Σάββατο 09 Μαρτίου 2019

ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ / NELYBOV (2017)

Σκηνοθεσία: Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ

Σενάριο: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, Όλεγκ Νέγκιν

Ηθοποιοί: Μαριάνα Σπίβακ, Αλεξέι Ροζίν, Ματβέι Νοβίκοφ

Κατηγορία: Δράμα

Χώρα:  Ρωσία

Διάρκεια: 127’

Διακρίσεις:  Βραβεία της επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών, βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ξένης ταινίας, Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερου κινηματογραφιστή.

Η Ζένια και ο Μπόρις βρίσκονται στα πρόθυρα του διαζυγίου. Αυτός με τη νεαρή, έγκυο φιλενάδα του κι εκείνη με έναν πλούσιο, αρκετά μεγαλύτερό της σε ηλικία. Οι συνεχείς καβγάδες επηρεάζουν τη σχέση με τον 12χρονο γιο τους Αλιόσα, ο οποίος μια μέρα εξαφανίζεται μυστηριωδώς.

Τρία χρόνια μετά το Βραβείο Σεναρίου που απέσπασε με το «Λεβιάθαν», o Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ έφυγε από το πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών με το Βραβείο της Επιτροπής στις αποσκευές του, έχοντας προλάβει να βυθίσει την ηλιόλουστη Κρουαζέτ στην καταχνιά της τραγικής και αδιέξοδης  ιστορίας την οποία ακολουθεί με το «Χωρίς Αγάπη». Στην πέμπτη κατά σειρά σκηνοθετική του απόπειρα, ο Ρώσος δημιουργός στέκεται πιο αμείλικτος από ποτέ απέναντι στους χαρακτήρες του. Αφουγκράζεται τις ενδελεχείς συζητήσεις τους και φανερώνει τις πιο απόκρυφες σκέψεις τους, ξεγυμνώνοντας συνεχώς τις παθογένειες που διάβρωσαν τις σχέσεις τους. Επικεντρώνεται με τόση προσήλωση στις προσωπικές τους εμμονές που όταν τελικά ο μικρός Αλιόσα εξαφανίζεται, ακόμα και ο θεατής φαντάζει πιθανό να έχει ξεχάσει την ύπαρξη του νεαρού αγοριού. Έτσι, αυτό που ξεκινάει ως ένα μπεργκμανικής υφής οικογενειακό δράμα με καλογραμμένους διαλόγους και στιβαρές ερμηνείες μετατρέπεται σταδιακά σε ένα βραδυφλεγές θρίλερ μυστηρίου το οποίο διαθέτει έναν εσωτερικό ρυθμό ικανό να καθηλώσει. Ο τρόπος που ο Ζβιάγκιντσεφ και ο μόνιμος συνεργάτης τους στην διεύθυνση φωτογραφίας Μίκαηλ Κρίχμαν εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες και εξερευνούν τα μονοπάτια της οπτικής αφήγησης είναι πραγματικά για σεμινάριο. Από το ευρηματικό ντεκουπάζ μέχρι τα αψεγάδιαστα κάδρα και την αργόσυρτη κίνηση της κάμερας, η εικόνα έχει ρόλο πρωταγωνιστή και είναι εκείνη που κατευθύνει την δραματουργία και δημιουργεί την πνιγερή ατμόσφαιρα που αρμόζει σε μια τόσο θλιβερή ιστορία. Κάπου στο ενδιάμεσο και κατά την προσφιλή του συνήθεια, ο Ρώσος σκηνοθέτης εξαπολύει τα βέλη του προς το διεφθαρμένο Ρωσικό κράτος και την εκστρατεία παραπληροφόρησης που διεξήγαγε στο πλαίσιο του πολέμου με την Ουκρανία, χωρίς όμως αυτή την φορά να ενσωματώνει τα πολιτικά του σχόλια με την ίδια αρμονία που το είχε καταφέρει στις προηγούμενες δουλειές του.