Παρασκευή 27/11 Καρλόβασι ώρα 9.00 μμ
Σάββατο 28 και Κυριακή 29/11 Βαθύ 8.30 μμ
Director:Agnieszka Holland
Writers:Stephen J. Rivele &Christopher Wilkinson
Release Date:9 October 2007 Genre:Drama | History | Music | Romance
Runtime:104 min Country:USA | Germany | Hungary Language:English
Color:Color Filming Locations:Budapest, Hungary-Katona József Theatre, Kecskemét, Hungary-London, England, UK
Cast:
Anna Holtz | Schuppanzigh | ||||
Wenzel Schlemmer | |||||
Old Woman | Neighbor | ||||
Archduke Rudolph | |||||
Rudy | Judge | ||||
Krenski | Stefan Holtz | ||||
Magda | Doctor (as Gyorgy Mendel) | ||||
Mother Canisius | Martin Bauer | ||||
Οι παρτιτούρες του ήτανε γεμάτες μουντζούρες, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του δεν δούλευε ποτέ για Βασιλιάδες, ούτε καν υποκλινότανε μπροστά τους στέλνοντας έτσι περίπατο οποιοδήποτε πρωτόκολλο, ήτανε φωνακλάς, αντιπαθής πλην αναγνωρίσιμος, ενώ αγαπούσε πολύ τον έρωτα, το κρασί αλλά και τις βόλτες με τον αγαπημένο του φίλο Γκαίτε. Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Μπετόβεν!
Η Ανιέσκα Χόλαντ σκηνοθετεί τα τελευταία χρόνια ζωής αυτής της κορυφαίας προσωπικότητας που δίδαξε στους μουσικούς τι θα πει ‘συμφωνία’, βιώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα που θα μπορούσε να ζήσει κάποιος συνθέτης, το οποίο τον έφερε πολύ κοντά στην αυτοκτονία: την κώφωση. Το 1824, ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Εντ Χάρις) ετοιμάζει την 9η Συμφωνία, αλλά λόγω της ασθένειάς του, χρειάζεται άμεσα κάποιον βοηθό. Το Ωδείο της Βιέννης του στέλνει την Άννα Χολτς (Νταιάν Κρούγκερ). Η αντίδρασή του ήταν οσκαρική…
Γυναίκα; Μα αυτό είναι αδιανόητο και τα γέλια του φτάνουνε μέχρι τα πέρατα της πόλης! Και όμως, μαζί καταφέρνουνε να κάνουνε το θέατρο της αυστριακής πρωτεύουσας να σείεται από τα χειροκροτήματα, τα οποία ο δημιουργός αδυνατούσε να ακούσει…
Από την Πολωνία λοιπόν και με πραγματική αγάπη, η νέα ταινία για μία από τις μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυίες που γνώρισε ο κόσμος μας. Από το πρώτο κιόλας πλάνο, η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή, και γίνονται αμέσως αντιληπτοί οι σκηνοθετικοί συνειρμοί της Χόλαντ. Δεδομένου ότι το σύμπαν είναι γεμάτο αντιθέσεις, και συμφωνία θα πει ένωση αυτών των διαφορετικών ακουσμάτων, η σκηνοθέτης ξετυλίγει το παιχνίδι αντίφασης-κατάφασης από την αρχή της ιστορίας, μένοντας επικεντρωμένη αφενός στη αλήθεια της μουσικότητας έτσι όπως τη βίωνε ο συνθέτης στη σχέση του με αυτό που λέμε Θεό και αφετέρου στον ποιητικό δεσμό που ανέπτυξε με τη νεαρή Άννα.
Δύσκολα κάποιος θεατής θα ξεχάσει το μεταξύ τους παιχνίδι με τα χέρια, αλλά και τις ατάκες του Μπετόβεν περί θείας καταγωγής του γένους μας, και του ύψιστου ουμανιστικού ρόλου που αναλαμβάνει πρώτος ο μουσικός, προκειμένου να ερμηνεύσει τη γλώσσα του Θεού.
Ολόκληρο το έργο το βαστάει ο πολυαγαπημένος ηθοποιός Εντ Χάρις ο οποίος είναι φανερό ότι μελέτησε σπιθαμή προς σπιθαμή τον χαρακτήρα του Μπετόβεν αλλά και ότι διδάχτηκε πιάνο προκειμένου να ανταποκριθεί ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ρόλου του. Το ίδιο πρέπει να συνέβη και με την Κρούγκερ όχι όμως με την ανάλογη επιτυχία στην τεχνική, καθώς στην πρώτη σκηνή που την βλέπουμε να παίζει, τα δάχτυλά της φαίνονται σπασμένα και τρεμάμενα, κάτι το οποίο δεν πείθει ότι είναι η καλύτερη μαθήτρια που είχε η Βιέννη στη σύνθεση. Όμως την συγχωρούμε, γιατί κατά τα άλλα η παρουσία της στην ταινία είναι μαγική. Είναι εξαιρετικά όμορφη και έχει καταφέρει να αφεθεί στην κυριολεξία σε όλη τη μαγεία που λέγεται Μπετόβεν. Πραγματικά πρόκειται για μία από τις καλύτερες επιλογές που έχουμε δει σε καστ, η ερμηνεία της είναι απίθανη.
Και αν όλα αυτά δεν σας έχουνε πείσει ακόμα να δείτε την ταινία, γιατί στην περίπτωση που είστε μουσικόφιλοι, δεν χρειάζεστε καν κριτική, υπάρχει ένας ακόμη λόγος: Η ίδια η 9η Συμφωνία. Η σκηνή στην Όπερα, από τα δευτερόλεπτα της σιωπής πριν την πρώτη νότα μέχρι και τη στιγμή που το κοινό ξεσπάει ένθερμο ζητωκραυγάζοντας, είναι ανατριχιαστική. Τόσο πολύ, που νομίζεις ότι ο χρόνος έχει γυρίσει και βρίσκεσαι στην πρεμιέρα του 1824. Μα τι λέω... Όταν ακούς Μπετόβεν το ημερολόγιο καταργείται γιατί ανοίγουνε οι ουρανοί.
Η Ανιέσκα Χόλαντ σκηνοθετεί τα τελευταία χρόνια ζωής αυτής της κορυφαίας προσωπικότητας που δίδαξε στους μουσικούς τι θα πει ‘συμφωνία’, βιώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα που θα μπορούσε να ζήσει κάποιος συνθέτης, το οποίο τον έφερε πολύ κοντά στην αυτοκτονία: την κώφωση. Το 1824, ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Εντ Χάρις) ετοιμάζει την 9η Συμφωνία, αλλά λόγω της ασθένειάς του, χρειάζεται άμεσα κάποιον βοηθό. Το Ωδείο της Βιέννης του στέλνει την Άννα Χολτς (Νταιάν Κρούγκερ). Η αντίδρασή του ήταν οσκαρική…
Γυναίκα; Μα αυτό είναι αδιανόητο και τα γέλια του φτάνουνε μέχρι τα πέρατα της πόλης! Και όμως, μαζί καταφέρνουνε να κάνουνε το θέατρο της αυστριακής πρωτεύουσας να σείεται από τα χειροκροτήματα, τα οποία ο δημιουργός αδυνατούσε να ακούσει…
Από την Πολωνία λοιπόν και με πραγματική αγάπη, η νέα ταινία για μία από τις μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυίες που γνώρισε ο κόσμος μας. Από το πρώτο κιόλας πλάνο, η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή, και γίνονται αμέσως αντιληπτοί οι σκηνοθετικοί συνειρμοί της Χόλαντ. Δεδομένου ότι το σύμπαν είναι γεμάτο αντιθέσεις, και συμφωνία θα πει ένωση αυτών των διαφορετικών ακουσμάτων, η σκηνοθέτης ξετυλίγει το παιχνίδι αντίφασης-κατάφασης από την αρχή της ιστορίας, μένοντας επικεντρωμένη αφενός στη αλήθεια της μουσικότητας έτσι όπως τη βίωνε ο συνθέτης στη σχέση του με αυτό που λέμε Θεό και αφετέρου στον ποιητικό δεσμό που ανέπτυξε με τη νεαρή Άννα.
Δύσκολα κάποιος θεατής θα ξεχάσει το μεταξύ τους παιχνίδι με τα χέρια, αλλά και τις ατάκες του Μπετόβεν περί θείας καταγωγής του γένους μας, και του ύψιστου ουμανιστικού ρόλου που αναλαμβάνει πρώτος ο μουσικός, προκειμένου να ερμηνεύσει τη γλώσσα του Θεού.
Ολόκληρο το έργο το βαστάει ο πολυαγαπημένος ηθοποιός Εντ Χάρις ο οποίος είναι φανερό ότι μελέτησε σπιθαμή προς σπιθαμή τον χαρακτήρα του Μπετόβεν αλλά και ότι διδάχτηκε πιάνο προκειμένου να ανταποκριθεί ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ρόλου του. Το ίδιο πρέπει να συνέβη και με την Κρούγκερ όχι όμως με την ανάλογη επιτυχία στην τεχνική, καθώς στην πρώτη σκηνή που την βλέπουμε να παίζει, τα δάχτυλά της φαίνονται σπασμένα και τρεμάμενα, κάτι το οποίο δεν πείθει ότι είναι η καλύτερη μαθήτρια που είχε η Βιέννη στη σύνθεση. Όμως την συγχωρούμε, γιατί κατά τα άλλα η παρουσία της στην ταινία είναι μαγική. Είναι εξαιρετικά όμορφη και έχει καταφέρει να αφεθεί στην κυριολεξία σε όλη τη μαγεία που λέγεται Μπετόβεν. Πραγματικά πρόκειται για μία από τις καλύτερες επιλογές που έχουμε δει σε καστ, η ερμηνεία της είναι απίθανη.
Και αν όλα αυτά δεν σας έχουνε πείσει ακόμα να δείτε την ταινία, γιατί στην περίπτωση που είστε μουσικόφιλοι, δεν χρειάζεστε καν κριτική, υπάρχει ένας ακόμη λόγος: Η ίδια η 9η Συμφωνία. Η σκηνή στην Όπερα, από τα δευτερόλεπτα της σιωπής πριν την πρώτη νότα μέχρι και τη στιγμή που το κοινό ξεσπάει ένθερμο ζητωκραυγάζοντας, είναι ανατριχιαστική. Τόσο πολύ, που νομίζεις ότι ο χρόνος έχει γυρίσει και βρίσκεσαι στην πρεμιέρα του 1824. Μα τι λέω... Όταν ακούς Μπετόβεν το ημερολόγιο καταργείται γιατί ανοίγουνε οι ουρανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου