Σάββατο 23 Mαρτίου 2019

ΤΟ ΠΑΡΤΥ / THE PARTY  (2017)

Σκηνοθεσία: Σάλι Πότερ

Σενάριο: Σάλι Πότερ

Ηθοποιοί: Κριστίν Σκοτ. ΤόμαςΤίμοθι Σπολ, Έμιλι Μόρτιμερ, Κίλιαν Μέρφι, Πατρίσια Κλάρκσον, Τσέρι Τζόουνς, Μπρούνο Γκαντς

Κατηγορία: Μαύρη κωμωδία

Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο

Διάρκεια: 71 λεπτά

Διακρίσεις:  Στο φεστιβάλ του Βερολίνου κέρδισε το Guild Film Prize.

Η Τζάνετ, πολιτικός της αντιπολίτευσης, μόλις έχει γίνει υπουργός Υγείας στη σκιώδη κυβέρνηση του κόμματός της και διοργανώνει στο σπίτι της ένα πάρτυ. Στη συνάθροιση παρευρίσκονται ο σύζυγός της Μπιλ, η φίλη της Έιπριλ με τον ιδιόρρυθμο σύντροφό της Γκότφριντ, που είναι θεραπευτής, η καθηγήτρια Μάρθα με τη σύντροφό της Τζίνι, που είναι σεφ, και τον τραπεζίτη Τομ, ο οποίος λέει πως η σύζυγός του Μαριάν θα έρθει αργότερα .Όσο βρίσκεται στην κουζίνα, η Τζάνετ μιλά στο κινητό με την παράλληλη σχέση της, ενώ ο Τομ πηγαίνει στο μπάνιο, παίρνει κοκαΐνη και βγάζει ένα όπλο από το σακάκι …

Στο άκουσμα της περιγραφής του νέου φιλμ της Βρετανίδας Σάλι Πότερ («Ορλάντο», «Μάθημα Τανγκό») οι οιωνοί μόνο καλοί δεν είναι. Η ιδέα των ταινιών δωματίου που βάζουν την άρχουσα τάξη να σφαχτεί και λειτουργούν ως μια μεγαλοπρεπής σάτιρά της έχει αρχίσει με τα χρόνια να χάνει τη δυναμική της, ίσως γιατί η άρχουσα τάξη απέκτησε μεγαλύτερο θράσος και δεν έχει πολλά να κρύψει, οπότε το να την παρακολουθείς από την κλειδαρότρυπα δεν είναι και τόσο σημαντικό.   Το «Πάρτι», όμως, καταφέρνει να ξεπερνά κάποια στερεότυπα του είδους χάρη στη βασική επιλογή της Πότερ να το κάνει πρωτίστως αστείο και μετά σατιρικό, δίνοντάς του γρήγορο ρυθμό, τον οποίο επιβάλλουν οι δεκάδες βιτριολικές ατάκες και συντηρεί η ορθότατα μικρή διάρκειά του.   Πίσω από το χιούμορ στέκουν πολύ καλύτερα πια οι ιδεολογικές νύξεις, με τους καλεσμένους να είναι οι σκιές των νεανικών αριστερών εαυτών τους, που ωστόσο νιώθουν ότι είναι ακόμη αριστεροί, αλλά και οι ηλικιακές υστερίες ανθρώπων που βρίσκονται πια στη δύση της ζωής τους και μοιάζουν πανικόβλητοι για το μέλλον που τους επιφυλάσσεται.   Το μείγμα λειτουργεί, οι προφανείς θεατρικές καταβολές της ιστορίας δεν αδυνατίζουν την κάμερα της Πότερ και το αποχρωματισμένο περιβάλλον, σε συνδυασμό με τη βρετανικότητα των διαλόγων, αναδεικνύει τη μικρότητα της χώρας όσο αυτή προσπαθεί να την κρύψει κάτω από καλούς τρόπους. Τίποτα, πάντως, δεν θα δούλευε χωρίς τη στοχευμένη επιλογή του καστ, καθώς η Κριστίν Σκοτ Τόμας, η Κλάρκσον, ο Σπαλ, η Μόρτιμερ και ο Μέρφι υπενθυμίζουν ότι ακόμα και αν δεν λογίζονται ως σταρ με τα σημερινά δεδομένα, είναι έξοχοι ηθοποιοί και ιδανικοί για ensemble ταινίες.