναι η εργασία; Μήπως η μάθηση; Η οικογένεια;
 Ο πλούτος; Και τι κάνουμε όταν ο θάνατος μας χτυπά την πόρτα; Η ταινία προσπαθεί
να δώσει μια απάντηση στα βασανιστικά ερωτήματα: ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε,
έχει η ζωή μας κάποιο νόημα ή όλα είναι μάταια; Αλλά… περιμένετε! Εδώ δεν πρόκειται
για καμιά φιλοσοφική πραγματεία! Εδώ πρόκειται για τους Monty Python, που με το
θεότρελο, άσεμνο χιούμορ τους, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο! Σατιρίζουν μέχρι τελικής
πτώσεως όλους τους κοινωνικούς περιορισμούς που μας εμποδίζουν να χαρούμε
την ομορφιά της ζωής.

Η ταινία
Ο θεός χρειάστηκε εφτά μέρες για να φτιάξει τον κόσμο, οι Μόντι Πάιθον χρειάζονται
μόνο μιάμιση ώρα για να τον γκρεμίσουν». Το σλόγκαν της τελευταίας ταινίας που γύρισε
η κωμική ομάδα των Πάιθον, είναι λίγο πολύ ακριβές, καθώς ακόμη κι αν καμιά
πραγματική καταστροφή δεν λαμβάνει χώρα στην διάρκειά του «Το Νόημα της Ζωής»,
δεν αφήνει και πολλά πράγματα όρθια, ειδικά σε ότι αφορά τα θεωρούμενα ως
 «ιερά κι όσια». Η θρησκεία, η οικογένεια, η επιστήμη, η ιατρική, η παιδεία, οι
σχέσεις, το σεξ, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο της ταινίας κι όλα, με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο εξευτελίζονται. Το φιλμ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συλλογή από κωμικά
σκετς, τα οποία δεν βρίσκονται όλα στο ίδιο χιουμοριστικό ύψος, όλα όμως είναι εξίσου
αυθάδη και σχεδόν όλα «ενοχλητικά». Μέσα από το πρίσμα ενός χιούμορ βαθιά
σουρεαλιστικού και με μια κινηματογραφική γλώσσα που μοιάζει να βγαίνει συνεχώς,
οι Πάιθον κάνουν ένα φιλμ που θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις αναρχικό, σχεδόν πανκ.
Στοχεύοντας κατ’ ευθείαν στην καρδιά του βρετανικού καθωσπρεπισμού, τον
σφυροκοπούν ανελέητα αλλά παρασύρουν μαζί κάθε θεσμό ή αξία. Πολλές φορές το
χιούμορ τους είναι χοντρό, οι τρόποι τους άξεστοι αλλά το θάρρος και η «μαγκιά»
τους πάντα αξιοθαύμαστη. Μπορεί το «Νόημα της Ζωής» να μην αποκαλύπτει κάτι
βαθύ και να απέχει από το να είναι η καλύτερη ταινία στη φιλμογραφία
τους, δεν παύει όμως να αποτελεί μια από τις απολαυστικά ενοχλητικές και καλοδεχούμενα
αιχμηρές κωμωδίες.

Κριτική
Mια από τις ωραιότερες ταινίες των αναρχικών του κινηματογράφου Monty Python,
στην οποία προσπαθεί να απαντηθεί το μείζον ερώτημα: Τελικά πού εντοπίζεται το νόημα της
ζωής και της ύπαρξης; Η θρυλική ταινία του '83 δεν κρύβει το ιλαρό του πράγματος και ούτε
σέβεται την σεμνοτυφία. Αντίθετα, κατακρεουργεί την ήσυχη, κοιμισμένη, καθαγιασμένη
συνείδηση της πουριτανικής κοινωνίας και το γέλιο βγαίνει αβίαστα σε μια «αμαρτωλή» ταινία του βρετανικού κινηματογράφου.
Χρήστος Λεόντιος

3.1.13

O Baσιλιάς των μασκών

Σάββατο 5/1/2013 Σάμος
Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 1997
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-11-2002
Διάρκεια: 91΄
Διανομή: Studio
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Κίνα
Γλώσσα: Κινέζικά (Μανδαρινικά)
Σκηνοθεσία: Tian-Ming Wu
Σενάριο: Minglun Wei
Πρωταγωνιστούν:
Zhigang Zhang
Zhigang Zhao
Renying Zhou
Xu Zhu

 Διακρίσεις
Βραβείο καλύτερης ταινίας, Γερμανικό Lucas Festival.
Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών του Τόκιο.

Περίληψη
Στην κινέζικη επαρχία Σετσουάν στις αρχές του αιώνα ένας πλανόδιος ηλικιωμένος
καλλιτέχνης, γνωστός ως «Βασιλιάς των Μασκών», υιοθετεί ένα αγοράκι για
να του μάθει την τέχνη του, που συνίσταται στη γρήγορη εναλλαγή μασκών.
Απογοητεύεται όμως όταν ανακαλύπτει ότι πρόκειται για κορίτσι που μεταμφιέστηκε
σε αγόρι για να μπορέσει να αλλάξει τη μοίρα του. Η ταινία αναβιώνει εξαιρετικά
το κλίμα μιας εποχής (η επαρχία Σετσουάν την περίοδο του λιμού), συγκινεί
με την απλή αλλά γοητευτική ιστορία της, ενώ παράλληλα δεν στερείται αλληγορικές
αναφορές γύρω από το ρόλο της μάσκας και της μεταμφίεσης σε μια ομολογουμένως
σκληρή κοινωνία.

Κριτικές
Έγραψαν μεταξύ άλλων: 1) «Ένα γοητευτικό παραμύθι αλλά και μια όμορφη εισαγωγή
στον μαγικό χώρο του θεατρικού θεάματος και στην παραδοσιακή τέχνη
της μάσκας», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2) «Υψηλού επιπέδου κινηματογραφικό επίτευγμα με
ουμανιστικό πρόταγμα», ΑΥΓΗ. 3) «Ο Τιανμίνκ εκμεταλλεύεται τους ωραία φω-
τογραφημένους χώρους και τα εξαιρετικά κουστούμια για να φτιάξει μια φωτεινή,
συγκινητική, δοσμένη με ποιητική πνοή ταινία, φόρο τιμής στις παραδοσιακές τέ-
χνες», ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 4) «Οι δυνάμεις της παράδοσης, της φτώχιας, της
απληστίας, ακόμα και του πεπρωμένου, δεν είναι τίποτα μπροστά στη δύναμη της
αγάπης», ΤΙΜΕ, 5) «Ταυτόχρονα βαθύ και ελαφρύ...Ένα έργο που από μόνο του
φορά μάσκα», Le Monde.

Η ταινία

Ο Βασιλιάς των Μασκών είναι ένα μελόδραμα που αντλεί το θέμα του από μια
πλούσια παράδοση ιστοριών με παιδία που λιώνουν τις καρδιές μοναχικών,
ηλικιωμένων ανθρώπων. Όπως βραζιλιάνικο Central do Brasil, που ήταν υποψήφιο
για Άσκρα το 1998 για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, αλλά και ο Μικρός
Κολύα, που κέρδισε το βραβείο αυτό δυο χρόνια νωρίτερα. Το πλεονέκτημα που
έχει ο ‘Βασιλιάς’ απέναντι σ’ αυτές τις ταινίες και αυτό που την διαφοροποιεί,
δεν είναι ότι ο Wu Tianming λέει την ιστορία καλυτέρα, αλλά το πολιτισμικό
υπόβαθρο στο οποίο την θέτει. Κίνα, στα 1930, μια σκοτεινή εποχή λίγο πριν την
Κομμουνιστική Επανάσταση. Αυτό χαρίζει το απαραίτητο βάθος και φρεσκάδα
σε κατά τα αλλά ήδη πεπατημένα μονοπάτια. Ο Wang Bianlian (Zhu Xu), ένας
ηθοποιός του δρόμου, ξακουστός για την ικανότητα του να αλλάζει μάσκες σε
χρόνο σχεδόν μηδενικό, προσπαθεί να βρει έναν διάδοχο στον οποίο θα διδάξει
την τέχνη του. Η οικογενειακή παράδοση προστάζει η τέχνη να περνά από πάτερα
σε γιο, αλλά ο Wang είχε χάσει τον μονάκριβο γιο του πριν από 20 χρονιά περίπου,
στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Δεδομένου ότι η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει
λίγο μετά τη γέννηση του γιου τους, ο Wang απελπισμένος στρέφεται σε ένα σκλαβοπάζαρο,
όπου «υιοθετεί» ένα αξιαγάπητο οκτάχρονο, στο οποίο χαρίζει το προσωνύμιο «Κουτάβι».
Αρχικά ο ‘Βασιλιάς’ είναι ενθουσιασμένος με τη νέα αύτη παρουσία στη ζωή
του, αλλά σύντομα μαθαίνει ότι το κουτάβι είναι στην πραγματικότητα κορίτσι.

http://www.youtube.com/watch?v=OHmNzhGEyj4