Μια Φορά

Παρασκευή 25/3 Καρλόβασι

Σάββατο 26/03-Κυριακή 27/03/2011 Σάμος

Once 

· Είδος: Δραματική
· Παραγωγής: 2006
· Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 24 Iανουαρίου 2008
· Διάρκεια: 85'
· Διανομή: Odeon
· Χρώμα: Έγχρωμο
· Χώρα προέλευσης: Μ.Βρετανία
· Γλώσσα: Αγγλικά

· Συντελεστές :

John Carney ....Σκηνοθέτης   

Glen Hansard ... Guy

Markéta Irglová ... Girl

Hugh Walsh ... Timmy Drummer

Gerard Hendrick ... Lead Guitarist

Alaistair Foley ... Bassist

Geoff Minogue ... Eamon

Bill Hodnett ... Guy's Dad

Danuse Ktrestova ... Girl's Mother

Darren Healy ... Heroin Addict

Kate Haugh ... Baby

Senan Haugh ... Husband

  Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά μερικές φορές η απλότητα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα. Το Once αποδεικνύει περίτρανα πως ένα πιάνο, μία κιθάρα, δύο ερασιτέχνες ηθοποιοί αλλά ταλαντούχοι μουσικοί, έμπνευση και κυρίως μια καρδιά στη σωστή θέση αρκούν για να κάνεις την έκπληξη. Όλα αυτά θα μπορούσαν να διδάξουν πολλά σε αρκετούς μεμψίμοιρους Έλληνες κινηματογραφιστές αν μπορούσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Ένας Ιρλανδός μουσικός του δρόμου και μια Τσέχα μετανάστρια με ταλέντο στο πιάνο συναντιούνται στο Δουβλίνο με αφορμή το κοινό τους πάθος και περνούν μαζί μια εβδομάδα συνθέτοντας τραγούδια. Κι αν είναι μιούζικαλ μην το φοβάστε...
  Ο John Carney έφτιαξε ένα εναλλακτικό μιούζικαλ, όπου τα τραγούδια είναι μέρος της δράσης και εκφράζουν αφοπλιστικά μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας τους από τους δύο ήρωες όσα εκείνοι διστάζουν να ξεστομίσουν. Κι αν νομίζετε ότι η ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν Ιρλανδό και μια νεαρή, ανύπαντρη μητέρα από την Τσεχία δε μπορεί να απογειωθεί από τη δουβλινέζικη μιζέρια που την περιτριγυρίζει, γελιέστε. Η χημεία των δύο πρωταγωνιστών, συνθετών και ερμηνευτών της μουσικής Glen Hansard (των The Frames) και Markéta Irglová κάνει θαύματα και διόλου τυχαία τους οδήγησε σε ειδύλλιο και εκτός αιθούσης. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούμε σε ένα ιδανικό first date movie για όσους προτιμούν την ρομαντζάδα τους προσγειωμένη στην πραγματικότητα, μακριά από την glossy αφέλεια του Χόλιγουντ που κινδυνεύει να ξεπαστρέψει τους διαβητικούς με υπερβολικές δόσεις ζάχαρης.
     Το Once μετά την βράβευσή του τελικά ,στην κατηγορία καλύτερου τραγουδιού για το 'Falling Slowly', φτάνει αθόρυβα στις ελληνικές αίθουσες. Ό,τι ακριβώς δεν αξίζει σ΄αυτό το τόσο ιδιαίτερο και χειμαρρώδες ιρλανδικό φιλμ. Η ιστορία ενός πληγωμένου άνδρα και μίας μετανάστριας πλημυρίζει από ξεχωριστές μελωδίες αγάπης και πόνου, έτοιμες να κατακτήσουν την ψυχή όποιου έχει την τύχη να τις ακούσει. Λιτό κι απέριττο, δείχνοντας περίτεχνα ερασιτεχνικό και γυρισμένο με ψηφιακή κάμερα, το Once διαθέτει χάρες που πολλές στομφώδεις παραγωγές ιδροκοπούν μάταια να έχουν. Η αυθεντικότητα είναι σαφώς η πρώτη, αφού οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών θαρρείς πως κουβαλούν καντάρια βιωμάτων, φυσιολογικά συνεπικουρούμενες από ένα λατρεμένο soundtrack που αποτελεί το δεύτερο σπουδαίο ατού της ταινίας. Ενώ όμως το 'Μία Φορά' μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί και μουσικό φιλμ, η έμφαση στους ήχους δε φιμώνει χαρακτήρες και διαλόγους μέσα από ένα τυπικό σενάριο αλλά αντιθέτως τους αναδεικνύει απογειώνοντας το τελικό αποτέλεσμα.

   Τίποτε το επιτηδευμένο δεν υπάρχει σε αυτή την ταινία.Η απλότητα με την οποία παρουσιάζονται οι δυο ήρωες ερμηνευμένοι με αξιοπρέπεια απο τους μουσικούς Glen Hansard και Marketa Irglova μας κάνει να τους συμπαθήσουμε, να τους νιώσουμε. Ιδιαίτερα η σκηνή με τον Hansard να μαθαίνει στην Irglova το Falling slowly σε ένα music shop αποτελεί μια από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας.
Η Marketa Irglova βγάζει έξω μια αθωότητα και μια διστακτικότητα που θα ζήλευαν πολλές επαγγελματίες που αλλάζουν μακιγιάζ και αμφίεση σε ρομαντικές κομεντί, δράματα κτλ. Ο Glen Hansard έχει μια από τις εκφραστικότερες φυσιογνωμίες που έκαναν το ντεμπούτο τους στην οθονη τα τελευταία χρόνια. Προσέξτε τον τρόπο που κοιτάζει τη συμπρωταγωνίστρια του σε μια σκηνή που εκείνη παίζει πιάνο υπό χαμηλό φωτισμό...η χημεία μεταξύ τους αφηρημένα άψογη σαν πίνακας του Boccioni. Δεν ξέρω τι κάνουν στη ζωή τους, αλλά από αυτό που είδα θα ορκιζόμουν πως ειναι ζευγάρι!

 Η ταινία πήρε το όσκαρ τραγουδιού για το Falling Slowly που ακούγεται 2 φορές στο φιλμ σε καίριες στιγμές για την εξέλιξη του μύθου. Προσωπικά θα προτιμούσαμε ίσως το When Your Mind ‘s Made Up στη θέση του, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Falling Slowly είναι η καλύτερη επιλογή του θείου Όσκαρ από τότε που το έδωσε στον Bob Dylan για το Things Have Changed .

 Μια απλή ιστορία, με ωραία μουσική, όμορφες, απλές σκηνές, ανάμεσά τους και ένα μεγάλης διάρκειας εξαιρετικό τράβελινγκ της κοπέλας που βγαίνει με τη ρόμπα της στο δρόμο για ν' αγοράσει μπαταρίες και να μπορέσει να ηχογραφήσει τα λόγια των τραγουδιών. Μια ταινία που σε κατακτά με την απλότητα, το ρυθμό, την ανθρωπιά αλλά και το νόημά της.

κριτικές από τους Νεκτάριο Σάκκα (www.cinemanews.gr) ,  Θανάση Πατσαβό (www.mixtape.gr ) , Νίνο Φενέκ Μικελίδη( www.enet.gr) και τους Γιώργο Ντούνη και Γιάννη Βασιλείου (www.cine.gr).