Madeinusa

Παρασκευή 11/2 Καρλόβασι

Σάββατο 12/02- Κυριακή 13/02/2011 Βαθύ

· Είδος: Δραματική
· Παραγωγής: 2006
· Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 2 Οκτωβρίου 2008
· Διάρκεια: 100'
· Διανομή: New Star
· Χρώμα: Έγχρωμο

· Χώρα προέλευσης: Περού
· Γλώσσα: Ισπανικά

· Συντελεστές :

Claudia Llosa ....Σκηνοθέτης   

Magaly Solier ... Madeinusa

Carlos J. de la Torre ... Salvador

Yiliana Chong ... Chale

Juan Ubaldo Huamán ... Cayo

Melvin Quijada ... Mauro

Vicento Llauca Trejo ... Relojero

Kike Ortiz ... El Murdo

Hermelinda Luján ... Comadrona Margarita

Enriqueta Valdiviano ... The Singing Woman

Eliazar Aquino ... Transvestite

Luis Gonzales ... Old Man

Antonio Morales ... Presentador

Daniel Ocano Paucar ... Ciego que canta

Teresa Villanueve ... Relojero's Wife

Claudia Llosa ....Σεναριογράφος

   Η Madeinusa είναι ένα κορίτσι που ζει σ’ ένα ξεχασμένο χωριό μιας οροσειράς του Περού, στο οποίο κανείς ξένος δεν μπορεί να μπει, την Μαναγιαγιεκούνα. Αυτό το παράξενο μέρος είναι γνωστό για μια θρησκευτική του συνήθεια: Από τη Μεγάλη Παρασκευή από τις 3:00 το απόγευμα κι έπειτα, όταν σταυρώνεται ο Ιησούς, μέχρι και την Κυριακή του Πάσχα, που ανασταίνεται, ολόκληρο το χωριό μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Η αμαρτία δεν υφίσταται κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών, επειδή ο Θεός είναι νεκρός και δεν μπορεί να τους δει. Όλα γίνονται, χωρίς τύψεις. Η Madeinusa, η αδελφή της κι ο πατέρας της, δήμαρχος του χωριού διατηρούν αυτή την παράδοση χωρίς κανέναν δισταγμό. Όλα, όμως, πρόκειται ν’ αλλάξουν με την άφιξη του Σαλβαδόρ (Σωτήρα), ενός νέου άντρα από τη Λίμα που είναι υποχρεωμένος να παραμείνει στο χωριό τις τρεις μέρες που ο Θεός δεν βλέπει...
  Αυτήν την ευκαιρία δεν την έχανα με τίποτα! Το να δεις μια ταινία, από το τόσο μακρινό Περού, είναι τουλάχιστον πολιτιστικό μάθημα, μιας και έχει να διανεμηθεί, κανονικά στην Ελλάδα (εκτός φεστιβάλ), ταινία από τη χώρα των Ίνκας, από… ποτέ! Έτσι είναι ενδιαφέρον να ξεκινήσουμε με μια μικρή αναδρομή στο περουβιανό σινεμά, με την ελπίδα να έχουμε μια εξίσου καλή συνέχεια, με την επαφή μας με αυτή τη χώρα.
Μέχρι και τη δεκαετία του 1960, η παραγωγή ήταν φτωχή και κυρίως μεξικανοί κινηματογραφιστές κινούνταν στα πράγματα. Τη δεκαετία του 1970 έγινε προσπάθεια ανέγερσης εθνικού κινηματογράφου, με διασκευές τοπικών μυθιστορημάτων, όπως του δημοφιλούς Jamie Bayly. Ο Armando Robles Godoy έγινε ο πρώτος δημοφιλής σκηνοθέτης, παράγοντας κυρίως δράματα. Ο Francisco Jose Lombardi, με ποιοτικότερους προσανατολισμούς, τον αντικατέστησε και έβγαλε την τοπική κινηματογραφία από τα στενά της σύνορα και η ταινία του «Η Πόλη με τα Σκυλιά» του 1985, ανήκει στην avant-garde των λατινοαμερικανικών φιλμ της δεκαετίας. Το 2005, η ταινία κινουμένων σχεδίων του Eduardo Schuldt, Pirates en el Callao, έγινε η πρώτη ταινία στην ιστορία του λατινοαμερικανικού σινεμά, που προβλήθηκε σε 3-D. Η Madeinusa θεωρείται για το Περού, ήδη, εθνικός θησαυρός και για πολλούς η καλύτερη ταινία που παράχθηκε ποτέ στη χώρα.
Με αυτά και με άλλα, φτάσαμε και στην γλυκιά Madeinusa. Μια κοπέλα που οφείλει το ψευδώνυμο της (Made-in-USA), στην αγάπη της για ότι λάμπει. Σαν άγγελος με το κρίνο καταφτάνει, από την πρωτεύουσα Λίμα, ο νεαρός ήρωας και θα αναμιχθεί ανάμεσα στις παραδόσεις της καρδιάς της χώρας του, της απόμακρης επαρχίας. Σε μια σκηνή-βλασφημία, οι δυο τους θα ενωθούν σε μια μοίρα, που δεν θα μπορούσε να μην είναι τραγική. Η Claudia Llosa κρίνει τον συμπατριώτη της «αγροίκο», αλλά λατρεύει τις παραδόσεις του. Γλεντάει μαζί του στο ξέφρενο πανηγύρι, που αναμιγνύει τις ινδιάνικες ρίζες με την Καθολική θρησκεία.
Η φωτογραφία είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, από όλα τα έντονα χρώματα της ίριδας. Χρώματα που προτιμούσαν και οι πρόγονοι τους, στα πλουμιστά τους κατασκευάσματα. Σε αυτό το καμβά ταιριάζει απόλυτα ο μαγικός ρεαλισμός του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, που έχει άλλωστε στοιχειώσει όλο το σινεμά της νότιας πλαγιάς της αμερικανικής ηπείρου. Η Llosa δεν αποφεύγει τους σχηματικούς χαρακτήρες, κάτι συνηθισμένο στις λαϊκές τέχνες. Η ταινία είναι ένα μοντέρνο παραμύθι, με ρίζες φολκλορικού δράματος.

