21.1.19


Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ / COURT  (2015)

Σκηνοθεσία: Τσαϊτάνια Ταμάν
Σενάριο: Τσαϊτάνια Ταμάν
Ηθοποιοί: Ούσα Μπανέ, Γκιτάντζαλι Κουλκάρνι, Βίρα Σατιντάρ, Βιβέκ Γκομπέρ, Πραντίπ Τζόσι,
Κατηγορία: Δράμα, Κοινωνική
Χώρα: Ινδία
Διάρκεια: 116’
Διακρίσεις: Bραβείο καλύτερης ταινίας, κατηγορία Horizons, στο Φεστιβάλ Καννών και πολλές ακόμα βραβεύσεις και σε διάφορα φεστιβάλ.

Ένας νεαρός δικηγόρος, μια παντρεμένη εισαγγελέας και ένας μεσήλικας δικαστής συναντιούνται επανειλημμένα στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου, σε μια σειρά συνεδριάσεων, εκδικάζεται η υπόθεση ενός ηλικιωμένου τραγουδοποιού ο οποίος κατηγορείται ότι με ένα επαναστατικό τραγούδι του παρακίνησε έναν εργάτη στην αυτοκτονία.
Επιχειρώντας να ακτινογραφήσει την περίπλοκη, ετερογενή και απείρως ενδιαφέρουσα κοινωνική πραγματικότητα της χώρας του, ίσως την πλέον συναρπαστική του ανατολικού ημισφαιρίου, ο 28άχρονος Ινδός Τσαϊτάνια Ταμάν κάνει την ιδανική σεναριακή επιλογή. Τοποθετεί την κάμερά του στην αίθουσα ενός δικαστηρίου όπου ένας νεαρός δικηγόρος, μια παντρεμένη εισαγγελέας και ένας μεσήλικας δικαστής συναντιούνται επανειλημμένα σε μια σειρά συνεδριάσεων. Αντικείμενό τους η υπόθεση ενός ηλικιωμένου τραγουδοποιού, ο οποίος κατηγορείται ότι με ένα επαναστατικό τραγούδι του παρακίνησε έναν εργάτη στην αυτοκτονία. Από μόνο του, το θέμα της ταινίας προσφέρει άφθονο πληροφοριακό υλικό για την οικονομική, εργασιακή, νομική και πολιτική κατάσταση της σύγχρονης Ινδίας. Αναχρονιστικοί νόμοι, αστυνομική αυθαιρεσία, διοικητική γραφειοκρατία και μια έντονη ταξική ανισότητα που εκτείνεται μέχρι και στη γλώσσα (ή διάλεκτο) συνεννόησης κυριαρχούν μέσα κι έξω από τη δικαστική αίθουσα. Η ακίνητη ως επί το πλείστον και σχεδόν πάντα σε γενικό πλάνο κάμερα του Ταμάν εντάσσει σταθερά τους ανθρώπους στο «διαδραστικό» περιβάλλον τους, αποτυπώνοντας τη χαοτική αυτή αλήθεια με ένα ψύχραιμο, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο. Δεν στέκεται όμως μόνον εδώ. Προχωρώντας πολύ βαθύτερα, ο σκηνοθέτης γεμίζει τη λιτή, αποστασιοποιημένη πλοκή του με πλήθος διακριτικών, ευφυέστατων όμως λεπτομερειών, που κάνουν αυτό το κοινωνικό ταμπλό μια απολαυστική κινηματογραφική εμπειρία. Χωρίς συναισθηματικά κρεσέντα, η ταινία ακολουθεί τους βασικούς ήρωες της στην καθημερινότητα τους, παίζοντας με τις αντιθέσεις επίσημο-ανεπίσημο, σοβαρό-ασήμαντο, φαίνεσθαι-είναι, τραγικό-κωμικό. Τα εσωτερικά των σπιτιών, η καθημερινή ρουτίνα, οι τετριμμένες συζητήσεις κουβαλούν ένα αόρατο, μα ουσιαστικό κοινωνικό βάρος που προσδίδει βάθος στους χαρακτήρες και τη δυνατότητα στο θεατή να κατανοήσει μια επιφανειακά ακατανόητη καθημερινότητα.
Χρήστος Μήτσης



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου