26.10.18

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ / LORA LEGALE (2017)

Σκηνοθεσία: Σάλβο Φικάρα, Βαλεντίνο Πικόνε
Σενάριο: Εντουάρντο ντε Άντζελις, Σάλβο Φικάρα,  Βαλεντίνο Πικόνε, Νικόλα Γκουαλιανόνε,  Φαμπρίτσιο Τεστίνι
Ηθοποιοί: Σάλβο Φικάρα, Βαλεντίνο Πικόνε, Βιντσέντζο Αμάτο, Τόνι Σπεράντεο,  Λέο Γκουλότα,
Κατηγορία: Κωμωδία
Χώρα: Ιταλία
Διάρκεια: 102΄

Καθώς ένα οικονομικό σκάνδαλο ξεσπάει παραμονές των εκλογών, οι δημότες ενός μικρού χωριού της Σικελίας κάνουν την υπέρβαση και δεν ψηφίζουν τον διεφθαρμένο, παλαιοκομματικό πρώην δήμαρχο, αλλά έναν ιδεαλιστή δάσκαλο που υπόσχεται ισονομία και πάταξη της διαφθοράς. Όταν όμως αρχίζει να εφαρμόζει τις εξαγγελίες του, οι κάτοικοι ξεσηκώνονται…

Κωμικοτραγικά οικεία για μας τους Έλληνες, η ταινία κανιβαλίζει την προσπάθεια ενός πρωτοεμφανιζόμενου ηθικού και δουλευταρά δημάρχου να βάλει τάξη σε σικελικό χωριό.
Λαοφιλές κωμικό δίδυμο στην πατρίδα τους, οι Φικάρα και Πικόνε άρχισαν να γυρίζουν ταινίες το 2001 μετά από πολύχρονη πορεία στο θέατρο, την κωμωδία stand up, και την τηλεόραση. Η νέα τους ταινία, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, συνεχίζει την παράδοση της εξωφρενικής ιταλιάνικης κωμωδίας, βλέπεται ευχάριστα, και, πάνω απ’ όλα, μιλάει ντουγρού στην ψυχή του Νεοέλληνα. Διότι όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στο σικελικό χωριό του φιλμ είναι, ωιμέ, οδυνηρά οικεία σε μας εδώ, τους… επίγονους του Περικλή, του Μεγαλέξαντρου και του Πλάτωνα –τρομάρα μας! Στο παραθαλάσσιο Πιετραμάρε, που λέτε, όλα λειτουργούν με τον γνωστό… νεοελληνικό χαοτικό τρόπο: τα σκουπίδια ξεχειλίζουν γύρω απ’ τους κάδους, ο καθείς παρκάρει όπου γουστάρει, η αστυνομία και οι δημοτικές αρχές, όταν δεν αράζουν για καφέ, κάνουν τα στραβά μάτια σε κάθε λογής παρατυπία ή παρανομία, το βύσμα και οι «εξαιρέσεις» πάνε σύννεφο… Μέχρι που στις δημοτικές εκλογές, ο ηθικότατος, χαμηλότονος και νομοταγής καθηγητής λυκείου, Πιερπάολο Νατόλι (Αμάτο) –που αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα, ίσα για να δώσει στην 20χρονη κόρη του (Ντε Λούκα) και τους εναλλακτικούς φίλους της μια ανάσα ελπίδας– εκλέγεται ανέλπιστα εκτοπίζοντας τον μπερλουσκονικών προδιαγραφών «ισόβιο» δήμαρχο (Σπεράντεο).
Η εκλογή του Νατόλι θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή των Πιετραμαριτών. Από τους ποδηλατόδρομους, το λουλουδικό, και την ανακύκλωση (χαρακτηριστική η σκηνή, όπου ο Φικάρα κάθεται αποσβολωμένος μπροστά στους διαφορετικού χρώματος κάδους και μη ξέροντας πού να ρίξει τις φλούδες του καρπουζιού, απλά… τις τρώει), έως τα καθημερινά πρόστιμα, και τις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, οι κάτοικοι ζουν αίφνης έναν εφιάλτη. Ειδικά ο Σάλβο (Φικάρα) και ο Βαλεντίνο (Πικόνε), ιδιοκτήτες κεντρικής καφετέριας, που ως κουνιάδοι του νέου δημάρχου περιμένουν φυσικά… ειδική μεταχείριση και παράκαμψη της νομιμότητας, όταν, ας πούμε, θέλουν να στήσουν αυθαίρετο αρχαιοπρεπές περίπτερο στο πεζοδρόμιο με τα τραπεζοκαθίσματά τους… Η ταινία είναι γεμάτη από κωμικοτραγικές καταστάσεις, αλλά η κορυφαία, νομίζω, προκύπτει, όταν οι ίδιοι οι πολίτες που περιμένουν στην ουρά για να εκφράσουν τα παράπονά τους στον δήμαρχο, εξανίστανται επειδή οι υπάλληλοι δεν επιτρέπουν στους δυο κουνιάδους να παρακάμψουν την ουρά και να μπουν πρώτοι στο γραφείο! Ωραία πινελιά, επίσης, ο ρόλος της εκκλησίας στο μπάχαλο ανομίας στο Πιετραμάρε. Τεράστια επιτυχία στην Ιταλία, το φιλμ του κωμικού διδύμου θα μπορούσε να έχει γυριστεί και στην Ελλάδα – πράγμα που εξηγεί το λόγο για τον οποίο θα χαμογελάσεις περισσότερες από μία φορές κατά τη διάρκειά του αναγνωρίζοντας κομμάτια μιας ελληνικής πραγματικότητας που μένει άθικτη δεκαετίες ολόκληρες (στη ζωή και το σινεμά).


18.10.18


Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ / A PEINE JOUVRE LES YEUX (2016)
Σκηνοθεσία: Λέιλα Μπουζίντ
Σενάριο: Λέιλα Μπουζίντ, Μαρί - Σοφί Σαμπόν
Ηθοποιοί: Μπαγιά Μεντχαφάρ, Γκάλια Μπενάλι, Μοντασάρ Αγιάρι Κατηγορία: Δράμα
Χώρα: Τυνησία
Διάρκεια: 102΄
Διάκριση: Carthage Film Festival 2015 – Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Λίγο πριν από την Αραβική Άνοιξη στην Τυνησία η 18χρονη Φάρα ζει με ένταση την εναλλακτική Τύνιδα. Οι σχέσεις με τη δυναμική μητέρα της φτάνουν σύντομα στα άκρα, αφού εκείνη θα κάνει τα πάντα για την προστατεύσει από την επερχόμενη σύγκρουση με το αναπόφευκτο της πραγματικότητας. Η εκρηκτική παρουσία της πρωτοεμφανιζόμενης Μπάγια Μεντχαφέρ και το σάουντρακ του Ιρακινού Κιγιάμ Αλαμί ανεβάζουν επίπεδο στο νεανικό μελωδικό δράμα.

Η Αραβική Άνοιξη άλλαξε τις παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις κατά τη δεκαετία που διανύουμε, όπως είναι η εξάπλωση του ριζοσπαστικού ισλαμισμού σε Συρία και Λιβύη. Συχνότερα η ανάγνωση αυτών των εξεγέρσεων γίνεται από μια αυστηρά δυτική οπτική, η οποία οδηγεί σε μυωπικά συμπεράσματα. Η Τυνήσια Λέιλα Μπουζίντ προσφέρει με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο μια αποκαλυπτική ματιά πάνω στις αιτίες που οδήγησαν στην «Επανάσταση των Γιασεμιών» και τη χώρα σε μια επώδυνη μετάβαση στη δημοκρατία. Οδηγός μας σε αυτήν την προ-εξεγερσιακή εξερεύνηση είναι η 18χρονη Φάρα, η οποία ζει με ένταση την εναλλακτική Τύνιδα. Έχοντας μόλις τελειώσει το σχολείο, τραγουδά σε ένα συγκρότημα με πολιτικό στίχο, πίνει αλκοόλ κι ερωτεύεται με πάθος. Οι σχέσεις με τη δυναμική μητέρα της φτάνουν σύντομα στα άκρα, αφού εκείνη θα κάνει τα πάντα να την προστατεύσει από την επερχόμενη σύγκρουση με το αναπόφευκτο της πραγματικότητας.

Η Μπουζίντ χρησιμοποιεί εμπνευσμένα τη μουσική ως προνομιακό σεναριακό όχημα, αποτυπώνοντας στο πεντάγραμμο –ως μεταφορά– την επαναστατική ορμή της νέας Τυνησίας. Το γκρουπ παντρεύει την παραδοσιακή μουσική (το παλιό) με ροκ επιρροές (τη δύση) κι αιχμηρό στίχο (πολιτικός ακτιβισμός), παρουσιάζοντας έτσι ένα συναρπαστικό μελωδικό μείγμα που συγκινεί το κοινό (το μέλλον) – εκπληκτικό το σάουντρακ από τον Ιρακινό Κιγιάμ Αλαμί. Η γυναίκα, ως μητέρα και κόρη, είναι το μεγαλύτερο θύμα μιας βαθιά σεξιστικής και συντηρητικής κοινωνίας που ασφυκτιά υπό το καθεστώς φόβου. Χωρίς να προσφέρει διδαχές κι ευκολίες, το φιλμ ρίχνει φως σε μια αυταρχική πραγματικότητα, με τα νυχτερινά πλάνα του φωτογράφου Σεμπάστιαν Γκέπφερτ και –κυρίως– την εκρηκτική παρουσία της πρωτοεμφανιζόμενης Μπάγια Μεντχαφέρ να ξεχωρίζουν.

11.10.18

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

LION (2016)

Σκηνοθεσία: Γκαρθ Ντέιβις
Σενάριο: Λιούκ Ντέιβις
Ηθοποιοί: Νικόλ Κίντμαν, Ντεβ Πατέλ, Ρούνι Μάρα
Κατηγορία:  Βιογραφική, Δραματική
Χώρα: Αυστραλία
Διάρκεια: 120΄
Διακρίσεις: Υποψήφια για 6 Όσκαρ και 4 Χρυσές Σφαίρες.


Στη βόρεια Ινδία, ο πεντάχρονος Σαρού μπαίνει στο λάθος τρένο και ταξιδεύει τρομοκρατημένος και μόνος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, στην χαοτική Καλκούτα. Εκεί γίνεται ένα από τα ημι-άγρια παιδιά του δρόμου και σαν από θαύμα καταφέρνει να επιβιώσει από πολλούς κινδύνους, καταλήγοντας σε ένα ορφανοτροφείο. Τελικά ο Σαρού υιοθετείται από ένα ζευγάρι Αυστραλών, οι οποίοι τον μεγαλώνουν με αγάπη. Ο Σαρού, όμως, δεν μπορεί να αφήσει πίσω του το παρελθόν, και αποφασίζει να εντοπίσει το παλιό του σπίτι και μαζί του την οικογένειά του, με την βοήθεια ενός καινούριου τεχνολογικού βοηθήματος που ονομάζεται google earth.

Είναι εύκολο να γίνεις κυνικός με μια ταινία σαν το «Lion». Δεν είναι μόνο ότι ξέρει να πατά τα συναισθηματικά κουμπιά σου με τρόπο πιο πετυχημένο απ όσο το google earth σε μεταφέρει σε συγκεκριμένες συντεταγμένες, αλλά κι ότι η σκηνοθεσία του Γκαρθ Ντέιβις έχει την ατσαλάκωτη τελειότητα μιας καλογυαλισμένης διαφήμισης –τον χώρο από τον οποίο ο σκηνοθέτης προέρχεται, με μια στάση πριν στο «Top of the Lake». Όμως είναι αληθινά δύσκολο να μην παρασυρθείς από μια ιστορία που ακόμη κι αν δεν είναι τόσο εξαιρετική όσο παρουσιάζεται –οι τίτλοι τέλους εξηγούν ότι περισσότερα από 80.000 παιδιά εξαφανίζονται στην Ινδία κάθε χρόνο και πιθανότατα πολλά από αυτά βιώνουν πολύ πιο συγκλονιστικές οδύσσειες- το «Lion» ξέρει να κάνει σινεμά που γκρεμίζει τα οχυρά του κυνισμού σου.
Ναι δεν κρύβει τις προθέσεις του να γίνει ένα χορταστικό tearjerker, ναι κινηματογραφεί ακόμη και την πιο βρώμικη και σκληρή πλευρά της Ινδίας με τρόπο φωτογενή, ναι είναι ξεκάθαρα χειριστικό συναισθηματικά και ίσως υπερβολικά απλουστευτικό, αλλά όπως ξέρει να κάνει το καλό σινεμά, εδώ η συνταγή του λειτουργεί απόλυτα. Η συγκίνηση είναι κατά στιγμές βαθιά, τα δάκρυα κυλούν ασυγκράτητα και οι εξαιρετικοί ηθοποιοί δίνουν στους χαρακτήρες τους την αλήθεια και την πειστικότητα που η ιστορία απαιτεί με την Νικόλ Κίντμαν να κλέβει την παράσταση στον ρόλο της μητέρας που υιοθετεί τον μικρό Σαρού, σε μερικές στιγμές που θυμίζουν ότι μπορεί να είναι μια αληθινά σπουδαία ηθοποιός.
Παρ’ όλες τις αντιδράσεις που μπορεί να εγείρει το μυαλό και η σχετική ευκολία με την οποία μπορείς να δεις την «κατασκευή» πίσω από αυτό το μεγαλοπρεπές μελόδραμα, μοιάζει πολύ δύσκολο να αντισταθείς στην ακρίβεια με την οποία η ταινία λειτουργεί και στο πόσο καλοφτιαγμένη είναι. Και στην πραγματικότητα ακόμη και το πιο κυνικό και σκληρό κομμάτι του εαυτού σας είναι αδύνατον να  μην παραδοθεί σε ένα καθαρτικό κλάμα και στην σαγηνευτικά σαρωτική επίδραση που μπορεί να έχει πάνω σας μια γερή δόση ελπίδας. Το άλλο, εύρημα στο περιεχόμενο, αφορά το alter ego του σκηνοθέτη, το παρόν σε όλη του σχεδόν την ύστερη φιλμογραφία. Ενώ εύλογα θεωρούμε από την αρχή πως είδωλο του Άλεν είναι ο Μίκι, παρασυρμένοι από την σε πρώτο πρόσωπο αφήγηση και τις φιλολογικές του εμμονές, αντιλαμβανόμαστε στην εξέλιξη πως ο πραγματικός Άλεν εδώ δεν είναι παρά ο μικρός Ρίτσι (ο Άλεν είχε την ίδια περίπου ηλικία εκείνες τις «Μέρες Ραδιοφώνου»), του οποίου η πυρομανία κάνει στάχτη από χαρτιά και παλιόξυλα μέχρι ολόκληρα διαμερίσματα. Στον αγώνα του να αφανίσει τη δυστυχία που πανταχόθεν τον περιβάλλει, ο Ρίτσι δε θα διστάσει να μπουρλοτιάσει και τα γραφεία της ψυχιάτρου όπου τον στέλνει η απηυδισμένη μάνα του, με το ίδιο πιθανότατα σπίρτο που ο Άλεν πυρπολεί τώρα όλες τις καρτ βιζίτ όλων των ψυχιάτρων από τους οποίους μάταια ζητούσε εξηγήσεις επί δεκαετίες.



4.10.18

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018


Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – UN HOMME IDEAL (2015)
Σκηνοθεσία: Γιαν Γκοζλάν
Σενάριο: Γιαν Γκοζλάν, Γκιγιόμ Λεμάνς, Γκρεγκουάρ Βινιερόν
Ηθοποιοί: Πιέρ Νινέ, Αν Ζιραρντό, Τιμπό Βενσόν
Κατηγορία:  Θρίλερ
Χώρα: Γαλλία
Διάρκεια: 104'


Ένας νεαρός που προσπαθεί να ανεπιτυχώς να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, οικειοποιείται το ημερολόγιο ενός νεκρού και μετατρέπεται σε λογοτεχνικό σταρ. Λίγα χρόνια αργότερα, κάποιος που ξέρει την αλήθεια απειλεί να καταστρέψει τη φήμη και την τέλεια ζωή του.



Το Un Homme Ideal είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Yann Gozlan μετά το «Captifs» (2010). Στη Γαλλία την είδαν πάνω από μισό εκατομμύριο θεατές. Και διαθέτει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον 27χρονο Pierre Niney, του οποίου το μέλλον προδιαγράφεται εντελώς ελπιδοφόρο και εντυπωσιακό!

Νύχτα σε δρόμο χωρίς φωτισμό. Ένα ακριβό αμάξι μεγάλου κυβισμού τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ο οδηγός του είναι αναστατωμένος. Σίγουρα και απελπισμένος. Έχει ξεμείνει από λύσεις. No way out. Ναι, ο βράχος φαίνεται καλή ευκαιρία. Ναι, θα καρφώσει το αμάξι επάνω του και όλα θα τελειώσουν, χωρίς να βασανίζεται πια. Cut. Αυτή είναι η αρχική σκηνή τούτου του πολύ όμορφου, παλαιάς κοπής... νεονουάρ! Ένα νεονουάρ που κάνει πάρα πολλά πράγματα πολύ σωστά. Δεν ανοίγεται σε άπειρους ομόκεντρους κύκλους, δεν ολισθαίνει από την κεντρική ιδέα, δεν παρεκτρέπεται σε επιμέρους καταστάσεις. Αυτό που βλέπεις αυτό παίρνεις. Και είναι στη διάθεση και στην ευχέρεια τη δική σου ως θεατή να κάνεις τις απαραίτητες συγκρίσεις. Βασικά, με το δικό σου ηθικό ρεζερβουάρ: εσύ τι θα έκανες στη θέση του Ματιέ; Θα χρησιμοποιούσες ως δικό σου ένα χειρόγραφο το οποίο δεν σου ανήκει; Και μέχρι πού θα έφτανες για να μην αποκαλυφθεί η τόσο ταπεινωτική για σένα αλήθεια;
Η ταινία σε κρατάει από το πρώτο ως το εντελώς ειρωνικό τελευταίο της λεπτό. Ο ρυθμός της είναι εξαιρετικός, τα γεγονότα κάποια στιγμή παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές είναι πανταχού παρούσες. Κάθε φορά που ο Ματιέ καλείται να πάρει μια ηθική απόφαση, πάντα επιλέγει την... ανήθικη. Ένας μέτριος άνθρωπος είναι με αμφισβητούμενο ταλέντο  που προσπαθεί να διορθώσει κάθε λάθος του με κάποιο καινούριο. Και όλο και βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την προηγούμενη και όλο και ο κλοιός γύρω του σφίγγει και όλο και περισσότερο καταλαβαίνει την πικρή αλήθεια για τον εαυτό του – θέλει να ενδώσει αλλά το αίσθημα της αυτοσυντήρησης είναι μεγαλύτερο, οπότε σαν αγρίμι θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να επιβιώσει. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο όπου προφανώς και ο κόσμος γύρω του δεν είναι αγγελικά πλασμένος, έτσι; Απολαμβάνω μια ζωή χαρισάμενη πατώντας πάνω σε ένα πτώμα και φοβάμαι πως ανά πάσα στιγμή θα με ανακαλύψουν, θα δουν μέσα μου και θα καταλάβουν πόσο λίγος, πόσο κάλπης, πόσο ψεύτης είμαι. Ε, όταν πια πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής, καλύτερα να εξαφανιστώ. Σπουδαίο νεονουάρ, με αποδεκτές και λογικές μέσα στο πλαίσιο της ταινίας αναληθοφάνειες, που θα λατρέψετε.





ΣΑΜΟΣ
Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου  της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου
6ο AegeanDocs

03/10 Τετάρτη:
20.00 The promise (74΄), Zeljko Mirkovic, Serbia/Belgium 
21.30 The Babelics ((63΄), Alessandro Quadretti, World Premiere

04/10 Πέμπτη:
20.00 Meteors (84΄), Gurgan Keltek, Netherlands/Turkey
21.30 Turtle Shells (30'), Tuna Kaptan, Germany – Αφιέρωμα - Α΄Προβολή στην Ελλάδα

05/10 Παρασκευή:
20.00 A Place in the Sun (75΄), Julia Pinget, France – Αφιέρωμα  World Premiere
21.30 Paranaue the documentary (62'), Anastasis Dallis, Greece

7/10 Κυριακή:
20.00 Cuba: An Eternal Dream (43΄), Gabriel Gonzalez-Andrio, Spain/Cuba
21.00 Εγώ κι ο ίσκιος μου: ένα ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Παπάζογλου/Me and my shadow: a documentary about Nikos Papazoglou(99'), Mihalis Aristidou & Ioannis Grigoropoulos, Greece

Αναλυτικότερα:

Τετάρτη  3 Οκτωβρίου - ώρα έναρξης 20.00


1.       The Promise (74'), Zeljko Morkovic, Serbia, Belgium

Σε ένα απομακρυσμένο χωριό στο βόρειο τμήμα της Σερβίας, έχει συμβεί κάτι απροσδόκητο. Ξαφνικά, μια γαλλική οικογένεια έχει μετακομίσει σε ένα κακό μέρος που εγκαταλείφθηκε από τους νέους.
Πιστεύουν ότι έχουν βρει μια πολλά υποσχόμενη γη για καλλιέργεια σταφυλιών και οινοποίησης. Αλλά βρήκαν μόνο ηλικιωμένους ανθρώπους στο χωριό, δυσπιστώντας ότι είναι άνθρωποι με παλιές συνήθειες.
Μία νέα πρόκληση τους περίμενε πίσω στη χώρα τους στη Γαλλία- πώς να πείσουν τους sommelier ότι το καλύτερο κρασί μπορεί να γίνει σε μια άγνωστη και προβληματική περιοχή;  Μπορούν να ξυπνήσουν την ελπίδα και να δώσουν νέα ζωή στο παλιό χωριό;
Μια υπόσχεση γεννιέται.


       2.-    The Babelics (63'), Alessandro Quadretti, Italy

Οι Babelics είναι καλλιτέχνες που εργάζονται έξω ή στην άκρη της μορφοποίησης της τέχνης και της αγοράς τέχνης για να δημιουργήσουν ένα δικό τους φανταστικό σύμπαν. Αυτοί οι «περιθωριοποιημένοι» άντρες εργάζονται κυρίως στην ενδοχώρα της Emilia Romagna.
Αυτή η οπτικοακουστική έρευνα στοχεύει στην περιγραφή αυτής της αναρχικής
γεωγραφίας που αναδεικνύεται με άγνωστους αυτοδίδακτους που αφιέρωσαν δεκαετίες από τη ζωή τους για να δημιουργήσουν ένα έργο τέχνης. Οι συναρπαστικές και ασυνήθιστες ιστορίες τους μας δείχνουν τι συμβαίνει όταν η φαντασία και η καταχρηστική δημιουργικότητα συναντούν μερικούς απίστευτους άνδρες - των οποίων τα χέρια μπορούν να μετατρέψουν χάλυβα, ξύλο, τσιμέντο, σκουπίδια, απορρίματα και κοινά υλικά σε αριστουργήματα. Το αποτέλεσμα είναι μια θαυμάσια μορφή τέχνης που τοποθετείται ανάμεσα στην τέχνη brut και σε μια οραματική χειροτεχνία.


Πέμπτη 4 Οκτωβρίου – ώρα έναρξης 20.00

1.      Meteors (84΄), Gurcan Keltek, Netherlands/Turkey

Μια ρευστή, αινιγματική κάμερα καταγράφει πράγματα, ανθρώπους και τοπία, κάνοντας ορατά διάφορα επίπεδα εξαφάνισης – της μνήμης, των πραγμάτων, της ανθρώπινης ζωής. Συνθέτοντας με τρόπο ιδιοφυή πλάνα από live-streaming που αποτυπώνουν τη σκληρή καθημερινότητα των πόλεων της νοτιοανατολικής Τουρκίας (και δεν φτάνουν ποτέ στα κανάλια) με πολιτικό σχολιασμό και λυρικά πλάνα που καθιστούν τη Φύση πρωταγωνίστρια κάθε ανθρώπινου δράματος, ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει την κοσμολογία ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

2.      Turtle Shells (30'), Tuna Kaptan, Germany – Αφιέρωμα Α΄Προβολή στην Ελλάδα

Ο πόλεμος στη Συρία και οι καταστροφικές επιπτώσεις του μέσα από τα ευρήματα και τη λειτουργία ενός κέντρου διάσωσης σπανίων ζώων στο Μόναχο. Η ιστορία μιας νεαρής χελώνας αφηγείται την περιπέτεια ανθρώπων και ζώων.


Παρασκευή 5 Οκτωβρίου – ώρα έναρξης 20.00


1.      A Place in the Sun (75'), Julia Pinget, France Αφιέρωμα  World Premiere

Στο Camargue (Νότια της Γαλλίας), στο τέλος ενός μικρού δρόμου που φαίνεται να επιπλέει μεταξύ δύο υδάτων, η παραλία του Piémanson στην άκρη του κόσμου. Όπως ένα μιράζ, αυτή η μπάντα της κινούμενης άμμου καλωσορίζει  χιλιάδες ανθρώπους κάθε καλοκαίρι, σε κάθε παρανομία. Οι συναθροίσεις των τροχόσπιτων έχουν μετατραπεί σε μικρά σπίτια και ανταγωνίζονται  παράλληλα με τις σκηνές και τα τροχόσπιτα. Ο τόπος έχει την εμφάνιση ενός εφήμερου χωριού, που κατοικείται από μη προβλέψιμους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για την ενόχληση και τις κλιματικές αβεβαιότητες ενός εχθρικού χώρου. Ωστόσο, όλοι φαίνεται ότι έχουν βρει τη θέση τους στον ήλιο.


3.      Paranaue the documentary (62'), Αναστάσης Δαλλής & Τζίνα Γεωργιάδου/  Anastasis Dallis & Gina Georgiadou, Ελλάδα

Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία και την επίδραση της μουσικής σάμπα-ρέγκε μέσα από την περίπτωση των Paranauê, μιας μπάντας αφροβραζιλιάνικων κρουστών από τη Θεσσαλονίκη. Tα τελευταία 15 χρόνια oι Paranauê έχουν δημιουργήσει στη Θεσσαλονίκη έναν πυρήνα διάδοσης της αφροβραζιλιάνικης κουλτούρας, στα πρότυπα των «blocos afros» του Σαλβαδόρ (Μπαΐα) στη Βραζιλία.


Κυριακή 7 Οκτωβρίου – ώρα έναρξης 20.00

1.      Cuba: An Eternal Dream (43'), Gabriel Gonzalez-Andrio, Spain/Cuba

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, οι Κουβανοί εξακολουθούν να ονειρεύονται μια αλλαγή που δεν έρχεται ... Αλλά γνωρίζουμε πραγματικά τι σκέφτονται; Σταμάτησαν να ονειρεύονται;

2.      Εγώ κι ο ίσκιος μου: ένα ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Παπάζογλου/Me and My Shadow: a documentary about Nikos Papazoglou (99'), Mihalis Aristidou, Ioannis Grigoropoulos, Greece

Μια παρέα φίλων ξεκινά ένα ταξίδι με σκοπό να ανακαλύψει τον άνθρωπο και μουσικό Νίκο Παπάζογλου. Περπατάνε στα μονοπάτια που ο ίδιος διάβηκε, στα μέρη όπου έζησε, δημιούργησε, αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Ένα ταξίδι σε Αθήνα, Νίσυρο, Θεσσαλονίκη, με τη μουσική να έχει τον πρώτο λόγο.




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 2018 - 2019


(Ώρα έναρξης: 9:00μμ)
Προβολές με αστερίσκο (*) προβάλλονται δωρεάν


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
6/10 Ο ΣΥΓΡΑΦΕΑΣ /UN HOMME IDEAL
13/10 LION
20/10 ME TA MATIA ANOIXTA / A PEINE J’OUVRE LES YEUX
27/10 ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ / L’ORA LEGALE

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
3/11 LUCKY
10/11 Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ / L’ARBITRO
17/11 ΚΑΪΡΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ / THE NILE HILTON INCIDENT
24/11 ΜΑΖΙ Ή ΤΙΠΟΤΑ / IN THE FADE

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
1/12 ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ / EL CIUDADANO ILLUSTRE
8/12 WONDER WHEEL
15/12 Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ / TESTROLES ES LELEKROL

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
5/1 ΓΟΥΣΤΕΡΝ / WESTERN
12-13/1 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
19/1  ΑΓΡΙΟ ΠΟΝΤΙΚΙ / WILD MOUSE
26/1 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ / COURT

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
2/2 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ / THE KILLING OF A SACRED DEER
9/2 ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ / EIN GESCHENK DER GÖTTER *
16/2 ΤΖΑΝΓΚΟ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΟΥΙΝΓΚ / DJANGO
23/2 ΚΑΡΔΙΑ ΒΟΥΝΟ / VIRGIN MOUNTAIN

ΜΑΡΤΙΟΣ
2/3 ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ / LOVE AND FRIENDSHIP
9/3 ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ / NELYBOV
16/3 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ / DHEEPAN
23/3 ΤΟ ΠΑΡΤΥ / THE PARTY (2017)
30/3 HANNAH ARENDT *