Παρασκευή 24/2 Καρλόβασι, Σάββατο και Κυριακή 25-26/2/2012 Σάμος
HOW I ENDED THIS SUMMER /
KAK YA PROVYOL ETIM LETOM
- Παραγωγή: Ρομάν Μπορίσεβιτς, Αλεξάντρ Κουρσάεβ
- Σκηνοθεσία: Αλεξέι Ποπογκρέμπσκι
- Σενάριο: Αλεξέι Ποπογκρέμπσκι
- Φωτογραφία: Πάβελ Κοστομάροβ
- Μοντάζ: Ιβάν Λεμπέντεβ
- Μουσική: Ντιμίτρι Κακτάνοβ
- Πρωταγωνιστούν: Γκριγκόρι Ντομπρίγκιν, Σεργκέι Πουσκεπάλις, Ιγκόρ Τσέρνιεβιτς
- Διάρκεια: 124'
- Διανομή: Seven Films
Διακρίσεις
Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Ηθοποιού- Φεστιβάλ Βερολίνου 2010
Αργυρή Άρκτος Καλλιτεχνικής Συνεισφοράς (FIPRESCI)- Φεστιβάλ Βερολίνου 2010
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας- Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Φεστιβάλ Λονδίνου 2010
Κριτική της ταινίας
Η ταινία «Πώς τελείωσε αυτό το καλοκαίρι» («Kak ya provyol etim letom» και αγγλικά «How I ended this summer») αφηγείται τη ζωή και την αναγκαστική συμβίωση δύο ανδρών σε ένα νησί της Αρκτικής. Ο Σεργκέι έχει περάσει τα 50 και εργάζεται στο μικρό μετεωρολογικό σταθμό του νησιού. Μαζί του είναι ο νεαρός Πάβελ, ο οποίος μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο και περνά στο σταθμό το καλοκαίρι του μαθαίνοντας τη δουλειά. Οι δύο άνδρες κάνουν καθημερινές μετρήσεις της ραδιενέργειας στο νησί και στέλνουν τα δεδομένα μέσω ασυρμάτου στο κεντρικό σταθμό. Ο Σεργκέι είναι επαγγελματίας, βλέπει τη δουλειά του πολύ σοβαρά. Ο Πάβελ πιο χαλαρός, αργεί να ξυπνήσει, παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή και ακούει μουσική. Μια μέρα ο Σεργκέι φεύγει για να ψαρέψει πέστροφες και αφήνει τον Πάβελ στο σταθμό. Ο νεαρός όμως δεν παίρνει τις μετρήσεις όπως πρέπει και δίνει ψεύτικα δεδομένα. Στο μεταξύ, μαθαίνει άσχημα νέα για την οικογένεια του Σεργκέι από τον κεντρικό σταθμό. Όταν αυτός επιστρέφει τα βάζει με τον Πάβελ επειδή δεν έκανε τη δουλειά του και ο τελευταίος φοβισμένος μη χειροτερέψει τα πράγματα δεν του λέει τα άσχημα νέα. Η σχέση τους αρχίζει να χάνει την ισορροπία της. Κι όταν σε κάποια στιγμή έντασης ο Πάβελ αποφασίζει να του πει ό,τι έμαθε για την οικογένεια του, ο Σεργκέι αντιδρά βίαια. Κυνηγά το νεαρό που κρύβεται σε έναν εγκαταλελειμμένο φάρο όπου υπάρχουν ραδιενεργά απόβλητα. Η σύγκρουση έχει αρχίσει μέσα στο γυμνό, βραχώδες και υγρό τοπίο της Αρκτικής.
Η ταινία κυλά αργά, κουβαλώντας σε κάθε της σκηνή στοιχεία της επερχόμενης έκρηξης. Ανοιχτά πλάνα στο αφιλόξενο τοπίο του νησιού, κοντινά στα πρόσωπα των ηρώων, καμία βιασύνη στο μοντάζ. Άλλωστε η δράση είναι περισσότερο «εσωτερική». Το περιβάλλον παίζει το ρόλο του καταλύτη στη σχέση ανάμεσα στους δύο ήρωες, είναι η αφορμή για όσα συμβαίνουν. Ο Ποπογκρέμπσκι δίνει προτεραιότητα στην εικόνα, τα λόγια λειτουργούν μόνο βοηθητικά. Βλέμματα, κινήσεις, τοπίο είναι τα στοιχεία στα οποία ο σκηνοθέτης βασίζει την ανάπτυξη του σεναρίου. Σε ένα παράλληλο επίπεδο υπάρχει και η οικολογική διάσταση, με τη μόλυνση του νησιού από τη ραδιενέργεια, χωρίς όμως να επηρεάζει τη δράση. Πρόκειται για μια ταινία στην οποία κυριαρχεί η σχέση ανάμεσα στους δύο άνδρες, η διαφορετικότητα των χαρακτήρων τους, η σύγκρουση. Μια ταινία στην οποία ο χώρος και ο χρόνος υπάρχουν μόνο προσχηματικά καθώς τα όσα βλέπουμε θα μπορούσαν να συμβούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com.)
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Νομίζω ότι ήμουν περίπου 14, όταν διάβασα κατά τύχη το ημερολόγιο του Πίνεγκιν, ένα συνοδό του Σέντοφ στην αποτυχημένη του προσπάθεια να φτάσει το Βόρειο Πόλο το 1912. Ήταν πολύ βιαστικά προγραμματισμένη, κι όταν το σκάφος τους γέμισε με πάγους, όντας μερικά χιλιάδες μίλια, τόσο από τον προορισμό, όσο κι από την αφετηρία, ο αρχηγός δήλωσε με ηρεμία: « Όπως φαίνεται θα περάσουμε το χειμώνα μας εδώ». Στην πραγματικότητα περάσανε δύο χειμώνες εκεί το συνεργείο, και μια αιωνιότητα ο Σέντοφ. Αυτό συνέβη πολύ πριν τους ασύρματους, τις εναέριες διασώσεις και τα gps. Εκείνη την περίοδο, ένοιωθα το χειμώνα σαν τη μισή μου ζωή. Συχνά αισθάνομαι έτσι ακόμα.
Από τότε έβρισκα ιδιαίτερα συναρπαστικό, το να μπορεί κάποιος να έρθει σε συμφωνία με την έννοια του χώρου και του χρόνου, που είναι πολύ δοαφορετικές όπως τις βιώνουμε σήμερα με τις ώρες, τα λεπτά, το μετρό κι όλα τα μέσα. Αυτή η ταινία, ουσιαστικά, είναι η ιστορία δύο διαφορετικών βαθμίδων (και ασύμβατων) χώρου και χρόνου. Όλοι εμείς, οι κάτοικοι των πόλεων, βλέπουμε την ιστορία από την οπτική του νεαρού Παβέλ, με τον οποίο ταυτιζόμαστε ευκολότερα. Ωστόσο, η προσπάθεια μου σ’ αυτή την ταινία ήταν να γίνουμε υποκείμενα της άγριας φύσης του Βορρά, να αφήσουμε πίσω τις άκαμπτες έννοιες που έχουμε στο μυαλό μας, και να είμαστε ανοιχτοί και προσεχτικοί σε ότι έχει να μας προσφέρει. Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω το συναίσθημα μερικές φορές. (www.culturenow.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου