7.12.10

(500) Μέρες με τη Σάμερ


Παρασκευή 10/12 Καρλόβασι

Σάββατο 11/12 και Κυριακή 12/12 Βαθύ

 (500) Days of Summer




· Είδος: Κωμωδία
· Παραγωγής: 2009
· Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26 Νοεμβρίου 2009
· Διάρκεια: 95'
· Διανομή: Odeon
· Χρώμα: Έγχρωμο
· Χώρα προέλευσης: ΗΠΑ
· Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά - Σουηδικά

· Συντελεστές :

Marc Webb ....Σκηνοθέτης   

Charles Walker ... Millie's New Husband
Ian Reed Kesler ... Douche
Darryl Alan Reed ... Bus Driver
Michael H. Weber ....Σεναριογράφος   
Scott Neustadter ....Σεναριογράφος



Ας πούμε, ότι είσαι ολίγον άτυχος. Και πολύ, μα πολύ σεμνός. Σαν να πηγαίνεις για 31 και από το 22 να τραβάς ντάμα κούπα. Αυτό ακριβώς. Συνέβη στον μοναχικό και σεμνό Τομ. Ο οποίος βγάζει το μεροκάματό του γράφοντας ευχετήριες κάρτες σε κάποια διαφημιστική εταιρεία.
Εκεί που ο δύστυχος Τομ έγραφε ευχετήριες κάρτες πέφτει το βλέμμα του πάνω σε αφέλειες. Ποια είναι αυτή η τόσο σεμνή που μοιάζει με την Αμελί; Η Σάμερ, το δεξί χέρι του αφεντικού. Μπαμ και κάτω ο Θωμάς. Με αναστεναγμό τόσο βαθύ που όταν κατάφερε μαζί της σε ραντεβού να βγει- μετά κόπων και βασάνων δηλαδή- αμολάει ένα «χρωμάτισε τη ζωή μου με το χάος των προβλημάτων σου». Όπερ και εγένετο. Ας πρόσεχε.Και την παλιομοδίτικη αμφίεση. Και το κουλτουριάρικο μυαλό της. Οι χαμηλοβλεπούσες, το χειρότερο είδος θηλυκών που κυκλοφορούν στον πλανήτη. Εκείνος πίστευε πως η Σάμερ κοιτούσε την καρδιά του. Wrong Τom. Τροχίζει τα δόντια της να σε κατασπαράξει. Όταν το κατάλαβε ήταν πολύ αργά.Για τρεις λόγους: Ο πρώτος όταν του λέει: «Τομ δεν δίνω υποσχέσεις». Ο δεύτερος όταν επίσης του λέει: «Δεν υπάρχει έρωτας, φαντασίωση είναι». Ο τρίτος όταν του αμολάει: «Ο καλύτερος των Βeatles ήταν ο Ρίνγκο Σταρ». Αυτό κι αν είναι παράδοξο και σουρεαλιστικό. Βρε κυρά μου, ο Λένον φυσικά. Τίποτα. Και το χειρότερο. Όχι κοκό και νάνι. Μόνο καρδιά, αισθήματα και κουλτούρα.
Α ρε καψερέ Θωμά. Η γκόμενα σ΄ έκανε κιμά!

Είναι συγκινητική η προσέγγιση του Τομ προς τη Σάμερ, ο μαγκωμένος τρόπος που υιοθετεί, σαν δανεική και ξένη στρατηγική, μιας κι εκείνη του έχει ξεκόψει τον ισόβιο έρωτα. Επειδή το θέλει, ελπίζει ότι είναι τόσο αληθινό που θα την πείσει πως κάνει λάθος. Όμως το μεγάλο λάθος στον έρωτα είναι πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Η πολεμική κατάσταση του ζευγαριού κοντράρει με τη διάθεσή τους και το αυθεντικό αίσθημα που δείχνει ο ένας προς τον άλλο. Αναγκάζονται να αναλάβουν αντίθετους ρόλους για να προστατευτούν και η Σάμερ φαίνεται να έχει το πάνω χέρι, ορίζοντας το παιχνίδι της απόρριψης. Διακόπτει με τρομερή άνεση τη ροή της ευτυχίας, παγώνει τη σχέση με ένα βλέμμα απόστασης, ενώ ο Τόμ, καταρρέει πειστικότατα μπροστά στη συνειδητοποίηση μιας πολύ άστοχης επιλογής, που ίσως σημαίνει το τέλος της απόλυτης κοσμοθεωρίας του.
Ο Γουέμπ καταγράφει ανορθόδοξα τις 500 μέρες της σχέσης, με ένα συνεχές “μπρος-πίσω”, χωρίς ωστόσο να αναιρείται η γραμμική εξέλιξη. Αποκτούμε ωστόσο μια σχεδόν πανοραμική κάλυψη της ιστορίας, χωρίς να “απομακρυνόμαστε” από τα συναισθήματα του βασικού ήρωα. Ο σκηνοθέτης θέλει να μας προσφέρει, από την πλευρά του, ωριμότητα για την εποχή της ανωριμότητας… Πίσω από το πρώτο επίπεδο αφήγησης κρύβονται δύο δευτερεύουσες αφηγήσεις, μία που ακολουθεί το μουσικό νήμα της ιστορίας, με εξαιρετικές επιλογές τραγουδιών (ο Γουέμπ έχει προϋπηρεσία σε μουσικά βίντεο κλιπ, με κορυφαία την συνεργασία του με τους Weezer, τους AAR και τους My Chemical Romance). Μαζί με τους σεναριογράφους , ο Γουέμπ “χτίζει” ευφυέστατα κι ένα τρίτο επίπεδο αφήγησης, με σινεφιλικές αναφορές (κορυφαία είναι μια εξαιρετική σκηνή όπου ο ήρωας “μεταφέρεται” στην οθόνη του σινεμά και η ιστορία του δανείζεται εικόνες από την παράδοση της νουβέλ βαγκ αλλά και από το σινεμά του Μπέργκμαν).
Έχουμε μάθει (από τις πολλές κομεντί που έχουμε καταναλώσει ίσως;) πως ένα αγόρι δεν πολυνοιάζεται για τις επιπτώσεις μιας χαλασμένης σχέσης, πως αν δεν είναι ζαβός θα τον κυνηγάνε οι γυναίκες, ενώ και η πιο νόστιμη κοπέλα θα πρέπει να καπακώσει τον φίλο που προορίζεται για μονιμότητα και αναπαραγωγή, γιατί έτσι είναι η ζωή με τις κακόμοιρες γυναίκες, σκληρή και άδικη. Λοιπόν ας είμαστε ρεαλιστές.Πανίσχυρο το φύλο το αδύνατο. Τα μάτια σας ανοικτά. Όπως πάνε τα πράγματα, θα μας πάρουν τα σώβρακα και θα τα βράσουν να τα φάμε σαν λάχανα αχνιστά.
Αυτό το επιμύθιο της ανάποδης κομεντί με τον αθώο και ημερολογιακό τίτλο 500 days of Summer. Διπλής ανάγνωσης. Διότι Σάμερ το όνομα της λεγάμενης. Summer- δηλαδή καλοκαίρι- το χιονισμένο τοπίο της καρδιάς του Τομ.
Με ένα λόγο, όταν ο Τομ γνώρισε τη Σάμερ!


κριτικές από τους Δημήτρη Δανίκα  (www.tanea.dolnet.gr) ,  Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο (http://www.lifo.gr/ ) και τον Κώστα Τερζή από την ΑΥΓΗ ( http://www.avgi.gr/)
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)