4.10.18

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018


Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – UN HOMME IDEAL (2015)
Σκηνοθεσία: Γιαν Γκοζλάν
Σενάριο: Γιαν Γκοζλάν, Γκιγιόμ Λεμάνς, Γκρεγκουάρ Βινιερόν
Ηθοποιοί: Πιέρ Νινέ, Αν Ζιραρντό, Τιμπό Βενσόν
Κατηγορία:  Θρίλερ
Χώρα: Γαλλία
Διάρκεια: 104'


Ένας νεαρός που προσπαθεί να ανεπιτυχώς να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, οικειοποιείται το ημερολόγιο ενός νεκρού και μετατρέπεται σε λογοτεχνικό σταρ. Λίγα χρόνια αργότερα, κάποιος που ξέρει την αλήθεια απειλεί να καταστρέψει τη φήμη και την τέλεια ζωή του.



Το Un Homme Ideal είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Yann Gozlan μετά το «Captifs» (2010). Στη Γαλλία την είδαν πάνω από μισό εκατομμύριο θεατές. Και διαθέτει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον 27χρονο Pierre Niney, του οποίου το μέλλον προδιαγράφεται εντελώς ελπιδοφόρο και εντυπωσιακό!

Νύχτα σε δρόμο χωρίς φωτισμό. Ένα ακριβό αμάξι μεγάλου κυβισμού τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ο οδηγός του είναι αναστατωμένος. Σίγουρα και απελπισμένος. Έχει ξεμείνει από λύσεις. No way out. Ναι, ο βράχος φαίνεται καλή ευκαιρία. Ναι, θα καρφώσει το αμάξι επάνω του και όλα θα τελειώσουν, χωρίς να βασανίζεται πια. Cut. Αυτή είναι η αρχική σκηνή τούτου του πολύ όμορφου, παλαιάς κοπής... νεονουάρ! Ένα νεονουάρ που κάνει πάρα πολλά πράγματα πολύ σωστά. Δεν ανοίγεται σε άπειρους ομόκεντρους κύκλους, δεν ολισθαίνει από την κεντρική ιδέα, δεν παρεκτρέπεται σε επιμέρους καταστάσεις. Αυτό που βλέπεις αυτό παίρνεις. Και είναι στη διάθεση και στην ευχέρεια τη δική σου ως θεατή να κάνεις τις απαραίτητες συγκρίσεις. Βασικά, με το δικό σου ηθικό ρεζερβουάρ: εσύ τι θα έκανες στη θέση του Ματιέ; Θα χρησιμοποιούσες ως δικό σου ένα χειρόγραφο το οποίο δεν σου ανήκει; Και μέχρι πού θα έφτανες για να μην αποκαλυφθεί η τόσο ταπεινωτική για σένα αλήθεια;
Η ταινία σε κρατάει από το πρώτο ως το εντελώς ειρωνικό τελευταίο της λεπτό. Ο ρυθμός της είναι εξαιρετικός, τα γεγονότα κάποια στιγμή παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές είναι πανταχού παρούσες. Κάθε φορά που ο Ματιέ καλείται να πάρει μια ηθική απόφαση, πάντα επιλέγει την... ανήθικη. Ένας μέτριος άνθρωπος είναι με αμφισβητούμενο ταλέντο  που προσπαθεί να διορθώσει κάθε λάθος του με κάποιο καινούριο. Και όλο και βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την προηγούμενη και όλο και ο κλοιός γύρω του σφίγγει και όλο και περισσότερο καταλαβαίνει την πικρή αλήθεια για τον εαυτό του – θέλει να ενδώσει αλλά το αίσθημα της αυτοσυντήρησης είναι μεγαλύτερο, οπότε σαν αγρίμι θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να επιβιώσει. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο όπου προφανώς και ο κόσμος γύρω του δεν είναι αγγελικά πλασμένος, έτσι; Απολαμβάνω μια ζωή χαρισάμενη πατώντας πάνω σε ένα πτώμα και φοβάμαι πως ανά πάσα στιγμή θα με ανακαλύψουν, θα δουν μέσα μου και θα καταλάβουν πόσο λίγος, πόσο κάλπης, πόσο ψεύτης είμαι. Ε, όταν πια πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής, καλύτερα να εξαφανιστώ. Σπουδαίο νεονουάρ, με αποδεκτές και λογικές μέσα στο πλαίσιο της ταινίας αναληθοφάνειες, που θα λατρέψετε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου