Padre Padrone

Πατέρας Αφέντης
Σάμος 23/11/2012

Είδος: Βιογραφικό, δράμα
Παραγωγής: 1977
Πρεμιέρα: 02-09-1977 (Ιταλία)
Διάρκεια: 113΄
Διανομή: Ama Films
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα προέλευσης: Ιταλία
Γλώσσα: Ιταλικά, Σαρδόνια, Γερμανικά
Σκηνοθεσία: Paolo Taviani, Vittorio Taviani
Σενάριο:Paolo Taviani,Gavino Ledda
Πρωταγωνιστούν: Omero Antonutti , Saverio Marconi, Marcella Michelangeli

Περίληψη
Ο μικρός Γκαβίνο είναι μόλις έξι ετών όταν ο πατέρας του τον παίρνει από το
σχολείο με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο, προορίζοντάς τον για βοσκό, ως το μεγα-
λύτερο παιδί που έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στον αγώνα της οικογένειας ως
προς το ζην. Οι μέθοδοι της εποχής ως προς τη διαπαιδαγώγηση και τη συνέτιση
ενός μικρού παιδιού είναι λίγο πολύ γνωστές, με τον Γκαβίνο να μεγαλώνει
στα βουνά της Σαρδηνίας παρέα με τα πρόβατα, το σκύλο και το ξύλο από τον
πατέρα του. Στα 20 του χρόνια που επιστρέφει από το βουνό, δεν είναι παρά
ένα φοβισμένο αγρίμι που εξακολουθεί να τρέμει τη σκιά του αυταρχικού γονιού
του. Θέλει να φύγει από το χωριό, η μοναδική φορά όμως που το καταφέρνει
είναι όταν ο πατέρας του και πάλι αποφασίζει αντί για αυτόν και τον στέλνει
εθελοντή στο στρατό, ως μηχανικό ραδιοφώνων. Η πρώτη όμως αυτή φορά που ο
νεαρός Γκαβίνο βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του είναι και καθοριστική.

Η ταινία
H ταινία που χάρισε στους αδερφούς Ταβιάνι το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ
Καννών του 1977, μια επώδυνη ιστορία ενηλικίωσης φτιαγμένη από τα απομει-
νάρια του νεορεαλισμού και την ποίηση δύο μεγάλων δημιουργών του σινεμά.
Η πραγματική ιστορία του Γκαβίνο Λέντα, γιου ενός βοσκού στη Σαρφηνία, ο
οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τις σκληρές καταφέρνοντας να γίνει ένας
διακεκριμένος γλωσσολόγος και συγγραφέας. Γιατί αγνόησαν μάλλον επιδει-
κτικά, για παράδειγμα, τη νέα εποχή που έφερναν από την άλλη πλευρά του
Ατλαντικού οι μετά-μπεργκμανικές «3Γυναίκες» του Ρόμπερτ Αλτμαν, το ανα-
τρεπτικό για την ορατότητα των αφροαμερικάνων και των γκέι «Car Wash» ή το
folk «Bound for Glory» του Χαλ Ασμπι, ενός ακόμη εκπροσώπου του νέου αμερι-
κάνικου σινεμά; Γιατί δεν προτίμησαν τη rock ‘n’ roll «ανεξαρτησία» του «Αμερικά-
νου Φίλου» του Βιμ Βέντερς ή τη φρέσκια ματιά του πρωτοεμφανιζόμενου
Ρίντλεϊ Σκοτ με το «The Duellists». Όλες οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα
βρίσκονται σε αυτό που ήταν πάντοτε το σινεμά των αδερφών Ταβιάνι: μια πρωτο-
φανής σύνθεση ενός λαϊκού σινεμά με το στιλιζάρισμα μιας κινηματογραφικής
ποίησης που χαρακτήρισε το σινεμά τους από τις αρχές του 1970 μέχρι και σή-
μερα. Ο «Πατέρας Αφέντης» είναι μια ταινία πιο rock ‘n’ roll από τον «Αμερικάνο
Φίλο», πιο ντίσκο από το «Car Wash», ένα καθαρόαιμο πανκ φιλμ ενηλικίωσης,
τόσο ελεύθερο από συμβάσεις σαν να γυρίστηκε on the spot σαν ντοκιμαντέρ και
μετά μονταρίστηκε από δύο μεγάλους καλλιτέχνες. Ολόκληρο το πρώτο μέρος
του φιλμ είναι σχεδόν βωβό, με μοναδική ηχητική μπάντα τη φύση της ορει-
νής Σαρδηνίας και τους ήχους από τη βία που ασκείται στον ήρωα από τον τυ-
ραννικό πατέρα του. Οι Ταβιάνι δεν εξηγούν. Δεν ενδιαφέρονται για την
ψυχολογία του πρωταγωνιστικού τουςζευγαριού. [...]

 Διακρίσεις
Ο “Πατέρας Αφέντης” προβλήθηκε το 1977 στα δυο μεγαλύτερα φεστιβάλ κι-
νηματογράφου της Ευρώπης: Σε εκείνο του Βερολίνου, όπου κέρδισε το
Βραβείο Interfilm Grand Prix. Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας, φε-
στιβάλ Καννών, 1977. Ειδικό βραβείο David, εθνικά βραβεία
της Ιταλίας «David di Donatello», 1978. Βραβεία καλύτερου σκηνοθέτη και κα-
λύτερου ηθοποιού, ετήσια ψηφοφορία της Ιταλικής Ένωσης Κριτικών Κινηματο-
γράφου, 1977.