Η ταινία, όμως, είναι φολκλόρ μονάχα στο θέμα της, αφού η Llosa κινείται με μια άνεση, που θα είχε ένας έμπειρος σκηνοθέτης. Παράγει έναν διεθνή κινηματογράφο, εύκολο για τα μάτια του, εκτός Περού, θεατή. Δεν βαθαίνει ποτέ την ιστορία της, ακόμα και αν βρίθει από συμβολισμούς.

Αφήνει τον ρεαλισμό των Λατίνων στο φολκλορικό επίπεδο και για τους ήρωες της κρατάει την αλά Μάρκες οπτική. Μείνετε ως το πανέξυπνο φινάλε, που σπάει τον συναισθηματισμό και προσγειώνει στο μυστικιστικό κόσμο της απομόνωσης.
Μια ταινία έκπληξη, απ’το μυστηριώδες Περού της Claudia Llosa (γεννήθηκε στη Λίμα στις 15 Νοεμβρίου του 1976 και είναι ανεψιά του συγγραφέα Μάριο Βάργκας Γιόσα.Το 1998 έφυγε και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Την περίοδο από το 1998 ως το 2001 σπούδασε στην κινηματογραφική ακαδημία Escuela TAI. Το 2009 η Γιόσα ολοκλήρωσε τη δεύτερη ταινία της The Milk of Sorrow (La teta asustada-Το γάλα της θλίψης) το οποίο έλαβε μέρος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου).

κριτική από τον Σταύρο Γανωτή (www.myfilm.gr) και το www.bbs.gr