Hunger

Παρασκευή 29/01/2010 Καρλόβασι ώρα 9.00 μμ
30/01/2010 Σάββατο-31/01/2010 Κυριακή Βαθύ ώρα 8.30 μμ

Director:Steve McQueen
Writers:Steve McQueen (written by) Enda Walsh (writer)
Release Date:2 October 2008 Genre:Drama | History Runtime:96 min
Country:UK | Ireland Language:English Color:Color
Distribution: Seven Films

Cast:

Michael Fassbender	Bobby Sands	Dennis McCambridge	Beaten Prisoner
Stuart Graham	Ray Lohan	Liam McMahon	Gerry
Helena Bereen	Ray's mother	Laine Megaw	Mrs. Lohan
Larry Cowan	Prison Guard	Brian Milligan	Davey
Liam Cunningham	Father Moran	Rory Mullen	Priest
Helen Madden	Mrs Sands	Ben Peel	Stephen Graves - Prison guard
Des McAleer	Mr Sands	Lalor Roddy	William

Η φυλάκιση και η πορεία προς το θάνατο του Bobby Sands, μέλους του IRA, που το 1981 πραγματoποίησε απεργία πείνας για 66 μέρες ως αντίδραση στην άρνηση της βρετανικής κυβέρνησης να αναγνωρίσει ως πολιτικούς κρατούμενους τα συλληφθέντα μέλη της οργάνωσης του Ιρλανδικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

Στα τριάντα εννέα του χρόνια ο Αγγλος Steve McQueen, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο κρατά ακίνητη την κάμερα του μπροστά στις έξι τελευταίες εβδομάδες της ζωής του Bobby Sands με ανατριχιαστικό ρεαλισμό. Από την αρχή θυμίζει αποστειρωμένο, βορειοευρωπαικό σινεμά που προσπαθεί να συγκινήσει και να ενοχλήσει τις αισθήσεις του θεατή. Η σειρά των σκηνών υποδειγματική, η ιδιαίτερη καλλιτεχνική φύση του δημιουργού είναι ορατή και με το παραπάνω, κυρίως στη φωτογραφία. Μουσική δεν υπάρχει. Ο ρεαλισμός μοιάζει να απαιτεί σιωπή. Λίγοι είναι και οι διάλογοι. Ο πρωταγωνιστής παίζει περισσότερο με τα κόκαλα - που γίνονται όλο και πιο αιχμηρά σκαλίζοντας το δέρμα του - και χωρίς να είναι κακός νιώθεις ότι το μεγαλύτερο μέρος της ερμηνείας του οφείλεται στον άνθρωπο που κρατά την κάμερα και τον καθοδηγεί.

Κάτοχος του διαβόητου βραβείου Turner, o Steve McQueen ήταν έως τώρα διάσημος για τη δουλειά του ως εικαστικός και ειδικά για τη σειρά φωτογραφιών που τράβηξε στο Ιράκ. Με το Hunger κατέκτησε τη Χρυσή Κάμερα πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο φεστιβάλ των Καννών όμως παρότι θα περίμενε κανείς από μια τέτοια μετάβαση από το χώρο των εικαστικών στο σινεμά, ο McQueen δε βασίζεται σε εύκολα, φορμαλιστικά τερτίπια για να φτάσει στο κόκκαλο. Αντίθετα επιδεικνύει σπάνια αυτοσυγκράτηση και μια αποστασιοποίηση που αναδεικνύει τη φρικωδία χωρίς να ωραιοποιεί, να κρίνει ή να κραυγάζει τα αυτονόητα, όσο κι αν τα τεκταινόμενα επί της οθόνης ενδέχεται να ταράξουν ακόμα και τους πιο αναίσθητους θεατές.

Με ελάχιστους διαλόγους αφήνει κατά μέρος τις ιδεολογικές ιαχές για μια συμφωνία ωμής, ακατέργαστης βίας, ψυχολογικής και σωματικής. Μονάχα μία εκτεταμένη σκηνή διαλόγου ανάμεσα στον Sands και έναν ιερέα ανατέμνει με ακρίβεια την ταινία στη μέση και ξεμπερδεύει μια για πάντα με την πολιτική και ηθική διάσταση μιας τόσο δραματικής απόφασης, όπως η αποχή από την τροφή, αλλά και της ιδεολογίας που την προκάλεσε. Από 'κει και πέρα μιλάει κυρίως το σώμα και η ακραία μεταχείρισή του από τους βασανιστές αλλά και από τον ίδιο τον κάτοχό του.

Στο φόντο η αμείλικτη φωνή της Margaret Thatcher διακηρύσσει την επίσημη στάση της βρετανικής κυβέρνησης: την άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος του πολιτικού κρατουμένου στους συγκεκριμένους φυλακισμένους και τον μη διαχωρισμό τους από τους κοινούς εγκληματίες. Η ίδια η αντιμετώπισή τους όμως από τις επίσημες αρχές διαψεύδει ειρωνικά τα λεγόμενά της. Αν και τα εν λόγω περιστατικά μοιάζουν πλέον με μακρινό εφιάλτη βγαλμένο από τις πιο σκοτεινές σελίδες της βρετανική ιστορίας, οι αναλογίες με τα πολύ πιο πρόσφατα γεγονότα στο Guantanamo και το Abu Ghraib είναι παραπάνω από εμφανείς.

http://mixtape.gr http://movieworld.gr