9.11.09

Ανθισμένες κερασιές

Καρλόβασι: Παρασκευή 13/11/2009
Βαθύ Σάββατο 14/11/2009 Σάββατο-Κυριακή 15/11/2009

Kirschblüten - Hanami

Cherry Blossoms-Ανθισμένες κερασιές
Director:Doris Dörrie
Writer:Doris Dörrie (screenplay)
Release Date:27 November 2008 Genre:Drama | Romance
 Runtime: 127 min Country:Germany | France Language:German | English | Japanese Color:Color Filming locations :Allgäu, Bavaria -Baltic Sea-Berlin, Germany-Mount Fuji - Tokyo, Japan Distribution : PCV SA

Cast:

Rudi Angermeier
Emma Angermeier
Trudi Angermeier
Celine Angermeier
Yu
Karl Angermeier
Butoh Dancer
Franzi
Butcher
Karolin Angermeier
Doctor #1
Klaus Angermeier
Doctor #2


Όταν η Τρούντι μαθαίνει ότι ο σύζυγος της Ρούντι πάσχει από μια ανίατη ασθένεια αποφασίζει να του κρύψει την αλήθεια για την κατάστασή του και του προτείνει να επισκεφτούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους στο Βερολίνο... Όμως κατά τραγική ειρωνεία χάνεται πριν από εκείνον χωρίς να τον ενημερώσει ποτέ για την κατάσταση της υγείας του. Συντετριμμένος, ο Ρούντι αποφασίζει να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο όνειρο της γυναίκας του: το ταξίδι στην Ιαπωνία που εκείνη δεν πρόλαβε να κάνει

Ρομαντισμός, νοσταλγία, μοναξιά και ένα σπαραχτικό δράμα πάνω στην εύθραυστη φύση του ανθρώπου με ευθείες αναφορές στο «Tokyo Story» του Όζου. Μια πραγματεία για το εφήμερο της ζωής και την απώλεια της...Η Γερμανίδα σκηνοθέτις Ντόρις Ντόρι επανέρχεται στο προσκήνιο μετά από είκοσι τρία χρόνια («Άντρες», 1985) και δείχνει σε πλήρη φόρμα. Με ωριμότητα και συγκίνηση και με μια σεναριακή απλότητα που σε κερδίζει απ' τα πρώτα λεπτά παρά τη ράθυμη αρχική αφήγηση. Η δημιουργός περιγράφει κατά πρώτο λόγο τη γυναίκα – μητέρα - σύζυγο. Μια ενσάρκωση της αγνότητας και της ολοκληρωτικής αγάπης που μοιράζεται τον επερχόμενο θάνατο - από ανίατη ασθένεια - του συζύγου της. Με όρους εσωτερικούς θα θυσιαστεί γι' αυτόν...Και έτσι, αλλόκοτα, σχεδόν μεταφυσικά (ο Κισλόφσκι ασκεί εδώ την επιρροή του), διοχετεύοντας όλη την ενέργεια στον πυρήνα της οικογένειας της, βρίσκεται αντιμέτωπη ξαφνικά με το θαύμα. Της ζωής φυσικά και των ορίων της που απλά και μόνον υφίστανται για να καταστρατηγούνται...

Η απλότητα είναι μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος να πετύχεις το στόχο σου. Αφήνοντας σε άλλους συναδέλφους της την - και εμπορική - ανάσταση του γερμανικού σινεμά μέσα από εκρηκτικά ιστορικά ή πολιτικά θέματα, η Doris Dörrie ξετυλίγει ένα βαθύτατα ανθρώπινο και τρυφερό ταξίδι συμφιλίωσης με την απουσία και το θάνατο με όπλο της μια αφοπλιστική ζεν ηρεμία που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά.
Γνωρίζοντας ότι η διαδρομή είναι μερικές φορές τόσο σημαντική (αν όχι σημαντικότερη) από τον τελικό προορισμό, η Dörrie αφιερώνει ουσιαστικό χρόνο σε φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες ώστε να ξεδιπλώσει αδιόρατες πτυχές και κυρίως συναισθήματα των χαρακτήρων. Μια βόλτα στη θάλασσα, ή η προετοιμασία ενός σάντουιτς είναι πράξεις αγάπης που μετατρέπονται σε μικρές τελετουργίες για ανθρώπους για τους οποίους η «περιπέτεια» έχει προ πολλού εκλείψει από τη ζωή τους - αν υπήρξε καν ποτέ μέρος της. Το πάθος της Τρούντι για τον ιαπωνικό χορό Μπούτο αποκαλύπτει στον Ρούντι μια γυναίκα ενδεχομένως πολύ διαφορετική από εκείνη που νόμιζε ότι είχε δίπλα του. Και εκείνος ενδύεται σχεδόν κυριολεκτικά (κουβαλώντας στο Τόκιο και φορώντας συνέχεια μέσα από το βαρύ αντρικό παλτό του τα ρούχα που εκείνη φορούσε την τελευταία ημέρα που πέρασαν μαζί) τις επιθυμίες της αγαπημένης του συζύγου. Μέσα από τη γνωριμία του με μια νεαρή Γιαπωνέζα στο πάρκο με τις ανθισμένες κερασίες o Ρούντι θα περάσει τα τελευταία στάδια μιας μετά θάνατον κοινής μεταμόρφωσης όπου η αθέατη, ομιχλώδης μορφή του όρους Φουτζιγιάμα αποτελεί τη χιμαιρική κορύφωση.
Η μεταφορά από την ήσυχη, γερμανική κωμόπολη, όπου ζούσε το ζευγάρι, στο θορυβώδες Τόκιο και τις εξωτικές, ιαπωνικές παραδόσεις είναι σοκαριστική τόσο για τον πενθόντα πρωταγωνιστή όσο και για το κοινό, όμως η Dörrie δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα ούτε για το φολκλορικό στοιχείο ούτε για το πολιτιστικό σοκ. Η καρδιά της ταινίας είναι μια εσωτερική αναζήτηση που καταλήγει να είναι συγκινητική αλλά ποτέ θλιβερή. Αν και το ένστικτο της σκηνοθέτιδας στο να αναδεικνύει και να σκιαγραφεί όλο το φάσμα ενοχών, πικρίας και οφειλών στη σχέση γονέων - παιδιών είναι εντυπωσιακό και το αποτέλεσμα - αλίμονο - αρκετά ενδεικτικό.

Το μεγάλο ατού του φιλμ κρύβεται στη γεωγραφική διάσταση του. Οι μεγαλουπόλεις επιστρατεύονται μαεστρικά για να τονίσουν τον γιγαντισμό των ανθρώπινων αποστάσεων, την αποξένωση και την αλλοτρίωση. Στο Τόκιο βλέπουμε την υπεραπασχόληση και την συναισθηματική απουσία ενώ η οικογένεια θα αποδομηθεί πλήρως κατά την επίσκεψη του ζευγαριού στο Βερολίνο. Εκεί τα βλαστάρια της οικογένειας, προσηλωμένα στο μοντέλο της σύγχρονης κοινωνίας και γαλουχημένα στην ψευδαίσθηση της προσωπικής ζωής, εκλαμβάνουν ως βάρος τους γονείς. Μια οικογένεια θρυμματισμένη προ πολλού. Και μην ψάχνετε τις αιτίες. Είναι όλες μπροστά σας…Ένα φιλμ που σε παρασύρει αισθητικά με τον συμβολισμό της γραφής του, με την αλληγορική χρήση του εφήμερου ανθού μιας ανθισμένης κερασιάς. Από τη μία πλευρά η συναισθηματική ολοκλήρωση και από την άλλη η ψευδαίσθηση της επαγγελματικής μέσα στο ετοιμόρροπο οικοδόμημα του σύγχρονου κόσμου. Δωρεάν μαθήματα ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Διότι ακόμα και αν δεν «τσιμπήσει» κάποιος από το φορτισμένο κλίμα σίγουρα θα αποζημιωθεί από το κάλλος των τοπίων. Και οπωσδήποτε φυσικά από τον Έλμαρ Βέπερ που ερμηνεύει έναν άντρα που έχει συνδυάσει κάθε έννοια ευτυχίας και ηρεμίας με την ύπαρξη της συντρόφου του αλλά και από την μικροκαμωμένη «βόμβα» Άβα Ιριζούκι όπως και από την παιχνιδιάρικη μουσική.                                                                                         
                                                                                                www.movieworld.gr και www.mixtape.gr

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου