30.1.13

I soliti ignoti/Big deal on Madonna street

Ο Κλέψας του Κλέψαντος
Καρλόβασι Παρασκευή 1/2/2013, Σάμος   Σάββατο 2/2/2013

Είδος: Κωμωδία
Παραγωγής: 1958
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-11-1960
Διάρκεια: 106΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Χώρα προέλευσης: Ιταλία
Γλώσσα: Ιταλικά
Σκηνοθεσία: Mario Monicelli
Σενάριο: Agenore Incrocci  Furio Scarpelli Suso Cecchi d'Amico Mario Monicelli
Πρωταγωνιστούν: Vittorio Gassman  Renato Salvatori Memmo Carotenuto
Rossana Rory  Carla Gravina


Περίληψη
 
Μια συμμορία μικροαπατεώνων, που δρα στα λαϊκά περίχωρα της Ρώμης,
προετοιμάζεται για ένα μεγάλο κόλπο, τη ληστεία ενός ενεχυροδανειστηρίου.
Είναι, όμως, τόσο γκαφατζήδες που φεύγουν με μοναδική λεία μια κατσαρόλα
με μακαρονάδα! Η ταινία που έδωσε νέα ώθηση στην ιταλική κωμωδία.


Η ταινία

 
Η τραγελαφική απόπειρα του Cosimo να κλέψει ένα αυτοκίνητο τον οδηγεί πίσω
από τα κάγκελα της φυλακής. Μολονότι η ποινή που του επιβάλλεται είναι ολιγό-
μηνη, ο Cosimo πρέπει πάση θυσία να βγει, αφού έχει στο μυαλό του το σχέδιο
για την τέλεια ληστεία. Τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας προσλαμβάνουν τον
Peppe, έναν αποτυχημένο μποξέρ, προκειμένου να τον αντικαταστήσει στη φυ-
λακή. Η αστυνομία, όμως, υποπτεύεται την απάτη κι έτσι και ο δεύτερος άντρας
βρίσκεται φυλακισμένος. Γρήγορα όμως ο Peppe θα εξασφαλίσει όχι μόνο την
ελευθερία του αλλά και το περιβόητο μυστικό. Με ένα σχέδιο που μοιάζει τέλειο
και την συμμορία στις διαταγές του, ο Peppe θα αναλάβει καθήκοντα αρχηγού
και θα τους οδηγήσει μέχρι την ημέρα του μεγάλου κόλπου. Φυσικά, τίποτα δεν
πρόκειται να πάει σωστά. Ένα κωμικοτραγικό ειδύλλιο, ένας οξύθυμος αδερ-
φός και ένας λάθος τοίχος θα μετατρέψουν την μεγάλη ληστεία σε ένα
άνευ προηγουμένου φιάσκο.
Σίγουρα δεν πρόκειται για την "πιο αστεία κωμωδία όλων των εποχών", όπως
τα taglines της εποχής υπόσχονταν. Παρόλα αυτά, το λιγότερο διάσημο "Soliti
Ignoti" του Mario Monicelli κρύβει μικρούς θησαυρούς που αξίζει να αναζητη-
θούν. Ακολουθώντας τα χνάρια του γαλλικού "Rififi" -σαφούς πηγής έμπνευ

σης για το ευρωπαϊκό σινεμά της δεκαετίας του πενήντα και όχι μόνο- ο Monicelli
αντικαθιστά το ιδιαίτερο γαλλικό στυλ των ταινιών δράσης με την εξίσου
ιδιαίτερη ιταλική ανατρεπτικότητα, αναζητώντας στον μύθο της τέλειας ληστείας,
τα υλικά για την ιλαρότερη κωμωδία του ιταλικού σινεμά. Και πράγματι, καταφέρ-
νει να αντιστρέψει πλήρως τους κανόνες. Ενώ στο "Rififi" ο δρόμος μέχρι την ολο-
κλήρωση του σχεδίου κρύβει εμπόδια και ανατροπές, στην περίπτωση του
"Soliti Ignoti" γνωρίζουμε εξ αρχής πως το μεγάλο σχέδιο δεν είναι παρά η
αφορμή για να αρχίσει ο φακός να απαριθμεί αναποδιές και απρόοπτα. Η εμ-
φάνιση προβλημάτων δεν ξαφνιάζει, ούτε προκαλεί αγωνία. Ακόμα κι όταν η μεθο-
δευμένη εισβολή τους διακόπτεται από τον καβγά ενός παθιασμένου ζευγαριού ή
το χρηματοκιβώτιο παραμένει άφαντο, οι τρομεροί μικροαπατεώνες βρίσκουν τον
χρόνο να τσακωθούν, να δοκιμάσουν το σπιτικό φαγητό του θύματος ή και να
ερωτευθούν. Περισσότερο από μία ταινία απροόπτων, το "Soliti Ignoti" είναι μία
ταινία προσώπων. Συγκεντρώνοντας μερικά από τα ηχηρότερα ονόματα του Ιτα-
λικού σινεμά της εποχής, ο Monicelli συνθέτει την ιδιόρρυθμη ομάδα των περι-
βόητων ληστών του. Στην κορυφή της ομάδας, ο Vittorio Gassman αποτελεί
την πιο απροσδόκητη επιλογή. Παίζοντας συνήθως ρόλους κακών και παίρνοντας
μέρος κυρίως σε περιπέτειες, η επιλογή του Gassman για τον κωμικό ρόλο του
Peppe φάνηκε εξωφρενική στην παραγωγή, η οποία τον απέρριψε περισσότε-
ρες από μία φορές. Η επιμονή, ωστόσο, του Monicelli και η πίστη του στην ικα-
νότητα του Gassman να παίξει κωμωδία, κατάφεραν να τον συμπεριλάβουν στη
διανομή.

24.1.13

Jodaeiye Nader az Simin/Α Separation

Ένας Χωρισμός
 Καρλόβασι    Παρασκευή 25/1/13
Σάμος   Σάββατο 26/1/13

Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 2011
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-09-2011
Διάρκεια: 123΄
Διανομή: Strada Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Ιράν
Γλώσσα: Περσικά
Σκηνοθεσία: Asghar Farhadi
Σενάριο: Asghar Farhadi
Πρωταγωνιστούν:
Peyman Moadi
Leila Hatami
Sareh Bayat

Διακρίσεις
Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας,
Βραβεία της Ακαδημίας, 2012.
Χρυσή Άρκτο για καλύτερη ταινία, Αρ-
γυρή Άρκτο Γυναικείας Ερμηνείας και
Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας 61ο
Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου.

Περίληψη
Μετά από 14 χρόνια έγγαμου βίου, ηΣιμίν και ο Ναντέρ θέλουν να χωρίσουν.
Ζουν στην Τεχεράνη με την 11χρονη κόρη τους και τον ηλικιωμένο πατέρα
του Ναντέρ, που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Οταν μια μέρα η Σιμίν αποφασίζει να με-
ταναστεύσουν σε μία χώρα που δίνει περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες,
βρίσκεται αντιμέτωπη με τον Ναντέρ, που θέλει να μείνει στο Ιράν για να προ-
σέχει τον πατέρα του. Το πολυβραβευμένο φιλμ του Ασγκάρ Φαραντί, που
κέρδισε μεταξύ άλλων και την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, είναι το
συγκλονιστικό πορτρέτο μιας θρυμματιμένης σχέσης, που ξετυλίγεται ταυτό-
χρονα ως ενδοσκόπηση στις πατριαρχικές και θρησκευτικές εξουσια-
στικές δομές του σύγχρονου Ιράν.

