Ο ΜΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Παρασκευή 18/11 Καρλόβασι
Σάββατο 18 και Κυριακή 20/11 Σάμος

ΕΙΔΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: Ιστορική

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Lech Majewski

ΣΕΝΑΡΙΟ: Lech Majewski
Michael Francis Gibson (από το ομώνυμο βιβλίο του “THE MILL AND THE CROSS”)

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ:  Rutger Hauer, Charlotte Rampling, Michael York

 ΔΙΑΡΚΕΙΑ:  92 λεπτά

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 24-04-11

ΔΙΑΝΟΜΗ: New Star

Ειδικά Εφέ: Odeon Rybarczyk

Χρονολογία παραγωγής: 2011

Χώρα παραγωγής: ΠΟΛΩΝΙΑ, ΣΟΥΗΔΙΑ

Γλώσσα: ΑΓΓΛΙΚΑ

Οι μικρές ιστορίες και τα μυστικά της κατασκευής ενός από τους πιο αινιγματικούς πίνακες όλων των εποχών: του «Δρόμου προς τον Γολγοθά» του Πίτερ Μπρέγκελ (1564). Τι κρύβεται πίσω από τους 500 χαρακτήρες του πίνακα και πως ακριβώς τα εμπνεύστηκε όλα αυτά ο διάσημος Φλαμανδός ζωγράφος;

Κριτική της ταινίας.

  Μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, φαντασία, πολιτική αλληγορία και καλλιτεχνικό δοκίμιο. Μια από τις πιο παράξενες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Μια απλή (αλλά καθόλου απλουστευτική) και εξόχως εμπνευσμένη ανάλυση ενός διάσημου αναγεννησιακού πίνακα.

1.      Το 1564 ο Φλαμανδός ζωγράφος Πίτερ Μπρέγκελ ζωγράφισε τον «Δρόμο προς τον Γολγοθά», έναν από τους πιο εντυπωσιακούς, αλλά και πιο αινιγματικούς πίνακες της Ιστορίας. Αναπαριστά βεβαίως την πορεία προς την Σταύρωση, ο ίδιος ο Ιησούς όμως «Ο Φέρων τον Σταυρό» (όπως είναι ο άλλος τίτλος του πίνακα) παρουσιάζεται ως μια μικρή φιγούρα χαμένη σε μια τεράστια σύνθεση 500 ανθρώπων.

Σε μια εποχή πολέμων, θρησκευτικών αναταράξεων και μισαλλοδοξίας ο Μπρέγκελ τόλμησε κάτι εξόχως πρωτοποριακό: τη σύγκλιση του Θείου με το ανθρώπινο πάθος και την πολιτική κριτική- εκείνο τον καιρό εξάλλου οι Ισπανοί κατακτητές της πατρίδας του επανέφεραν τον καθολικισμό και τον επέβαλαν με την βία σε όσους είχαν ήδη ασπαστεί τις αρχές του Λούθηρου.

Τεμαχίζοντας λοιπόν αυτό το εκπληκτικό ταμπλό ο Πολωνός σκηνοθέτης (και ποιητής, και ζωγράφος και μουσικός) Λεχ Μαγέφσκι προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αναδείξει μερικές από τις μικρές ιστορίες που πλαισιώνουν την πορεία του Χριστού.

Εστιάζοντας στα μικρά ανθρώπινα πάθη και ξαναζωγραφίζοντας με την κάμερα τον πίνακα, ο 58χρονος σκηνοθέτης βάζει τον θεατή στην θέση του ζωγράφου και τον αφήνει να παρακολουθήσει όλα τα μυστικά της κατασκευής του. Ενδυματολογικός πλούτος, ζωγραφιστά ντεκόρ που διαχέονται μέσα στα ψηφιακά εφέ και πανέξυπνες κινηματογραφικές εκπλήξεις. Ένα σπάνιο και συναρπαστικό δοκίμιο κινούμενων εικόνων.

Ορέστης Ανδρεαδάκης,e-go.gr

2.      Σε τεχνικό επίπεδο, η ταινία είναι μια αποκάλυψη, μεγαλύτερης κλίμακας από ταινίες του Πίτερ Γκρίναγουεϊ ή του Πίτερ Βέμπερ που είχε γυρίσει το «Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι». Η υλοποίηση της ταινίας θεωρήθηκε μια «απίθανη αποστολή», σχεδόν ανέφικτη! Όχι όμως για τον έμπειρο δημιουργό Majewski, που αποφάσισε να βασιστεί σε πρωτοποριακή χρήση ψηφιακών εφέ, για να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα: έναν ζωντανό πίνακα! Η ταινία είναι αξιοθαύμαστη για τον συνδυασμό blue-screen, ζωντανής δράσης σε πραγματικά τοπία και σκηνικά ζωγραφισμένα από τον ίδιο τον Majewski. Ο σκηνοθέτης αλλάζει τον τρόπο που η τέχνη απεικονίζεται στα φιλμ, εισάγοντας μια πρωτοποριακή μέθοδο για να «μπούμε» μέσα στον πίνακα και να δημιουργηθεί μια αφήγηση βασισμένη στις απεικονισμένες φιγούρες, που ενσαρκώνονται από τους ηθοποιούς. Ήταν δουλειά που χρειαζόταν υπομονή και φαντασία, με χρήση νέας CG τεχνολογίας και 3D εφέ….Ο Majewski, για την πραγματοποίηση του οράματός τους, χρησιμοποίησε τεχνολογία 3D και μια ψηφιακή κάμερα 4 ετών, γνωστή ως 4K Red One, για να εισχωρήσει στον πίνακα, δημιουργώντας μια εξερεύνηση της τέχνης μέσω της κάμερας, τέτοια που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Με την δύσκολη και κοπιαστική μέθοδο του διαχωρισμού των επιπέδων και του συνδυασμού τους στην τελική εικόνα, η διαδικασία για την ολοκλήρωση της ταινίας πήρε σχεδόν 3 χρόνια! «Χρησιμοποιήσαμε το 3D με έναν νέο τρόπο, συνδυάζοντας την απόδοση της Κόκκινης Κάμερας με τις υφές των πινάκων, δίνοντας αυτή την υφή σε κάθε πλάνο του τοπίου, με έναν τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει» εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που η κάμερα έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε μια ταινία πάνω σε ένα αντικείμενο τέχνης. Δημιουργούμε έναν νέο κόσμο.»  Ο σκηνοθέτης έστησε επίσης το φιλμ σαν ένα έργο τέχνης. «Γυρίσαμε κάθε πλάνο σαν πίνακα» λέει, προσθέτοντας ότι η διαδικασία αυτή περιλάμβανε το κομμάτιασμα της εικόνας και μετά την επανασυναρμολόγηση σε ένα συνολικό κομμάτι. «Είναι σαν το έργο ενός Βενεδεκτίνου μοναχού, που συναρμολογεί την εικόνα από διάφορα υλικά. Δεν έχω δει ποτέ πριν ταινία σαν κι αυτή.» In.gr/ 20 Απριλίου 2011