Η ταινία

Η Σιμίν θέλει να φύγει. Ο Ναντέρ είναι δέσμιος του άρρωστου πατέρα του και δε
θέλει να τον αφήσει μόνο. Έτσι χωρίζοναι, και η κόρη τους, ελπίζοντας να γυρί-
σει γρήγορα η μητέρα της, μένει προσωρινά με τον Ναντέρ. Ανήμπορος να
φροντίσει τον γέρο πατέρα του, ο Ναντέρ προσλαμβάνει μία γυναίκα για να τον
περιποιείται. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι αυτή η γυναίκα δούλευε χωρίς την
άδεια του συζύγου της και ότι ήταν έγκυος. Ή μήπως το ’ξερε; Χωρίς να το κα-
ταλάβει ο Ναντέρ αιχμαλωτίζεται σε έναν ιστό από ψέματα και κοινωνικές αντιδι-
κίες που καταστρέφουν τη ζωή, τα όνειρά του αλλά και την εικόνα του στα μάτια
της κόρης του. Από μια καραμπινάτη αλληγορία, ανάμεσα στο νέο Ιράν που
βλέπει ορίζοντα και θέλει να δραπετεύσει από τα στεγανά (η Σιμίν) και την παρα-
δοσιακή Περσία, ο σκηνοθέτης στήνει, στην καλύτερη του ταινία, ένα διάλογο
υπαρκτό και κρουστό, ένα οικουμενικό στόρι με τρομερό ενδιαφέρον και πλοκή,
χωρίς φτιασίδια και κόλπα, σε μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονιάς.
Μη νομίσετε πως τα δυο αυτά πρόσωπα του δράματος αντιστοιχούν σε μια μανι-
χαϊστική λογική του άσπρου με το μαύρο: η Σιμίν δεν είναι μια τρελή γυ-
ναίκα που θέλει διαζύγιο από καπρίτσιο, αλλά διαφωνεί ως προς την προοπτική
της κόρης της σε μια κοινωνία όπου δε βλέπει μέλλον. Και ο Ναντέρ είναι ένας
αξιοσέβαστος άνδρας που διδάσκει το καλό στην κόρη του και έχει κάθε λόγο
να θέλει να μείνει πίσω, αφού οφείλει να σταθεί δίπλα στον άρρωστο πατέρα του.
Έχει οπλιστεί με τη μνήμη που ο γέρος γονιός του χάνει και σε αυτήν του την
προσπάθεια, υπερβάλλει στο ζήλο του για το θέμα της αλήθειας, που πρεσβεύει
όλη του τη ζωή. Η εκδίκηση της τύχης είναι ότι αναγκάζεται να πει ψέματα για
να σώσει τον εαυτό του, καθώς ξέρει ότι το δίκιο του δεν θα το βρει αν πει τα
πράγματα όπως είναι, σε μια αντιδικία με μια γυναίκα που προσλαμβάνει για
να τον βοηθήσει. Το γραφείο του ανακριτή, μέσω των πολλαπλών ακροάσεων,
στήνεται σαν ένα δικαστήριο της Ιστορίας, όπου η παράδοση έρχεται αντιμέ-
τωπη με το νομικό σύστημα και η αλήθεια αδυνατεί να πρυτανεύσει της
κοινής λογικής, όπου το γράμμα και το πνεύμα συχνά συγκρούονται με απρό-
οπτες συνέπειες. Το θέμα της ταινίας είναι τελικά ο εγκλωβισμός σε ένα ατέρ-
μονο πανηγύρι από σοβαρά επιχειρήματα, που ωστόσο δεν έχουν νόημα, όταν
λείπει η πραγματική επιθυμία για κοινή  επίλυση των διαφορών.



18.1.13

Flammen & Citronen

Μέρες Θυμού
Καρλόβασι Παρασκευή 18/1/13
Σάμος Σάββατο 19/1/13

Είδος: Δράμα, ιστορικό
Παραγωγής: 2008
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-02-2009
Διάρκεια: 130΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Δανία, Νορβηγία, Γερμανία
Γλώσσα: Δανέζικα, Γερμανικά
Σκηνοθεσία: Ole Christian Madsen
Σενάριο: Lars Andersen
Ole Christian Madsen
Πρωταγωνιστούν:
Thure Lindhardt
Mads Mikkelsen
Stine Stengade

Περίληψη
Κοπεγχάγη 1944. Ο πόλεμος πλησιάζει προς το τέλος του και ο ταλαιπωρημένος
λαός της Δανίας ελπίζει σε μια ταχεία λήξη. Παράλληλα δυο νεαροί μαχητές
της ελευθερίας με τα ψευδώνυμα "Flame" και "Citron" , με γενναιότητα
βάζουν τις ζωές τους σε κίνδυνο, αφού αποτελούν τον επιχειρησιακό τομέα της
μυστικής αντιστασιακής οργάνωσης "Holger Danske". Η μεγαλύτερη εισπρακτική
επιτυχία όλων των τελευταίων ετών στη Δανία που έχει βασιστεί πάνω σε πραγ-
ματικά γεγονότα και κυρίως σε λεπτομερείς μαρτυρίες συναγωνιστών των
αληθινών ηρώων, είναι μια ταινία που ερευνά τα βάθη της ανθρώπινης ψυχολο-
γίας σε εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις. Οι δύο αχώριστοι σύντροφοι αμφισβη-
τούν και αμφισβητούνται από την οργάνωσή τους. Καχυποψίες και σκοτεινές
δολοπλοκίες. Ποιοι θα επιβιώσουν; Πού ξεκινά η αλήθεια και πού τελειώνει το
ψέμα; Το τίμημα της ελευθερίας είναι εκμεταλλεύσιμο προϊόν. Το ιδιοποιούνται
οι κίβδηλοι, το ανυψώνουν οι γνήσιοι.

Κριτικές
Ανάμεσα στις μέτριες ταινίες που πλαισιώνουν την έξοδο του «Gran Torino» στις
αίθουσες, περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η δανική παραγωγή «Μέρες θυμού».
Κυρίως εξαιτίας του θέματος και των ερμηνειών. Οι ταινίες με θέμα τον Β' Παγ-
κόσμιο Πόλεμο δεν είναι σπάνιες, όμως κάποιες ιστορίες εξακολουθούν να παρα-
μένουν εντελώς άγνωστες. Μία από αυτές είναι η ιστορία της δανικής αντίστασης
στη ναζιστική Γερμανία. Χώρα γειτονική η Δανία, υπήρξε από τους πρώτους στό-
χους της Γερμανίας και κατακτήθηκε γρήγορα. Ομως από την αρχή υπήρξε
ένα πολύ ισχυρό κίνημα αντίστασης, το οποίο φρόντιζε να «εξαφανίσει» όσους
συμπαθούσαν ή συνεργάζονταν με τους κατακτητές. Κεντρικές μορφές της αντί-
στασης ήταν ένα δίδυμο εκτελεστών, που γρήγορα και αποτελεσματικά δολοφο-
νούσε τους συνεργάτες των Γερμανών. Δεν υπήρχαν πάντα περίπλοκα σχέδια
δράσης. Αρκούσε μια ερώτηση επιβεβαίωσης για την ταυτότητα του θύματος και
ένας πυροβολισμός. Ο ένας από το δίδυμο ήταν ο εκτελεστής, ο άλλος ο οδη-
γός. Στην εξέλιξη της δράσης τους, όμως, τα προβλήματα άρχισαν να προκύπτουν
όταν δεν ήξεραν πια ποιον μπορούσαν να εμπιστευτούν και ποιον όχι. Οι «Μέρες
θυμού» είναι μία από τις πιο ακριβές παραγωγές που έχουν γυριστεί ποτέ στη
Δανία και έκανε ρεκόρ εισιτηρίων. Παρά τις καλές στιγμές της όμως, πάσχει και
από τη φιλοδοξία της.

Παναγιώτης Παναγόπουλος


Ο αριθμός των ταινιών για το β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τους ναζί κοντεύει να
ξεπεράσει τα θύματα του ολοκαυτώματος. Το θέμα είναι ανεξάντλητο και ανά-
μεσα σε πολλές σούπες προκύπτουν και αξιόλογα φιλμ, όπως αυτή η κινηματο-
γραφική μεταφορά της ιστορίας των δύο ομώνυμων ηρώων της αντιστασιακής Δα-
νίας. Η μεγαλύτερη παραγωγή στην ιστορία του Δανέζικου σινεμά είναι
σκηνοθετημένη από ένα ακόμα παιδί του Dogme 95 και προτάσσει την ονομαστική
αξία του Mads Mikkelsen, του μεγαλύτερου δανού star σήμερα. Το φιλμ εξελίσ-
σεται σε ψυχολογική μελέτη των δύο πρωταγωνιστών που χάνουν την καθημε-
ρινή υπόστασή τους ενώ διαβαίνουν ένα μονοπάτι γεμάτο βία και εκδίκηση. Η εν-
δοσκοπική διάθεση σίγουρα γίνεται too much σε ορισμένες στιγμές οι καλοστη-
μένες σκηνές δράσης, ωστόσο, αποζημιώνουν την υπομονή του θεατή.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης



10.1.13

The Meaning of Life

Το Νόημα της Ζωής
 Καρλόβασι
Παρασκευή 11/1/2013

Σάμος
Σάββατο 12/1/2013

Είδος: Κωμωδία
Παραγωγής: 1983
Πρεμιέρα: 31-03-1983 (USA)
Διάρκεια: 107΄
Διανομή:New Star
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Μεγάλη Βρετανία
Γλώσσα: Αγγλικά
Σκηνοθεσία: Terry Jones
Σενάριο: Graham Chapman, John Cleese ,Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin
Πρωταγωνιστούν: Terry Gilliam, John Cleese, Eric Idl
Διακρίσεις
Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής,
φεστιβάλ Καννών, 1983.

Περίληψη
Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Μήπωςείναι η εργασία; Μήπως η μάθηση; Η οικογένεια;
 Ο πλούτος; Και τι κάνουμε όταν ο θάνατος μας χτυπά την πόρτα; Η ταινία προσπαθεί
να δώσει μια απάντηση στα βασανιστικά ερωτήματα: ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε,
έχει η ζωή μας κάποιο νόημα ή όλα είναι μάταια; Αλλά… περιμένετε! Εδώ δεν πρόκειται
για καμιά φιλοσοφική πραγματεία! Εδώ πρόκειται για τους Monty Python, που με το
θεότρελο, άσεμνο χιούμορ τους, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο! Σατιρίζουν μέχρι τελικής
πτώσεως όλους τους κοινωνικούς περιορισμούς που μας εμποδίζουν να χαρούμε
την ομορφιά της ζωής.

Η ταινία
Ο θεός χρειάστηκε εφτά μέρες για να φτιάξει τον κόσμο, οι Μόντι Πάιθον χρειάζονται
μόνο μιάμιση ώρα για να τον γκρεμίσουν». Το σλόγκαν της τελευταίας ταινίας που γύρισε
η κωμική ομάδα των Πάιθον, είναι λίγο πολύ ακριβές, καθώς ακόμη κι αν καμιά
πραγματική καταστροφή δεν λαμβάνει χώρα στην διάρκειά του «Το Νόημα της Ζωής»,
δεν αφήνει και πολλά πράγματα όρθια, ειδικά σε ότι αφορά τα θεωρούμενα ως
 «ιερά κι όσια». Η θρησκεία, η οικογένεια, η επιστήμη, η ιατρική, η παιδεία, οι
σχέσεις, το σεξ, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο της ταινίας κι όλα, με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο εξευτελίζονται. Το φιλμ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συλλογή από κωμικά
σκετς, τα οποία δεν βρίσκονται όλα στο ίδιο χιουμοριστικό ύψος, όλα όμως είναι εξίσου
αυθάδη και σχεδόν όλα «ενοχλητικά». Μέσα από το πρίσμα ενός χιούμορ βαθιά
σουρεαλιστικού και με μια κινηματογραφική γλώσσα που μοιάζει να βγαίνει συνεχώς,
οι Πάιθον κάνουν ένα φιλμ που θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις αναρχικό, σχεδόν πανκ.
Στοχεύοντας κατ’ ευθείαν στην καρδιά του βρετανικού καθωσπρεπισμού, τον
σφυροκοπούν ανελέητα αλλά παρασύρουν μαζί κάθε θεσμό ή αξία. Πολλές φορές το
χιούμορ τους είναι χοντρό, οι τρόποι τους άξεστοι αλλά το θάρρος και η «μαγκιά»
τους πάντα αξιοθαύμαστη. Μπορεί το «Νόημα της Ζωής» να μην αποκαλύπτει κάτι
βαθύ και να απέχει από το να είναι η καλύτερη ταινία στη φιλμογραφία
τους, δεν παύει όμως να αποτελεί μια από τις απολαυστικά ενοχλητικές και καλοδεχούμενα
αιχμηρές κωμωδίες.

Κριτική
Mια από τις ωραιότερες ταινίες των αναρχικών του κινηματογράφου Monty Python,
στην οποία προσπαθεί να απαντηθεί το μείζον ερώτημα: Τελικά πού εντοπίζεται το νόημα της
ζωής και της ύπαρξης; Η θρυλική ταινία του '83 δεν κρύβει το ιλαρό του πράγματος και ούτε
σέβεται την σεμνοτυφία. Αντίθετα, κατακρεουργεί την ήσυχη, κοιμισμένη, καθαγιασμένη
συνείδηση της πουριτανικής κοινωνίας και το γέλιο βγαίνει αβίαστα σε μια «αμαρτωλή» ταινία του βρετανικού κινηματογράφου.
Χρήστος Λεόντιος

3.1.13

O Baσιλιάς των μασκών

Σάββατο 5/1/2013 Σάμος
Είδος: Δράμα
Παραγωγής: 1997
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-11-2002
Διάρκεια: 91΄
Διανομή: Studio
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Κίνα
Γλώσσα: Κινέζικά (Μανδαρινικά)
Σκηνοθεσία: Tian-Ming Wu
Σενάριο: Minglun Wei
Πρωταγωνιστούν:
Zhigang Zhang
Zhigang Zhao
Renying Zhou
Xu Zhu

 Διακρίσεις
Βραβείο καλύτερης ταινίας, Γερμανικό Lucas Festival.
Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών του Τόκιο.

Περίληψη
Στην κινέζικη επαρχία Σετσουάν στις αρχές του αιώνα ένας πλανόδιος ηλικιωμένος
καλλιτέχνης, γνωστός ως «Βασιλιάς των Μασκών», υιοθετεί ένα αγοράκι για
να του μάθει την τέχνη του, που συνίσταται στη γρήγορη εναλλαγή μασκών.
Απογοητεύεται όμως όταν ανακαλύπτει ότι πρόκειται για κορίτσι που μεταμφιέστηκε
σε αγόρι για να μπορέσει να αλλάξει τη μοίρα του. Η ταινία αναβιώνει εξαιρετικά
το κλίμα μιας εποχής (η επαρχία Σετσουάν την περίοδο του λιμού), συγκινεί
με την απλή αλλά γοητευτική ιστορία της, ενώ παράλληλα δεν στερείται αλληγορικές
αναφορές γύρω από το ρόλο της μάσκας και της μεταμφίεσης σε μια ομολογουμένως
σκληρή κοινωνία.

Κριτικές
Έγραψαν μεταξύ άλλων: 1) «Ένα γοητευτικό παραμύθι αλλά και μια όμορφη εισαγωγή
στον μαγικό χώρο του θεατρικού θεάματος και στην παραδοσιακή τέχνη
της μάσκας», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2) «Υψηλού επιπέδου κινηματογραφικό επίτευγμα με
ουμανιστικό πρόταγμα», ΑΥΓΗ. 3) «Ο Τιανμίνκ εκμεταλλεύεται τους ωραία φω-
τογραφημένους χώρους και τα εξαιρετικά κουστούμια για να φτιάξει μια φωτεινή,
συγκινητική, δοσμένη με ποιητική πνοή ταινία, φόρο τιμής στις παραδοσιακές τέ-
χνες», ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 4) «Οι δυνάμεις της παράδοσης, της φτώχιας, της
απληστίας, ακόμα και του πεπρωμένου, δεν είναι τίποτα μπροστά στη δύναμη της
αγάπης», ΤΙΜΕ, 5) «Ταυτόχρονα βαθύ και ελαφρύ...Ένα έργο που από μόνο του
φορά μάσκα», Le Monde.

Η ταινία

Ο Βασιλιάς των Μασκών είναι ένα μελόδραμα που αντλεί το θέμα του από μια
πλούσια παράδοση ιστοριών με παιδία που λιώνουν τις καρδιές μοναχικών,
ηλικιωμένων ανθρώπων. Όπως βραζιλιάνικο Central do Brasil, που ήταν υποψήφιο
για Άσκρα το 1998 για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, αλλά και ο Μικρός
Κολύα, που κέρδισε το βραβείο αυτό δυο χρόνια νωρίτερα. Το πλεονέκτημα που
έχει ο ‘Βασιλιάς’ απέναντι σ’ αυτές τις ταινίες και αυτό που την διαφοροποιεί,
δεν είναι ότι ο Wu Tianming λέει την ιστορία καλυτέρα, αλλά το πολιτισμικό
υπόβαθρο στο οποίο την θέτει. Κίνα, στα 1930, μια σκοτεινή εποχή λίγο πριν την
Κομμουνιστική Επανάσταση. Αυτό χαρίζει το απαραίτητο βάθος και φρεσκάδα
σε κατά τα αλλά ήδη πεπατημένα μονοπάτια. Ο Wang Bianlian (Zhu Xu), ένας
ηθοποιός του δρόμου, ξακουστός για την ικανότητα του να αλλάζει μάσκες σε
χρόνο σχεδόν μηδενικό, προσπαθεί να βρει έναν διάδοχο στον οποίο θα διδάξει
την τέχνη του. Η οικογενειακή παράδοση προστάζει η τέχνη να περνά από πάτερα
σε γιο, αλλά ο Wang είχε χάσει τον μονάκριβο γιο του πριν από 20 χρονιά περίπου,
στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Δεδομένου ότι η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει
λίγο μετά τη γέννηση του γιου τους, ο Wang απελπισμένος στρέφεται σε ένα σκλαβοπάζαρο,
όπου «υιοθετεί» ένα αξιαγάπητο οκτάχρονο, στο οποίο χαρίζει το προσωνύμιο «Κουτάβι».
Αρχικά ο ‘Βασιλιάς’ είναι ενθουσιασμένος με τη νέα αύτη παρουσία στη ζωή
του, αλλά σύντομα μαθαίνει ότι το κουτάβι είναι στην πραγματικότητα κορίτσι.

http://www.youtube.com/watch?v=OHmNzhGEyj4